Niet dus. Sorry, dat is misschien wat kort door de bocht. Wat ik bedoel te zeggen is; wanneer U de titel van deze column en mijn daar direct onder geplaatste naam zo opeenvolgend leest zou U daaruit op kunnen maken dat ik mezelf afficheer als zijnde De Expert. En laat ik daar nog een keer volkomen helder over zijn; op audio gebied ben ik dat niet en pretendeer ik ook geenszins dat te zijn. Om die reden heb ik ook bedankt toen JP Joos mij lang geleden vroeg of ik met enige regelmaat vragen zou willen beantwoorden die door bezoekers van de site in de rubriek “De Expert” worden neergelegd. Zelfs wanneer iemand mij alle objectieve informatie omtrent zijn systeem, luisterkamer, muziekvoorkeur etc. verstrekt ben ik in de meeste gevallen niet in staat om alle variabelen te overzien die ik nodig heb om een goed advies te geven. De belangrijkste variabele die ik niet in kan schatten is de persoon van de luisteraar.
Dr. Eric Berne, de grondlegger van de Transactionele Analyse, gaat er van uit dat er in iedere persoon als psychologische realiteit drie zijnswijzen bestaan van waaruit hij kan reageren. Deze drie heeft hij genoemd Kind, Ouder en Volwassene. Denkbeelden en indrukken opgedaan in met name de eerste drie levensjaren zijn verantwoordelijk voor de vorming van de Ouder en het Kind. De vorming van Volwassene begint ongeveer aan het eind van het eerste levensjaar. Uitgedrukt in andere termen kun je zeggen dat ze tezamen een unieke combinatie vormen van normen en waarden (Ouder), gevoel (Kind) en verstand (Volwassene) die iemand maken tot de persoon die hij op dit moment is. Daarin is de zinsnede “op dit moment” van cruciaal belang. Die persoonlijkheid staat namelijk continu onder invloed van allerlei steeds opnieuw wisselende omgevingsfactoren die voor een groot deel bepalen hoe iemand zich voelt en daaruit voortvloeiend reageert. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen redelijk vastliggende persoonlijkheidskenmerken maar met name in relatie tot het genieten van muziek spelen mijns inziens die acute invloeden een belangrijke rol.
En omdat het genieten van muziek alles te maken heeft met emotie is de kans groot dat wanneer iemand gaat praten over muziek, hij dit eerder doet vanuit het Kind of de Ouder in hem dan vanuit de Volwassene. Voorbeelden hiervan zie ik continu. Bijvoorbeeld bij de vriend uit mijn directe omgeving die een bepaalde glans in zijn ogen krijgt wanneer hij het over een McIntosh versterker heeft. Dat blauwe licht… Of die andere vriend die al begint te zwijmelen bij het woord “Buis”. In beide gevallen is het vooral het Kind dat, oftewel de emotie die, aan het woord is.
In dit verband moet ik U nog één groot nadeel noemen van die genoemde drie-eenheid. Het zijn onderling communicerende vaten. Dus wanneer het emotievat zwelt en de normen en waarden gelijk blijven, dan slinkt het verstand. En om die reden wil ik geen Expert vragen beantwoorden. De vraag wordt gepresenteerd als zijnde rationeel (afkomstig van de Volwassene), van mijn antwoord wordt eveneens verwacht dat het rationeel is, maar vervolgens wordt het beoordeeld op emotionele gronden (door het Kind) waarbij niet zelden ook de normen & waarden (van de Ouder) op de achtergrond nog een rol spelen. Als expert kun je dus eigenlijk nooit het juiste antwoord geven.
Kijkt U met deze wetenschap in het achterhoofd eens zo objectief mogelijk naar het forum. Forumleden die elkaar te vuur en te zwaard bestrijden over aloude tegenstellingen als buizen versus transistor versterkers, koppelen versus ontkoppelen etc. etc. En let U dan eens op de argumenten. Zijn die afkomstig vanuit emotie, normen & waarden of vanuit het gezonde verstand? Oké, toegegeven, het is moeilijk en het vereist enige oefening. Tenslotte zijn U en ik zelf ook opgebouwd uit die drie onderling communicerende vaten. Maar uiteindelijk moet het toch kunnen lukken. We zijn toch met z’n allen volwassen mensen? Uhhhhh…., voor een deel?
Nog een reden waarom ik er niet voor voel om expert vragen te beantwoorden ligt in mijn constatering dat iedere audiofiel tot op zekere hoogte zichzelf ziet als Expert en, belangrijker nog, ook als zodanig erkend wil worden. Het beste bewijs daarvoor is wel dat gevraagde, en vervolgens verstrekte, goedbedoelde adviezen in het forum niet zelden direct onder vuur genomen worden. Ligt het aan mij of is dit fenomeen toegenomen sedert het forum nieuwe stijl on line gekomen is. In het oude forum was er mijns inziens in veel mindere mate sprake van gekrenkte ego’s. Ook leek er toen minder onzin tussen de serieuze posts door te staan. Misschien omdat één en ander een uitlaatklep vond in de off topic rubrieken?
À propos; de off topic rubrieken. Dit waren natuurlijk bij uitstek de ideale speelplaatsen voor het Kind in ons. Daar kon niet alleen het Kind maar ook de Ouder zich uitleven; los van alle structuur die de huidige “officiële” hifi rubrieken, compleet met moderators, met zich meebrengt. Zo hardop filosoferend kom ik tot de hypothese: de Volwassene zal in de on topic rubrieken vaker aan bod komen naarmate het Kind en de Ouder meer de gelegenheid hebben om naar hartelust alle emoties en normen & waarden te spuien in off topic equivalenten. Nu ik daar zo eens verder over nadenk ben ik bijna geneigd om de systeembeheerders het advies te geven deze hypothese in de praktijk te toetsen. Ik zeg expres bijna. Want, zoals ik al eerder zei; ik wil mij niet profileren als “De Expert”.
Enkele tips:
http://forum.hifi.be
Eric Berne
Eric Berne
