Alweer eens prijs. Alweer een middenoorontsteking. Iedere winter hoop ik dat het griepseizoen aan me voorbij gaat. Of dat ik op zijn minst zoveel mogelijk gevrijwaard blijf van verkoudheden die er voor zorgen dat ik in de meeste gevallen voor een korte periode half doof word. Hoe dan ook, foute boel.
Aangezien de winter bijna voorbij was had ik wel de ijdele hoop dat dit jaar deze kelk aan me voorbij zou gaan. Het zag er dus allemaal goed uit, en net op het moment dat ik na vele jaren weer besloot tot een flinke upgrade van mijn set sloeg het noodlot toe: hartstikke doof aan het linkeroor. Zaak om er niet te lang mee door te lopen. Geen zin in een trommelvliesbuisje in mijn oor dat er destijds de oorzaak van was dat ik bijna een half jaar lang nauwelijks lage tonen aan het linkeroor kon waarnemen.
Daar zat ik dus weer bij de KNO-arts in hetzelfde ziekenhuis, in dezelfde wachtkamer als ongeveer 1,5 jaar geleden. Mijn vaste arts blijkt op vakantie te zijn, een vervanger roept me naar binnen. “Full blown middenoorontsteking”, concludeert de jonge arts al binnensmonds mompelend als hij het slagveld onderzoekt dat zich op mijn trommelvlies in mijn linkeroor bevindt. Dat volgens hem meer het karakter heeft van de Etna die zojuist ontploft is in plaats dat het schouwspel er uit ziet als een flauwe heuvel in mijn Zuid-Limburgse land.
Toch valt de schade volgens hem wel mee. Buisjes zijn (nog) geen optie. Eerst moet die ontsteking weg. Gelukkig ook goed nieuws: er zat zoveel druk achter het trommelvlies dat dat gebarsten is. Op die manier kon de druk goed weg en heeft het vocht achter de trommelvlies een weg naar buiten gevonden. Een goed teken, de druk is immers weg, ook het vocht. Als de ontsteking eenmaal genezen is is de kans dat er zich nu vocht achter het trommelvlies ophoopt waarschijnlijk zeer gering. Een goede antibioticakuur moet nu wonderen verrichten, buisjes zullen hoogstwaarschijnlijk niet nodig zijn.
Ik ben blij de geruststellende blik in de ogen van de jonge arts aan te treffen. “U kunt zich niet voorstellen hoe blij u me maakt met dit bericht”, dank ik hem omdat ik me zeer bewust ben van het ongemak dat ik de vorige keer van mijn trommelvliesbuisje had. “Ik kan dus ook verder met mijn werk”, lach ik hem toe en leg ik uit wat ik voor werk doe. Waar mijn vaste KNO arts allesbehalve een kenner lijkt op het gebied van de betere muziekweergave, in mijn optiek van muziekweergave überhaupt, blijkt plots dat ik met een kenner te maken heb.
“He, die site ken ik!”, geeft de goede man enthousiast aan als ik hem vertel dat ik voor HiFi.nl werk. Al spoedig kan mijn linkeroor niet meer in zijn welgemeende belangstelling verheugen maar gaat het nu alleen nog maar om zijn eigen set. Een kenner, dat is me wel duidelijk. Vol plezier praat hij over zijn Clearaudio draaitafel met een Benz Micro element, Perreaux versterker en Primare cd-speler. De man weet van geen ophouden als hij enthousiast vertelt over zijn muziekvoorkeuren en zijn set waar hij duidelijk trots op is. Niet snel daarna dreigt het gesprek uit te monden in een adviesgesprek. Na vele jaren met zijn oude B&W luidsprekers gespeeld te hebben is de goede man nu op zoek naar een goede upgrade, misschien weer B&W. Hij vertelt vol trots dat zijn set de laatste jaren nogal is verbeterd. Daarom vindt de goede man het nu tijd om een belangrijke stap vooruit te zetten. Vraag na vraag vuurt hij op me af na eerst een uiteenzetting te hebben gegeven van zijn muzikale voorkeuren en de akoestiek van zijn luisterruimte.
In de tussentijd loopt de wachtkamer vol terwijl de man maar blijft praten. Ik wil nu echt gaan, heb meer dingen te doen vandaag maar vetrekken lijkt geen optie te zijn. “Ga gerust nog even door!”, bedenk ik me, “dan ga ik dit consult aan je facturen”. Een zachte klop op de deur maakt abrupt een eind aan zijn monoloog. Een medewerkster heeft kennelijk het verhaal gevolgd, kijkt indringend de behandelkamer in, zegt niets terwijl ze alleen maar op haar horloge kijkt.
Het signaal is duidelijk. Over tot de orde van de dag terwijl de wachtkamer inmiddels is volgelopen en bijna verstopt lijkt te zijn, zo druk is het er. Leuk advies gegeven denk ik als ik eenmaal thuis ben gekomen. Ik kijk echter beteuterd naar mijn deels vernieuwde set. Het spul staat uit, kan er immers toch niet naar luisteren daar mijn linkeroor naar verwachting de eerste twee weken onwillig zal zijn. Ik ben blij voor de goede man dat hij zo blij is met zijn set. Nu ik nog …
