,,Of hij zijn naam als akoestische maniak eer aan doet? Mag je wel zeggen ja. Maar daarom is het ook zo mooi geworden. Geen overdubs, geen reverbs, geen delays, alles is live gedaan en zonder trukendoos. Vaak in een ruk door. Als er iemand een akkoord naast zat, konden we opnieuw beginnen. Dat merk je natuurlijk ook in de muziek. Het is niet steriel. Niet gladjes. Ontspannen, maar wel spannend, want we moesten uiteindelijk wel drie nummers per dag doen. Harry dwong ons trouwens om een hoofdtelefoon met maar één kant te dragen, zodat we elkaar konden horen. De zang, maar ook akoestische instrumenten beïnvloeden elkaar.”
Harry van Dalen met Michael Lennon
Wanneer je naar ‘Amsterdam’ luistert, hebben heel veel nummers inderdaad dat ongrijpbaar bijzondere dat je de haartjes op je armen overeind zet bij Crosby en Venice met hun Guinnevere . En sommige live opnames van CSN, Jackson Browne, Doobie Brothers en bijvoorbeeld ‘The River’ van Springsteen. Om maar een paar dwarsstraten te noemen.
Als je alle achttien opnames hebt gehoord, kun het nieuwe Venice album één ding aanwrijven: voor de echte fans hinkt het een beetje op twee gedachten. Toegegeven, voor een groot publiek is de gekozen selectie van tracks – met ‘Radio Game’ tegenover ‘Rewind’ en het sfeervolle Ashes in the Snow tegenover ‘Weight has been Lifted’ waarschijnlijk beter in balans. Maar er zijn een paar stemmige kippenvelopnames ‘verbannen’ naar de extra’s. Maar goed, de liefhebbers zullen ze wel weten te vinden.
Wanneer we Michael tijdens een laatste luistersessie bij Rhapsody toch maar botweg melden dat bijvoorbeeld het kwetsbare ‘Katrina’ te mooi is om naar de reservebank te verbannen, lijkt twijfel weer toe te slaan. Een hot onderwerp kennelijk ,,Maar we beginnen er niet weer over. De meerderheid was bang dat de mensen zouden gaan doorzappen als er te veel van dat soort nummers op stonden. En dat kan niet de bedoeling zijn.”
,,Dan maar wel op de langspeelplaat? Omdat die toch naar de echte liefhebbers gaat? Zou je aan kunnen denken natuurlijk. Wie weet.”
Gordijnen
Het feit dat we het er over hebben, geeft al aan dat Venice er inderdaad in is geslaagd de gevoelige snaar te treffen. Michael: ,,Doorgaans doet iedereen apart zijn ding in een studio en wordt dat later allemaal in elkaar gezet, maar hier stonden we veelal in een cirkel tegenover elkaar. Als er iets aan de klank moest worden veranderd, begon er iemand met gordijnen te slepen. Of werden er microfoons verplaatst. Feitelijk konden we alleen de nummers met een vol drumstel niet in een keer doen, simpelweg omdat dat niet ging.”
,,Die bijzondere energie van de 2 Meter Sessies zit hier inderdaad in. Maar dan technisch op een hoger niveau. Een bepaalde rauwe kwaliteit. De vocals zijn geweldig geworden. En om met strijkers te werken, was echt super. Een kwartet, dat leek al heel wat, maar onze Nederlandse arrangeur (Gerbrand Westveen, red.) vond dat zonde en kwam met een compleet kamerorkest aanzetten. Nou ja, nadat er - geloof ik - eerst wel even over het budget was gesteggeld.”
Copyright: Marius Suiker
,,Maar het resultaat is er dan ook naar. Luister maar eens naar ‘Ashes in the Snow’. Ook de strijkers wisten trouwens niet wat ze meemaakten. Om te beginnen gingen ze werken met van die popjongens. Dat is al ongebruikelijk. En die wáren er dan ook nog eens, met zijn allen zelfs. Dat hadden nog nooit iemand meegemaakt. Meestal worden de strijkers er later gewoon achter geplakt. En wij stonden tegenover ze om het live te doen. Twee van de drie tracks gingen in een keer. Heel bijzonder. Als het klikt, is een viool het meest emotionele instrument dat er is.”
Michael: ,,Het was echt een highlight in mijn carriere. Je zit in San Diego te schrijven en dan gebeurt er dit, met strijkers in een Amsterdams kerkje. Ik zal je eerlijk zeggen: ik stond met de tranen in mijn ogen. En ik was daar geloof ik niet de enige.”
Hit
Maar zit dat ene hitnummer er ook bij? ‘Radio Game’ lijkt er zelfs over te gaan? Kipp: ,,Ik geloof niet dat Venice daar bewust aan moet werken. Een mooi album maken, dat is veel belangrijker. En uiteindelijk kan het ook best een keer met een kwetsbaar nummer gebeuren. Kijk maar naar James Blunt. En Crosby, Stills, Nash met Ohio.”
Voor we het vergeten: als Venice zo nadrukkelijk bezig is met de geluidskwaliteit, staat er thuis dan ook een heel bijzondere HiFi installatie? Michael: ,,Niet als je het naast de highend installatie houdt die tijdens de eerste luistersessie bij Rhapsody is gebruikt. Zelf heb ik Denon, Harman Kardon en reference studio monitors. De dozen met vinyl staan eerlijk gezegd in de garage. Het is meer het CD- en iPod werk tegenwoordig. Dat neemt niet weg dat we er alles aan doen om ‘Amsterdam’ op vinyl uit te brengen. Dat moet iets heel bijzonders worden. In een oplage van duizend stuks. Voor de liefhebbers.”
Copyright: Marius Suiker
De heren willen nog wel eens in wereldbefaamd gezelschap verkeren. Hoe moeten we ons dat voorstellen? Kipp grijnst. ,,Ons maakt het niet uit, dus weten veel van die gasten meestal niet wat ze met ons moeten. Ze zijn gewend dat iedereen rent. Dat er volgens contract Zuid-Italiaanse flesjes mineraalwater van een bepaald merk in de kleedkamer staan. Dus als je gewoon zegt dat ze die avond een heel fout overhemd aan hebben, of zachtjes ‘mietje’ sist als ze een halve toon lager willen zingen, is het effect wel eens lachen. Met Jackson Browne kunnen we perfect door de bocht, maar hij kan je ook zes uur plat lullen of drie uur achter elkaar soundchecken tot je er gek van wordt, maar we hebben samen ook een keer 10.000 dollar bij elkaar gehaald voor de plaatselijke school.”
Copyright: Marius Suiker
,,En Crosby mag het dan niet zo fijn vinden als we aanmerkingen hebben op zijn shirt of de toonhoogte, maar hij gaf Pat ooit wel een schitterende Limited Edition akoestische gitaar waar die helemaal gek van was. Maar veel te duur voor ons. Toen die tijdens het vervoer ook nog doormidden brak, wisten we bijna niet hoe we de boodschap moesten vertellen. Een tijdje later kwam hij met een andere, minstens even fraai. Een mooi mens toch?”
