Enige tijd geleden bevestigde de uitslag van een onder de bezoekers van HiFi.nl gehouden enquête iets wat ik eigenlijk al lang wist. Namelijk dat de bezoekers van deze site tot het mannelijke geslacht behoren. U zult met me eens zijn dat dit, om diverse redenen, te betreuren is. Maar tegelijkertijd heeft het natuurlijk ook voordelen om te weten dat wij hier ‘mannen onder elkaar’ zijn.
Er zijn nu eenmaal opmerkingen die je niet kunt plaatsen wanneer er vrouwen in de buurt zijn. Ook op dit punt zal er snel sprake zijn van consensus. Een statement als ‘een vrouw krijgt uiteindelijk altijd haar zin’ zal ik bijvoorbeeld in gemengd gezelschap nooit maken. Wat een luxe dat dit hier wel kan zonder dat ik het risico loop dat er direct misbruik van wordt gemaakt.
Dit is natuurlijk niet zomaar een voorbeeld. Wellicht herinnert u zich nog dat ik het in een vorige column had over verhuizen. Eigenlijk hoef ik al niets meer te zeggen. U heeft gelijk; mevrouw heeft haar zin gekregen. Haar droomhuis is gevonden, manlief is om, het koopcontract getekend, de overdracht zal plaatsvinden aan het eind van dit kalenderjaar en in de tuin staat nu zo’n vreselijk bord met daarop de naam en het telefoonnummer van een plaatselijk makelaarskantoor. Zoekt u nog een eengezinswoning in Hellevoetsluis?
Nog steeds zie ik het hele gebeuren voornamelijk als het verwisselen van twee stapels bakstenen. Een berg van redelijk formaat waar niets meer aan gedaan hoeft te worden wordt ingeruild voor een grotere opeenhoping die nog de nodige aandacht en energie behoeft. Zucht…. Gelukkig ben ik iemand die in aanleg altijd eerder de positieve kant van de zaak ziet dus de laatste tijd houd ik mij met name bezig met plannen maken.
“Jan, wat vind je van deze keuken?” U dacht toch niet dat er in de afgelopen weken op dat punt iets veranderd is hè? Nog steeds, of eigenlijk nog meer dan ooit, is Antoinette bezig met het plannen van het verbouwen en inrichten van de nieuwe woning. “Mooi Schat”. Het is niet de eerste keer dat ze deze vraag stelt en het zal ook zeker niet de laatste keer zijn dus ik verdiep me weer snel in mijn ‘Master Handbook of Acoustics’. Terwijl ik peins over absorptie, diffusie en reflectie in relatie tot de zolderkamer die ooit uit zal groeien tot mijn optimale luisterruimte zie ik uit mijn ooghoek in een flits iets voorbijkomen. “Staan er tegenwoordig monoblokken op foto’s in ‘Home and Garden’”? “Nee schat” klinkt het geringschattend naast me. “Dat zijn opbergdozen”. Au! Dat woord wil ik voorlopig nog even niet horen.
Ik droom verder en kom automatisch uit bij de artikelen die ik wil gaan schrijven over de transformatie van zolderkamer in dedicated listening room. Compleet met foto’s die het hele proces in beeld brengen. Het wordt tijd dat er binnen de audiofiele gemeenschap eens wat meer aandacht gegeven gaat worden aan één van de belangrijkste determinanten van de klankkwaliteit in een bepaalde ruimte; de ruimte zelf. Het voordeel is dat de zolder bij oplevering nog helemaal kaal is zodat bij iedere stap rekening gehouden kan worden met het in akoestische zin optimaliseren van de kamer. Uiteindelijk moet de klank die uit mijn speakers ….
“Bose”! roept Isabeau gedecideerd. Bose? Zegt ze nu Bose? Voordat ik kan reageren zegt Antoinette lachend; “Nee schatje, als jij ‘bose’ zegt is het voor papa niet onmiddellijk duidelijk dat jij daarmee wilt vragen of hij voor jou een boterham met frambozenjam wil smeren. Zelfs niet wanneer we met z’n drieën aan de ontbijttafel zitten”. Heeft u dat nu ook dat u woorden en beelden altijd direct transformeert naar het audio domein? Of ben ik weer de enige.
