Ik noemde al even de diode als de moeder van alle halfgeleiders; die wordt nog steeds op grote schaal toegepast; sterker nog, zonder diodes konden we van de wisselspanning uit het stopcontact geen gelijkspanning maken, waarmee we weer allerlei apparatuur aan de praat krijgen. Nog steeds van vitaal belang dus, die diodes. Daarnaast kennen we de transistor; ook een oude getrouwe en nog steeds op grote schaal toegepast. Het is de eerste stuurbare halfgeleider en dat besturen van die halfgeleider gebeurt met een stroompje op de stuurelektrode. De spanning op de stuurelektrode blijft constant ten opzichte van de uitgang of emitter elektrode, maar we sturen een stroompje naar binnen en naarmate dat stroompje groter wordt, gaat de transistor beter geleiden.

In de vroege jaren ´70 werd er echter een variant op de transistor ontdekt; de veld effect transistor, in het Engels Field Effect Transistor, kortweg FET genaamd. In tegenstelling tot de gewone transistor wordt bij een FET de mate van geleiding niet met een stroompje, maar met een spanningkje beïnvloed. Sony was een van de eerste fabrikanten die met een reeks met FET´s uitgeruste versterkers op de markt kwam. Die eerste FET´s werden V-FET´s genoemd en de versterkers waren al snel berucht om hun mogelijke instabiliteit en de hoge kosten van reparatie als die V-FET´s het lieten afweten. Natuurlijk stonden de ontwikkelingen niet stil en in de jaren ´80 kwamen de eerste MOS-FET´s op de markt, waarbij MOS staat voor Metal Oxyde Semiconductor. Dit nieuwe proces van fabricage van FET´s alsmede de nieuwe hulpstoffen zorgde voor een veel betere elektrische en chemische stabiliteit van deze halfgeleiders. De MOS-FET’s  van Hitachi van de types 2SJ50 en 2SK135 zijn bij heel veel bouwers van versterkers (zowel zelfbouwers als professionals zoals het Nieuw-Zeelandse Perreaux) bekend en geliefd om hun uitstekende specificaties. Ze worden inmiddels niet meer gemaakt, maar er zijn ook goede vervangers voor gekomen.