Naast primaire levensbehoeften als eten en drinken zijn er voor mij een aantal secundaire levensbehoeften waar ik erg van geniet. Behoeften die voor eenieder anders zullen zijn, waar bij mij twee totaal tegenstrijdige geneugten onder vallen, namelijk stilte en muziek.
Ik kan ontzettend genieten van stilte, mogelijk omdat ik in de Randstad woon een aan drukke weg. Hoe heerlijk is het om dan weg te duiken in een piepklein dorp in Frankrijk. Waar het zo stil is dat ik er van overtuigd ben dat elk detail in muziek hoorbaar moet kunnen zijn. Want dat is iets waar ik vaak aan denk in de totale afwezigheid van geluid. Muziek adem ik, voel ik, geniet ik van. Raakt me aan en op de juiste set brengt muziek mij naar de uitvoerende.
Zomaar gedachten die in mij opkomen als ik na weken het toetsenbord beroer om eindelijk eens te beginnen met het beschrijven van een Roksan set die mij ter beschikking is gesteld. Eindelijk, want de opstelling speelde zo lekker dat ik helemaal geen behoefte had te gaan schrijven en daarna alles weer in dozen te pakken. "Laat maar staan", waarmee ik de conclusie al aan het verraden ben.
