Ouderdom komt met gebreken is een gevleugeld spreekwoord waar helaas veel waarheid in schuilt. Ik mocht het op kerstavond ondervinden. In mijn Teac loopwerk snorde een CD met kerstliedjes die paste bij de lichtjes van de kerstboom.
Om niet geheel verstoken te blijven van de gebeurtenissen in de wereld schakelden we even om naar het journaal op de televisie. Na afloop daarvan draaide ik de bronkeuze terug naar CD. Stilte. Ok, CD afgelopen. Nee, die draaide nog. Bronkeuze schakelaar op de verkeerde stand? Ook niet. Toen viel mijn oog op de dac. Tot mijn verbijstering waren alle lichtjes uit. Dan begint een proces dat je kerstavond ten dele verpest. Aan en uitzetten, andere voeding proberen, nog eens aan en uitzetten, kastje openmaken, niets kunnen ontdekken wat er mis is, behalve dat de dac het helemaal niet meer gaat doen.
Als ik al rekende op het defect raken van een apparaat, dan kwam het Teac loopwerk daarvoor in aanmerking. Die heb ik exact 10 jaar geleden gekocht in de opruiming bij Raf in Amsterdam. Voor 1400 gulden. In de loop der jaren is hij tweemaal naar een reparatiebedrijf geweest en de laatste tijd skipte hij soms over CD’s heen. De kerstmuziek van Diana Krall duurde slechts 1 minuut. Meerdere keren de lade open en dicht doen hielp wel, maar is knap irritant. Dus zat ik te denken aan vervanging van het loopwerk. 140 gulden per jaar afschrijven is in de audio een schijntje, ik heb ook wel 1400 gulden in één jaar afgeschreven op apparaten. Alleen het afscheid nemen zou zwaar vallen. 10 jaar trouwe dienst. Eerst “as is”, daarna met een Trichord Clock 2 in het hart en later een TentLab Clock met voeding en Re-clock. Dus deed ik braaf de lade open en dicht en open en dicht….
Tja, tot de dac het dus begaf op een kerst CD. In mijn hersenen, waarvan een groot deel uitsluitend gereserveerd is voor audio en muziek, begon een proces dat in de politiek zo mooi wordt aangeduid als “het maken van keuzes”. Ik noem dat gewoon narigheid. Financieel leed. Niet kunnen kopen wat je droom is. Weg moeten doen wat je niet wilt. Wij audiofielen doen dat allemaal. Je gaat een rij met merken langs. Ik pakte alle recensies erbij die ik de laatste jaren heb geschreven over CD spelers, je struint internet af op zoek naar informatie, je belt vrienden en ondertussen probeer je wanhopig of de dac het soms weer wil doen. Meer en meer apparaten die in aanmerking komen streep je van je lijst. Soms om onduidelijke redenen, het past niet in je set, te duur, te goedkoop, goede eigenschappen maar het zijn net die eigenschappen waarvan ik vind dat de prioriteit verdienen. Kortom het is een proces van dagen. Ik ben zelfs zo gek dat ik ‘s-nachts een interview droomde met Antony Michaelson van Musical Fidelity. Iemand die ik slechts ken van een foto vroeg ik het hemd van zijn gat over techniek en toepassing van d/a converters. Hoe raar moet je dan niet zijn?
Op de valreep van 2005 kwam een kandidaat binnen. Ik koos veiligheidshalve voor een geïntegreerde speler. Het loopwerk van de Teac is immers zo slecht. En de dac defect. Dan maar een totaal oplossing. Betaalbaar, strak en een goed geluid. De volgende dag kwam een tweede kandidaat binnen, ter recensie dit keer, onbetaalbaar, strak en een veel beter geluid. Dat de tweede speler zes keer meer kost dan de eerste maakt een groot verschil. Te groot voor mijn beurs. Inmiddels is het besluit gevallen en al staan ze nog naast elkaar, ik ga voor het goedkopere exemplaar. En probeer de dac alsnog hersteld te krijgen. De Teac wilde ik terug naar de oude staat krijgen. De klok moest eruit en de oude onderdelen terugplaatsen. Jammer dat bij de modificatie en het activeren van het re-clock circuit printbanen verwijderd zijn. Dat maakte het in oude staat herstellen voor mij onmogelijk. Dus hier zit ik nu. Flink wat geld armer. Een loopwerk dat definitief aan zijn einde is. Een clock die wacht op een kandidaat speler met dezelfde hartslag. Een dac die defect is. Een anti jitter box welke ik maar heb ingezet voor het signaal afkomstig van de TV decoder. Een upsampler die werkeloos staat toe te kijken. Ik vind het een matig begin van 2006. Groot lichtpunt is wel de geïntegreerde speler. Gretig als ik ben naar iets nieuws. Ik heb heel veel te ontdekken aan het ding. Ik hoop alleen dat de gebreken die optreden bij ouderdom nog een eind in de toekomst liggen. Want “keuzes maken” is niet mijn liefste bezigheid. Narigheid.
Met vriendelijke groet,
René van Es
