Nog een paar dagen en dan … vakantie! Terwijl aanstaande maandag hier in het zuiden de lagere scholen hun deuren weer zullen openen en het grootste deel van de beroepsbevolking onder de grote rivieren binnenkort weer aan de slag gaat pakken wij onze koffers voor een zonovergoten vakantie aan de Franse kust. Nou ja, dat is de bedoeling.
Net als die mooie zomer voor ons moet gaan beginnen lijkt ie alweer op zijn retour. Althans, dat voorspellen de weerberichten. Een koudeput, daar hebben we komende week mee te maken. Een diep dal waar we doorheen moeten om aan de andere kant ervan weer mooie zonnige dagen te begroeten. De grote vraag nu is hoe lang dat gaat duren en hoe diep die put is. En als niet snel een geruststellend antwoord op deze vraag gaat komen annuleren we onze vakantie aan de Atlantische kust. Kijken we voor een zonniger bestemming. Nooit gedacht wat we ook nog eens aan de Last-Minute vakanties zouden gaan. Maar ja, met een noordooster rondlopen op een verlaten zeer winderig strand ergens in een land ver weg is nu ook niet bepaald hetgeen we ons graag willen voorstellen bij een “zomer”vakantie.
Is er volgens de weermannen en -vrouwen op radio en TV komende dagen, misschien wel week, sprake van een koudeput, zowat de hele maand juli is er wat mij betreft sprake geweest van een zeer diep warmtedal. Nooit heb ik de definitie begrepen van “fraai zomerweer” als dat de definitie is van het weertype wanneer het asfalt op de wegen gesmolten is, treinreizen vertraging oplopen omdat spoorrails kromgetrokken zijn en het openen van het autoportier na een dag werken in een bedrijfspand zonder airco het karakter heeft van het openen van een ovendeur. “Morgen wordt het ook weer een mooie warme dag” zegt Helga de Leur met een stralende lach terwijl haar ogen glinsteren. Zou het klimaat in de buurt van de Bilt dan een heel stuk aangenamer zijn dan in de rest van het land?
U begrijpt: muziek luisteren is tijdens een hittegolf dan ook geen ontspannen bezigheid. Bij een temperatuur van dertig graden bij ons thuis met de ramen en deuren dicht (om overdag de warmte tegen te houden, wat een lachertje) gaat een mens echt niet met plezier in zijn luisterstoel vertoeven. Ja, laat op de avond konden ramen en deuren eindelijk weer opengaan, maar om de hele buurt waarvan geen mens meer binnenzit mee te laten genieten van mijn muziek was ook geen prettige gedachte. Daarbij: binnenzitten, hoe kom je erbij. Een luisterbezoek kon ook al niet doorgaan omdat de goede man zijn mooie set op zolder had staan en u begrijpt het al, daar konden we nu beter wegblijven.
Maar goed, terwijl ik dit schrijf is de maand juli alweer bijgeschreven in de geschiedenisboeken. Buiten regent het alweer pijpenstelen. Maar wat heb ik deze en afgelopen week weer kunnen genieten van muziek in mijn luisterruime waar nu geen woestijnklimaat meer heerst. Nee, nu het buiten regent sluit ik liever mijn ogen als ik in mijn luisterstoel zit zodat ik me plots aan de kust in de Portugese Algarve waan als ik naar Dulce Pontes luister. Ik maak opeens een reis naar Havanna als ik een CD van de Buena Vista Social Club in de lade van de Cd-speler schuif. Plots bevind ik me in een gezellige bar ergens laat in de avond. Er branden gekleurde lampjes en de sfeer wordt er steeds gezelliger naarmate de avond vordert. Pat Metheny neemt me op zijn CD “Secret Story” nog verder mee op reis en samen met hem doe ik verre en voor mij onbekende landen aan. Het enige wat ik ervoor hoef te doen is mijn ogen te sluiten. Mijn verbeelding doet de rest.
Eens kijken of we de vakantie nog gaan annuleren. Even goed het weerbericht in de gaten houden. Als we toch besluiten het risico te nemen gaat hoe dan ook een hele berg CD’s met zonnige muziek mee. Kunnen we op dagen dat het weer zwaar tegenvalt toch nog wegdromen op de warme en zonnige klanken van onze favoriete muziek en ons beiden wanen op een uitgestrekt en leeg strand onder een gloedrode avondzon.
Met vriendelijke groet,
Bert Dekker
