Ik heb wel eens ergens gelezen dat een compromis een overeenkomst is waarbij beide partijen ontevreden zijn. Daar ben ik het vaak mee eens, maar er zijn situaties dat met wat extra inspanning of water in de wijn het compromis iedereen tevreden stelt.
Destijds heb ik bijvoorbeeld gekozen voor een audiorek van Spectral. In de keuze speelde een grote rol dat het meubel pontificaal in de woonkamer staat waardoor het opvallend is. Er speelde ook mee dat het meubel geheel naar wens was samen te stellen waardoor het plaats genoeg kan bieden aan mijn set en in huis te halen recensie apparatuur. Het rek, uitgevoerd in glas met aluminium poten is audiofiel gezien minder dan creaties die geen ander specifiek doel dienen dan een optimaal platform bieden aan apparatuur. Iedereen weet dat glas in veel gevallen een mindere ondergrond is dan hout, plexiglas (acryl) of leisteen. Zelfs de extra verzwaarde glasplaat aan de bovenkant kan daar niets aan veranderen. Toch wil ik het niet kwijt, het is mooi, functioneel, past bij het interieur en niet geheel onbelangrijk, mijn vrouw vindt het ook mooi. We hebben zelfs een tweede Spectral staan voor o.a. de video en center speaker.
Een gelukkig mens tot ik Duitsland bezocht. Op aanraden van Transrotor, de Duitse platenspelerleverancier die zoveel acryl en aluminium in zijn spelers stopt, ben ik weer na gaan denken over de glasplaat. Transrotor wil namelijk zijn zwaardere modellen, massaloopwerken, liever niet laten spelen op glasplaten maar op hout, leisteen of acryl. Thuiskomen met een platenspeler voor een recensie is geen probleem, het huis voorzien van nieuwe meubels vraagt op zijn minst om overleg. De oplossing bleek eigenlijk simpel en doeltreffend. Via het internet vond ik snel een leverancier van plexiglas. Die leveren het spul in verscheidene diktes. Met het oog op esthetisch detail koos ik voor een plaatdikte van 20 mm. De speler heeft een eigen chassis van 40 mm en een plateau van 60 mm. Die opbouw leek me wel aardig. Op maat zagen vormde geen probleem. De afwerking des te meer. Ik ben eerst gaan schuren met papier 400 om de ergste zaagbeschadigingen weg te krijgen. Daarna met papier 1000. Het is best grappig om te zien hoe ondoorzichtig acryl langzaam verandert in doorzichtig. Een nabehandeling met Jif en met koperpoets haalde de laatste doffe plekjes weg. Het eindresultaat is visueel niet zo fraai als het acryl van de speler, maar je komt toch een heel eind.
Transrotor heeft gelijk. Dezelfde speler op een plaat acryl speelt fraaier dan op glas. In herinnering komt een demonstratie van Quadrasphere op de voorlaatste Bristol show waar men niets anders deed dan een Accuphase cd speler verplaatsen van een rek met glasplaten naar een rek met acrylplaten. Het maakte een wereld van verschil. Misschien omdat mijn glasplaat dikker is, wellicht vanwege de constructie van de Transrotor zelf, is het verschil goed hoorbaar maar niet wereldschokkend. Het laag blijft gelijk, de hoge tonen eigenlijk ook. Het verschil zit hem in het middengebeid waar de acryl plaat zorgt dat een wat dunne weergave in balans wordt getrokken. Stemmen profiteren daar het meeste van. Meer body, meer natuurlijk. Het stereobeeld groeit ontegenzeggelijk van groot naar nog groter. Je zou het verschil kunnen omschrijven als het verschil tussen een goede maar eenvoudige interconnect en een kostbare interconnect van een fabrikant met kennis van zaken. Alleen met een veel gunstiger prijskaartje want het stuk plexiglas kost onafgewerkt 75 euro. Toch nog behoorlijk duur vind ik voor een stuk van minder dan een kwart vierkante meter. Visueel is het fraaier dan gedacht. Het lijkt of de speler zweeft boven het meubel. Zodat het bestede bedrag te verantwoorden is, ook voor de niet luisteraar of gelovige.
Het experiment brengt me op nieuwe gedachtes. Hoe zou het zijn om onder alle apparatuur een plexiglas plaatje te leggen. Het effect onder de platenspeler is goed verklaarbaar. Met het volume dicht en mijn oor op de glasplaat van het meubel kan ik de muziek van een spelende plaat volgen. Dus gaat er energie van de diamant, door het element en elementhuis, door de arm, door het chassis en door de poten naar het meubel. Met de acryl plaat op zijn plaats neemt dat niveau af tot minstens een kwart. Acryl heeft een dempende werking, dat is duidelijk. Maar werkt het ook met digitale bronnen? Ja, liet Quadrasphere met Accuphase zien. Of met buizenversterkers. Of onder luidsprekers? Het zijn de kosten die mij tegenhouden acuut naar de leverancier te rennen, maar ik weet wel zeker dat ik ga experimenteren. Al is te alleen omdat huisvlijt leuk is en aantoonbaar kan lonen.
Met vriendelijke groet,
René van Es
