Digital Rights Management
Een ontwikkeling die al enig jaren geleden is gestart is het zogenaamde Digital Rights Management. Dit is dus niet zoals velen denken het beheer van digitale rechten, maar juist het op digitale wijze beheren van rechten. De rechten in dit verband zijn bijvoorbeeld auteursrechten en copyrights. En het is DRM dat van platenmaatschappijen content leveranciers gaat maken.
Hoe werkt DRM? Eerst wordt een opname gemaakt, net als ‘vroeger’ maar er wordt een watermerk aan toegevoegd. Als het goed is, is dit watermerk niet hoorbaar. De opname kan nu al dan niet gecomprimeerd (brrrr, help!) naar een content server worden gestuurd in een versleutelde vorm. Tegelijkertijd gaat een sleutel om het bestand weer hoorbaar/zichtbaar/leesbaar te maken samen met een aantal regels naar een andere server, de licentie server. Al deze genoemde servers zijn computers die ergens aan het internet zijn gekoppeld.
Nu wil een muziekliefhebber het muziekstuk graag beluisteren. Hiervoor download hij de muziek van de content server. Eenmaal op zijn harde schijf gezet, kan nu enkel een 30 seconden durend stukje worden beluisterd. Pas wanneer er wordt betaald, kan het hele stuk worden beluisterd. Dat gaat als volgt. De luisteraar maakt geld – creditcard of paypal etc. – over naar een betaal server. Deze geeft dan een OK door aan de licentie server die dan op zijn beurt een sleutel stuurt om het versleutelde muziekstuk te openen. Maar de sleutel bevat meer. Afhankelijk van de al genoemde regels die de maker naar de licentie server heeft gestuurd kan de betalende luisteraar bepaalde handelingen wel of niet met het muziekstuk uitvoeren. Denk in dit verband aan enkel afspelen, slechts 10 keer afspelen, wel of niet kopieeren naar CD, wel of niet afspelen via een walkman. Al dit soort regels is in te bouwen. Maar het leven van het stuk muziek gaat verder.
De luisteraar is zo gek op het stuk, dat hij een vriendin dit ook wil laten horen. Hij stuurt haar een mailtje met daaraan het stuk muziek gehecht. De vriendin kan alleen maar 30 seconden van het stuk muziek horen en moet voor het geheel ook weer betalen. Doet ze dat, dan krijgt diegene die haar het stuk heeft gestuurd en er voor heeft betaald, onze luisteraar dus, er een kleine vergoeding voor.
Ondertussen heeft de content leverancier een klanten database aangelegd. Hierin staan de betalende klanten en wat ze gekocht hebben aan content. Op basis hiervan en de inhoud van de content server kan nu aan de klant een gerichte mail worden gezonden. Hierin staan dan ‘aanraders’ die de klant wellicht ook wil kopen. Direct marketing in optima forma. Het hier genoemde voorbeeld van een muziekstuk kan vervangen worden door films – via de kabel dan – en boeken in e-book formaat.
En nu denk je dat er best iets te rommelen valt met dit DRM gedoe. Helaas, dat gaat niet meevallen. Allereerst doen er een paar hele grote spelers mee. De contentleveranciers, de DRM leveranciers als Microsoft, en een groot aantal hardware leveranciers. Een grote spin in het web is hier Microsoft. En het is nu eenmaal zo, MS Rules. Zo levert de club uit Redmond de software om content in te pakken en software om het af te spelen. De nieuwe Windows Media Player Series 9 neemt het op tegen de gevestigde speler RealNetworks. En dat gaat heel hard. Gevolg is dat Real nu ook compatibel met Media Player wordt.
En dan de hardware kant. Een hele grote groep leveranciers van geluidskaarten, DVD spelers, portable spelers, auto radios etc. heeft zich in het Microsoft kamp geschaard. Dit houdt in dat DRM dus gedurende het hele traject door de PC de content bewaakt. Microsoft noemt de bescherming Secure Audio Path. Alle onder deze vlag opererende onderdelen van de PC en besturingssysteem moeten hieraan voldoen, net als de drivers van de geluidskaart leveranciers. Het is niet meer mogelijk om met een Xitel X-Link via de USB connectie het digitale geluid af te tappen. Soundblaster, Creative Labs, Yamaha, ESS, Cirrus zijn maar een paar namen. Aan de portable kant zijn HP (Compaq), MIPS, Iomega,Olympus, Panasonic, Sanyo, Sony ondermeer voor Windows Media DRM ‘gevallen’.
Het duurt niet lang meer voordat alle electronische – lees digitale – content met een vorm van DRM beschermd is. Teksten met bijvoorbeeld Adobe of Microsoft’s Office 2003, DVD films met Macromedia DRM, internet radio met RealNetworks Helix DRM. Op de CES waren ze allemaal vertegenwoordigd. We moeten er dus maar vast aan wennen dat straks de centrale PC een heel belangrijke rol gaat spelen. Of moeten we nostalgisch pen en papier, vinyl en 35mm gaan verzamelen…
Tip
Lees ook de volgende interessante column op KindaMuzik...
