Met schrik realiseer ik me dat de eerste dag alweer bijna voorbij is en ik besluit om toch nog even snel naar Engels te gaan om in ieder geval iets van de sfeer aldaar op te snuiven. Na een korte verfrissende wandeling word ik boven aan de trap naar de verdieping welkom geheten door organisator Paul Witberg (Pluimgraaf Geluid) en zijn charmante echtgenote. Ik krijg van haar een overzicht van de deelnemende importeurs en besluit te beginnen bij de dichtstbijzijnde kamer. Evenals het voorgaande jaar is daar ook nu weer Dynamic Solutions te vinden. Wederom een hartelijke ontvangst, ditmaal door Rob, de man die Rick tijdens shows assisteert. De "Master" himself is net bezig om een LP op te zetten hetgeen mij de gelegenheid biedt om het gebodene eens rustig in ogenschouw te nemen. Als hart van de installatie fungeert de voor Nederland spiksplinternieuwe - het eerste exemplaar is nog maar twee weken in Nederland - uit Amerika afkomstige geïntegreerde versterker DK Design VS1 Reference mk II.

Een zowel in cosmetische als technische zin fraai ontwerp met twee 6922 buizen in de voortrap en Fet transistoren die verantwoordelijk zijn voor het versterkingsgedeelte. Bronnen zijn de Marantz SA11-S1 (SA)CD speler en een Basis 2000 Reference draaitafel met de nieuwe Vector 3 arm waarin een Lyra Helicon element gemonteerd is. Omdat de Helicon een low output MC element is kan er geen gebruik gemaakt worden van de (high output only) phono ingang van de VS1 Reference mkII en wordt er een Aesthetix Rhea ingezet. De keus van de luidsprekers verrast me enigszins; niet de Perception maar de nieuwe versie van de meest betaalbare Master luidspreker, de Four, wordt ingezet. Als luidsprekerkabels worden Hovland exemplaren gebruikt, de interlinks zijn van Nirvana en de netsnoeren van Sign Audio Technology. De LP draait en de stem van Norah Jones, even later aangevuld door het sonore geluid van Ray Charles, vult de ruimte. Ik kan me niet herinneren dat Norah Jones mij ooit eerder kippevel bezorgd heeft maar nu lukt het haar dan toch eindelijk. Ik blijk met mijn neus in de boter gevallen te zijn want Rick heeft dezelfde opname ook op CD en hij laat het verschil tussen beide formaten horen; "Here we go again". Na het uitsterven van de laatste tonen laat hij het aan zijn in grote getale aanwezige publiek over om ieder voor zich te bepalen welke uitvoering men liever hoort. Zelf prefereert hij de LP versie. En ik? Mijn lichaam heeft het me tijdens het luisteren al verteld nog voordat ik het me kan bedenken; de tweede maal is er geen kippenvel. Zeer tegen mijn zin verlaat ik deze kamer. 

De tweede ruimte tref ik opnieuw zeer goed gevuld aan. Geen wonder natuurlijk want Wim van Kraanen van Analogue Audio staat er, net als zijn buurman, om bekend een goede demo te kunnen presenteren. En ook hij verlevendigt zijn demo door na enige tijd verschillen te laten horen. Ditmaal niet tussen bronnen - in dit geval de Audio Analogue Maestro CD 192 speler en de Nottingham Analogue Spacedeck met Spacearm - maar tussen versterkers. Enerzijds een Graaf GM50 van 5400 euro en anderzijds een Unison Research Performance van 7500 euro. Beiden maken gebruik van KT88 eindbuizen. De gebalanceerd opgebouwde Graaf heeft er echter twee per kanaal, speelt in push pull en biedt twee maal 50 Watt terwijl de Unison Research er drie per kanaal heeft, single ended is en twee maal 45 Watt biedt. Kari Bremnes krijgt met de Graaf weliswaar aan het eind van het nummer een fraaie push in het laag maar ik blijf persoonlijk de voorkeur houden voor de via de Zingali Overture 4 walnut (6700 euro per paar) wat opener en strakker klinkende Performance.

Ik beluister enkele stukken op een van de weinige nog overgebleven zitplaatsen en benut de pauzes tussen de nummers om te praten met de naast mij zittende Ron Kemp van Kemp Elektroniks die met behulp van zijn KE-Balance Isolator Source, KE-Power Source en diverse KE-Power Cords de kamer van schone stroom voorzien heeft. Tevens blijkt hij zijn nieuwe KE-QA Plug te hebben ingezet. Deze 129 euro kostende plug genereert volgens de theorie een elektrisch veld wat maakt dat de aanwezigen zich prettiger voelen waardoor zij vervolgens nog meer van de muziek genieten. Mensen die mij kennen weten dat ik een redelijk nuchter mens ben en vooralsnog ben ik dan ook niet overtuigd van dit fenomeen. Het intrigeert me echter voldoende om even later met een geleend exemplaar de ruimte te verlaten. Ook daarover zult u in de toekomst dus meer lezen. Ook deze kamer verlaat ik met enige, zij het net iets minder grote, tegenzin.

Bij Protech Audio Systems zie ik opnieuw Unison Research terug, zij het dan in zijn meest elementaire vorm; single ended triode met twee KT88 buizen goed voor twee maal 15 watt. Wat echter speelt is een al wat ouder type Meridian versterker met als bron een cd speler, eveneens van dit Britse merk, en de instap draaitafel van het eveneens Britse Nottingham Analogue. Waar het hier echter om draait zijn de MC weergevers en dan met name de top of the line M1.3 en de inmiddels uitontwikkelde M3 Anniversary, de speaker waarvan ik eerder de standaard versie in huis had. Wanneer er een CD in de lade verdwijnt schrik ik bijna van het geluid. In niets herken ik het geluid van de M3 zoals ik mij dat herinner. Ook de karakteristieke verfijning van de in dit Anniversary ontwerp ingezette bandtweeter ontbreekt. Ik vraag of de buizenversterker, die al die tijd al wel aan het stroomnet hangt, ingezet kan worden en wanneer de kabels omgeplugd zijn en er vervolgens enkele nummers van de mij zeer vertrouwde Aurora CD gedraaid worden haal ik verlicht adem. Terug is de diepte die ik bij mij thuis in het beeld van de standaard M3 ervaren heb, net als de openheid die ik miste. Details klinken nu verfijnder. Wat me opvalt is dat er bij de Anniversary sprake is van een bredere sweetspot dan bij de gewone M3 het geval is. Het enige wat ik in de demo mis is een stukje toelichting over de set en de gedraaide software zoals ik dit in de vorige twee kamers gehoord heb. Vlak voordat ik wegga klinkt ook analoog via Louis Armstrong erg muzikaal en met de constatering dat ook deze luidsprekerbouwer een fraai statement neerzet kan ik oversteken naar de ruimte waarin van Medevoort een meerkanaals opstelling laat horen.

Hoewel Ad van Medevoort zelf ook aanwezig is laat hij de demo over aan een van de opnametechnici van Pentatone. Eerder was ik in de hal al langs een stand gekomen waarin deze firma zijn eigen opnames te koop aanbood. De demo is in vaardige handen, de opnames zijn stuk voor stuk fraai en het systeem laat een hoge mate van verfijning horen maar ook nu loop ik weer niet echt warm voor het geheel. Wanneer ik de kamer weer verlaat ben ik er nog niet uit waar dat precies aan ligt. Komt het doordat ik als fervent stereo aanhanger moeite blijf houden met het idee van meerkanaalsweergave? Heeft het te maken met de toch wat eenzijdige repertoirekeuze waardoor ik wat spanning en verfrissende afwisseling mis? Kortom; fraai, maar...

Nu doet zich een dilemma voor. Kies ik voor nog een bezoek aan een volgende importeur of besluit ik om terug te gaan naar De Doelen en daar de eerste dag af te sluiten in gezelschap van mede hifi.be auteurs in het Audio Classics cafe. De laatste optie lijkt het meest aantrekkelijk en ik maak me klaar voor de wandeling naar dat grote vierkante gebouw op een steenworp afstand. In de gang stuit ik echter op Technicom/Festina waar ik zoals gebruikelijk Tjako Fennema aantref in gezelschap van zijn charmante echtgenote en enkele bakken met daarin o.a. de door mij zo gewaardeerde Speakers Corner Records re-issues op 180 gram vinyl. Zoals altijd ben ik in de kortste keren weer in een geanimeerd gesprek verwikkeld met deze wandelende analoge encyclopedie zodat ik wederom de tijd vergeet en veel te laat Engels verlaat. Nu kan ik dat drankje bij Audio Classics wel vergeten natuurlijk. Tegelijkertijd realiseer ik me voor de tweede maal op deze dag hoe hoog het waarheidsgehalte van deze constatering is. De show in de Doelen is reeds tot een eind gekomen en ook Multifoon heeft de deuren weer gesloten. Ach, Peter McGrath is er morgen weer dus......