Yvonne straalt terwijl de echoscopist van het Academisch Ziekenhuis in Maastricht stevig haar buik beroert met de echomicrofoon. Vol enthousiasme vertelt hij ons over hetgeen hij op het beeldscherm ziet.
"We" zijn inmiddels alweer 20 weken zwanger zoals dat tegenwoordig zo mooi heet. Wat voor langere tijd een volstrekt abstract begrip was - het bestaan van dit wonder kon voorheen alleen via een teststripje van de drogist worden aangetoond - wordt plots weer realiteit, tastbaar voor onze ogen en ons gevoel.
Ons klein kindje staat plots een heel stuk dichterbij, nee, centraal in ons midden, als de goede man op het scherm heel minutieus alle maten opmeet. Daarbij wordt alles tot in detail gecontroleerd. "Kijk", zegt de man enthousiast terwijl hij alles aanwijst, "het neusje, zien jullie dat? Armpjes, beentjes, vingers en tenen, alles zit d’r op en d’r aan." Ook het gezichtje wordt bekeken en ik kan u verzekeren: als je eenmaal een 4d echo hebt gezien zul je je eerste kennismaking met je kindje-in-spe nooit meer vergeten.
Hij stopt even met het scannen van het gezicht als een oorschelpje in beeld verschijnt. "Dit is wel even bijzonder om hier nu even bij stil te staan", zegt hij terwijl hij minutieus het kleine orgaan aan de buitenkant van het hoofdje bestudeert. "Realiseren jullie je dat dit het zintuig is dat zich als eerste ontwikkelt in de moederschoot? Nu groeit het binnenoor heel goed. Hoewel het nog niet helemaal af is vermoedt men wel al dat de baby geluiden opvangt. Het kindje is nog zo klein maar het kan dus toch al horen. En naarmate het gaat groeien in de buik gaat het kindje de stem van de moeder het duidelijkst horen. Het stemgeluid van de moeder beweegt zich door haar lijf en dit wordt door het kindje makkelijk opgevangen. Naarmate de maanden vorderen wordt het gehoor steeds beter en zal het kind omgevingsgeluiden steeds beter opvangen. Dan kan hij papa ook steeds beter horen!", grapt de goede man me toe.
Het zal echter nog een hele tijd duren voordat de kleine nieuwe mens die Yvonne in zich meedraagt alles zal begrijpen wat het hoort. Maar wist u dat ook de liefde voor muziek en de muzikale smaak al in grote lijnen al voor de geboorte bepaald worden? En dat ook dat andere zintuigen-in-wording al in de moederschoot worden geprikkeld door de voorkeuren van de aanstaande moeder? Rode kool met vette jus zal dus naar verwachting ook in de toekomst bij ons thuis niet op het menu staan. Yvonne taant er niet naar. Appeltaart-met-cappuchino zal zich daarentegen als gevolg van overerving in een nog grotere belangstelling mogen verheugen dan dat thans het geval is.
Het zal Yvonne allemaal een grote zorg zijn als we afscheid nemen van de vriendelijke arts die ruimschoots de tijd nam voor ons en ons kleine kindje. De beelden op de gloednieuwe 4d echo waren fenomenaal om te zien. Heel even, met nog ruim vier maanden te gaan staat onze kleine spruit heel dichtbij ons. Een moment om nooit te vergeten.
Yvonne is stil terwijl we naar de grote parkeerplaats van het AZM lopen. Ze zoekt mijn hand terwijl ik de lach om haar mond zie. Sprakeloos genieten. Ik kan wel raden waar haar gedachten haar heenvoeren als ze plaatsneemt achter het stuur van onze auto. Evanescence, 3 Doors down, Kane, het wordt niet alleen luid gedraaid in de auto. Ook wordt er luidkeels meegezongen op de terugweg naar huis. Ik kan wel raden welke muziek er komende jaren veel bij ons thuis te horen zal zijn.
Met vriendelijke groet,
Bert Dekker
