In de afgelopen weken heb ik bij een persoon die ik zeer waardeer een fanatisme ontdekt dat tot nu toe verborgen was gebleven. Een weekend samen met hem, mijn vrouw en zijn vrouw naar Maastricht begon in een speelgoedwinkel ten zuiden van de Limburgse hoofdstad en eindigde in een nog veel grotere winkel in Antwerpen. De eerste aankoop werd gedaan in het Limburgse, en aangezien wij daar bleven slapen, mocht ik meemaken dat een volwassen man zijn nieuwe locomotief op het nachtkastje neerzette. De hele nacht heeft het ding naast hem gestaan, wat meewarige blikken van de dames opleverde. De twee dames in het gezelschap stoorden zich er verder niet aan, al drukten ze ons fijntjes met de neus op het feit dat een man altijd een kind blijft. De volgende dag in Antwerpen vonden tussen de persoon en zijn vrienden in Nederland heftige telefoongesprekken plaats, want Antwerpen bood ook de nodige treintjes. Van gezochte locomotieven tot aan ICE restauratie wagons. Met als gevolg dat ook daar enige dozen gekocht werden.
Ik moet zeggen, ware het niet dat ik mijn zuur verdiende en gespaarde geld in audio apparatuur en muziek stop, de trein hobby ook een welkome uitgave bron zou vormen. Het demonstreren van een miniatuur die op zeer realistische wijze het geluid van twee dieselmotoren, een fluitje, het sissen van deuren, tot aan de in het Duits gesproken mededeling dat de deuren gingen sluiten voorbracht, deed mij haast besluiten tevreden te zijn met audio apparatuur en volledig om te schakelen naar rail hobby. Het deed ineens pijn dat mijn Fleischmann baan weggegeven is, die waarschijnlijk ergens voor oud vuil ligt. Hoewel hij hopenlos verouderd lijkt nu in treintjes digitale techniek zijn intrede heeft gedaan (hoe lang geleden heeft dat plaatsgevonden?). De Faller huisjes staarden mij aan vanuit doosjes en ik zag mijzelf weer zitten met plastic boompjes, matjes, lantaarnpalen en mini auto’s. Een kind, jawel van binnen nog steeds.
Grappig is in dit verband dat audio en modeltreinen ergens diep in Duitsland samenkomen. In Remshalden staat een fabriek waar zowel de Brawa modeltreinen gebouwd worden als Monitor kabel gemaakt wordt. U kent ze vast wel, die wit/zwarte kabels voor high end toepassing tot aan lekker voordelige interconnects en luidsprekerkabels. Met als technisch hoogstandje actieve interconnects en actieve luidsprekerkabel. Waarover wij eerder berichtten in het verslag van de High End Show in München. Brawa staat bij de kenners bekend als de Rolls Royce onder de modeltreinen. Monitor Kabel, dat naar ik hoorde binnenkort de naam Inakustik gaat dragen, staat eveneens bekend als zeer goed. Grappig dat een treinliefhebber waarmee ik in Maastricht zat, die tot nu toe niets maar dan ook niets om audio geeft, en ondergetekende ineens samen af willen reizen naar Remshalden. Wie weet krijg ik hem aan de audio en hij mij aan de rail hobby. Ik moet bekennen dat het laatste meer kans van slagen heeft. Zijn vrouw is namelijk mijn dochter en die vindt dat ze in haar jeugd genoeg is gepest met apparatuur en muziek waarvoor ze stil moest zijn, of wat haar uit de slaap hield. Bij elke nieuwe aankoop van mij kijkt ze met medelijden naar mijn vrouw, die het lijdzaam schijnt te ondergaan dat de kamer steeds voller wordt. Zou dochterlief zelf al in de gaten hebben dat een modeltrein op een nachtkastje in een hotel eigenlijk net zo vreemd is? En dat haar zolder langzaam maar zeker zal veranderen in een spoorweg emplacement? Ik ben niet voornemens haar te waarschuwen want als ik straks even niets te doen heb, muziek genoeg geluisterd voor een dag, ga ik graag met pet, fluit en spiegelei op zijn zolder spelen. Wie weet kan ik het geluid van de startende dieseltreinen wel naar een home cinema systeem omleiden. Of dat van een Märklin Börsig locomotief met tenderwagen. Wow, dat is pas realistisch. Krijg ik hem toch aan de audio.
Met vriendelijke groet,
René van Es
