Nauwelijks heb ik de voordeur achter mij dicht getrokken - heel voorzichtig, want op dit tijdstip ligt Isabeau al te slapen - of ik zie in de donkere hal op de muur een streep licht verschijnen. Tegen de verlichte achtergrond van de woonkamer doemt het silhouet van Antoinette op. Direct daarna voel ik haar armen om mijn hals en haar lippen op de mijne. Mijn hart maakt een sprongetje; "Ik heb je gemist." Wanneer we even later samen in de woonkamer zitten vraagt ze op een gegeven moment; "En, hoe was het?"

De show is nog maar net begonnen wanneer ik de stand van hifi.be verlaat en het eerste zijpad insla. Vanuit één van de eerste ruimtes komt een klankbeeld op me af dat me pakt en dat me als het ware meetrekt over de drempel. In de op zijn knieën voor een installatie zittende man herken ik Rik Stoet. In één van de componenten zie ik de kenmerken terug van het prototype van de nieuwe Stoetkit vier die ik enige tijd geleden al mocht bewonderen. Wat ik doe is praten over, wat ik wil is luisteren naar. Zo transparant…..

Ik maak een foto van de Pluto draaitafel waarop een zwarte schijf ronddraait. Terwijl ik dat doe moet ik me dwingen om me te concentreren op de digitale camera. Het groene lampje brandt ononderbroken dus ik mag de knop verder indrukken. Ondertussen trekt de heerlijke stem van Tanika Tikaram aan me. Ja, ik luister veel liever naar jou, maar ik mag mijn aandacht niet laten verslappen. Nog even een foto van de Von Schweikert en dan weer verder. De laatste verbinding met haar wordt door de dichtgaande deur genadeloos afgesneden.

Tussen de tafeltjes door laverend loop ik op de La Musika set af. Nu in zijn definitieve versie. Voor zover er in hifi land tenminste ooit iets uitontwikkeld is. De ontwerper praat tegen me aan en ik moet me dwingen om naar de vriendelijke man te luisteren. Natuurlijk ben ik geïnteresseerd en uiteraard moet ik iets registreren zodat ik zo meteen weer een stukje on line kan zetten. Maar waarom zet Hans nu die bigband uit de eerste helft van de vorige eeuw op. Ik wil zitten en luisteren. Nee, ga toch weg met dat Belgische bier en die Cubaanse sigaar. Genieten doe ik op een heel andere manier. Wat een dynamiek……

Zweedse apparatuur van twee merken, verdeeld over evenveel racks. Vormgegeven door één en dezelfde persoon. Een half U-Vola ei dat door de importeur in mijn handen gelegd wordt. Het is zwaarder dan ik verwacht had en mijn handen zakken onder het gewicht dan ook iets naar beneden voordat ik ze, mezelf corrigerend, weer op het oude niveau terug kan brengen. Onderwijl luister ik, net als een aantal andere geïnteresseerden, naar het verhaal; kunststof met hars, speciale staalkabel, etc. De geluid producerende eieren hangen vlak voor me en spelen een spel met mijn aandacht. Ook nu wil ik liever luisteren naar de muziek; ruimte…….

Ah….. Italië……. Diapason, Unison Research, HiDiamond kabels…. Concentreren Jan, laat je niet meevoeren door je gevoel. Je moet een artikeltje schrijven, je bent eerst en vooral redactielid. Het Benz element nadert het vinyl en de naald maakt contact. Onwillekeurig houd ik mijn adem even in. De ruimte voorafgaand aan de eerste tonen valt me nu niet op. Dat ligt niet aan de installatie. Dat ligt aan de mensen. Net als op de twee voorgaande dagen is het ook op de dealerdag druk in de luisterruimte van Wim van Kraanen. Ik pak eerst een prijslijst aan, vervolgens een foldertje van de nieuwe Unico hybride geïntegreerde versterker. Mooi, maar kan nu iedereen alsjeblieft even zijn mond houden? Nee, natuurlijk kan dat niet. Ik zeg het dan ook niet hardop. Ik denk het alleen maar. Tenslotte weet ik ook wel dat deze dag dient om de dealers van alle benodigde informatie te voorzien. En eventueel om orders op te nemen. Is er dan niemand die gewoon wil gaan zitten, zijn ogen sluiten en luisteren? Loskomen van deze ruimte, de tijd vergeten…………..

Aan het eind van de laatste publieksdag leun ik met mijn rug tegen de muur in een kamer waarin elke stoel bezet is. Recht tegenover mij staan twee mooi in de ruimte opgestelde Magnepan 3.6 weergevers. Giap Tan van Audionord Europe heeft niets teveel gezegd toen hij stelde dat deze man - één van de dealers die zijn Magnepans verkoopt - verstand heeft van muziek. De man die nu een cd in de lade van de GamuT cd speler legt draait prachtige klassieke muziek die de grote weergevers laat zingen. Het is het eerste moment gedurende de show dat ik geen camera of notitieblaadje in de hand heb en waarop ik me kan veroorloven om alleen maar bezig te zijn met datgene wat me het meest boeit in de audio wereld; het luisteren naar muziek en het tegelijkertijd ervaren van de emotie die daar onlosmakelijk mee verbonden is. Onvermoede juweeltjes van zowel bekende als onbekende componisten strelen mijn gehoor en koesteren mijn ziel. Emotie neemt de overhand waardoor het verstand naar het tweede plan verbannen wordt en ik me later de namen van de componisten van de gedraaide werken niet meer kan herinneren. Vaag komt de naam Lanti (?) bovendrijven. De volgende dag zijn de grote Magnepans naar achteren geschoven en zitten er slechts twee mensen in dezelfde ruimte. Eén van hen is de ontwerper van de Master Slamm luidsprekers die de klanken weergeven die door het Benz element onttrokken worden aan de lp "We Get Requests". De jazzmusici zijn heerlijk op dreef en laten zich gelukkig niet van de wijs brengen door het onderaards gerommel dat af en toe geproduceerd wordt door de home cinema demo in de aangrenzende ruimte. Ik neem de tijd om, heerlijk onderuit gezakt, genietend naar enkele nummers te luisteren. Pas wanneer er een dealer binnenkomt, en de muziek gelardeerd wordt door flarden gesproken tekst, stap ik op. De boeiende muziek nog naklinkend in mijn hoofd……..

Al bijna aangekomen bij de trap naar de zich op de eerste etage bevindende redactieruimte loop ik langs een openstaande deur. De stem van één van mijn favoriete zangeressen maakt dat ik mijn hoofd draai. Ik zie grote "rotsblokken" die als basis dienen voor imposant uitziende apparaten van HarmanKardon. Het geluid wordt echter geproduceerd door een samenwerking van een Mark Levinson 390S cd speler, een geïntegreerde versterker van datzelfde merk en twee weergevers van Infinity. Van de vele stoelen zijn er slechts twee bezet. Gedrieën luisteren we naar een aantal van Eva`s mooiste nummers. Ik wil de hele dag wel blijven zitten…..

Op de VAD 2002 zijn meerdere nieuwe componenten geïntroduceerd. Toch is dat voor mij niet de essentie van deze show. Evenmin is dat de stand van zaken rond de strijd tussen de digitale formaten DVD-A en SACD. Ook niet de vraag of meerkanaals nu beter is dan tweekanaals. En al helemaal niet of digitaal beter is dan analoog. Niets van dat alles. Wanneer ik enkele dagen later op het forum van hifi.be kijk dan zie ik dat de meeste reacties, zowel in positieve als in negatieve zin, gaan over audiofiele criteria. Gelukkig gaan ook enkelen in op wat ik persoonlijk zie als de essentie van een dergelijke show; muziek en emotie. Klaarblijkelijk was ik niet de enige die gedurende de show een aantal malen echt "geraakt" werd.