Opvallend volgens Ronald is de sterke vertegenwoordiging in dit genre vanuit Zweden. Veel van zijn muziek haalt hij bij een internet platenwinkel Progwalhalla die zich specialiseert in deze muziek en zelfs muziekavonden verzorgt. Ook komt veel inspiratie uit het blad IO Pages. Zelfs Hifi.nl speelt een belangrijke rol als het gaat om het ontdekken van tot nu toe onbekende groepen en artiesten. Ronald is vanuit zijn vak veel bezig met databases wat doorwerkt in zijn catalogiseerdrang om alle muziek die hij heeft vast te leggen. Dwarsverbanden in de database helpen hem stromingen te herkennen en bij te houden welke artiest ooit in welke band speelde. Internet vormt een bron van informatie, de kunst is het te rangschikken zoals Ronald dat doet. Internet helpt jonge bands om hun muziek onder de aandacht te brengen via samples. De Duitse popcultuur buit bijvoorbeeld die mogelijkheid uit met onder meer de stroming “Progmetal”. Vriendin Anita houdt overigens meer van Tori Amos, Kate Bush, hield heel even van Diana Krall (wat haar als snel verveelde), groot idool voor haar is en blijft Barbara Streisand.

Het wordt tijd om te gaan ontdekken wat de set kan en wat voor muziek moderne progrock is. De oudere versie, Yes, King Crimson, EL&P staat op vinyl bij mij thuis in de kast (al draai ik dat zelden of nooit). Nu krijg ik namen om de oren als Porcupine Tree (lijkt op Pink Floyd), Japan (verfijnde popmuziek) van David Sylvian, triphop van Bjork, Portishead, Amos of Talk Talk (gelukkig weer een paar namen die ik ken). Ronald schuift David Sylvian in de CEC speler en de kamer vult zich met mooie muziek die op enige afstand blijft Zelfs al zitten we vrij dicht op de Caldera’s die diagonaal in de kamer staan. De Caldera plaatst wat naar achteren. Waar uiterst links of rechts is gemixt hoor je de luidsprekers zelf, zodra meer naar het midden geplaatst wordt verdwijnen de speakers zelf meer en meer uit beeld. De plaatsing is ook fantastisch met “Divadroid International” van Vulgar Unicorn. Slagwerk staat ver naar achteren. Het geheel is telkens doorzichtig met een drie dimensionale projectie.

Terwijl de set helemaal niet hard staat levert hij voldoende diepe bas. Slechts daar waar de ruimte de frequentie oppikt drukt de bas af en toe te ver door. Ronald verstaat de kunst een forse subwoofer als de Rhea naadloos te integreren met even zo grote vloerstaanders die normaal gesproken voldoende diepgang uit eigen kast kunnen halen. Om mij een plezier te doen gaat King Crimson in de speler. Het is een CD die ver na mijn aanschaf is gemaakt en ik herken hem niet. Meer apprecieer ik Thomas Bodin die keyboards speelt in een stuwend ritme. Of Tori Amos die de “Winter” doet herleven. Met die muziek, mij bekender, valt op dat de set een meer analytisch dan romantisch karakter heeft. Erg eerlijk en vooral niet vergevingsgezind als de opname niet klopt. Het karakter past bij progrock naar mijn idee, waar techniek een grote rol in speelt. Beth Gibbons & Rustin Man laten een koor fraai door de ruimte zweven terwijl Ronald de speakers wat minder indraait om links en rechts wat beter te laten integreren met midden. Het diepe 3D beeld wordt wat platter, het geheel geeft meer eenheid in het geluid. De stem van de zangeres staat strak geprojecteerd en speelt een mystiek spel met de heldere gitaar. Het luisteren sluiten we af met Porcupine Tree dat ruig akoestisch werk vertegenwoordigd.

De indruk die de set achterlaat is die van een met zorg opgebouwde installatie waarvoor de eigenaar veel moeite heeft gedaan componenten te zoeken die op elkaar aansluiten en elkaars sterke eigenschappen benadrukken. Dat de Sphinx in combinatie met de Chord dac analytisch is valt te verwachten. Audio Physic ken ik als eveneens zeer precies. Toch vervalt de set niet in een kil geheel. Het luistert prettig en het maakt niet uit of het hard of zacht staat te spelen. Snelheid en ritme zijn aanwezig. Verbeterpunten zal Ronald zelf moeten zoeken en aandragen, ik zou ze zo snel niet weten. Met de middelen en de oren die hem ter beschikking staan heeft hij een uitgewogen geheel weten te bouwen. Feest van herkenning voor mij is dat ik eindelijk weer eens iemand tegenkom die én grote luidsprekers heeft én een forse subwoofer. Mijn stelling dat een set alleen goed kan functioneren als het fundament gelegd is (diep, strak en ademend laag) is met de set van Ronald weer eens bewezen.

Voordat we de avond afsluiten vertelt Ronald dat hij lid is van een audio club in Den Haag die min of meer onder leiding staat van PLS Audio. Elke eerste woensdag van de maand komen de leden bij iemand thuis bij elkaar om naar elkaars set te luisteren. De meeste leden komen net als Ronald uit de buurt van de residentie. De club was ooit in de hoogtijdagen veel groter, tot zelfs 40 leden aan toe en zoekt nu naar uitbreiding. De insteek is veelal zelfbouw, iets waar Ronald zich niet overmatig bij betrokken voelt. Progrock is helaas nog niet ingevoerd in de club. Aan de andere kant boeit Ronald het contact met mede audiofielen genoeg om de avonden met plezier te bezoeken. Met de belofte dat Ronald als hij zin heeft mij eens moet bezoeken om zijn favoriete groepen op vinyl te beluisteren neem ik afscheid. Het geeft Ronald nog even de tijd muziek te draaien voor Anita thuiskomt. Hij hoeft dan geen rekening meer te houden met een auteur die als een vreemde doolt in de wereld van de progrock Ik heb een voor mij nieuwe muziekstroming leren kennen bij een vriendelijke en voorkomende audiofiel met een fraaie en gebalanceerde set. Wie meer wil weten van Zaza Bavi (de naam die Ronald gebruikt op myhifi) kan hem mailen via de toepassing op Hifi.nl

Klik hier voor de set van Zaza Bavi op my.hifi