Dat effect wordt bij schermen zonder bril mogelijk gemaakt door een soort barrière voor het beeld te plaatsen, met enige fantasie vergelijkbaar met Luxaflex, waardoor de beide ogen de signalen onafhankelijk ontvangen en het 3D-beeld ontstaat. Een techniek die zoals gezegd in meerdere TV-toestellen al mogelijk is, maar vooralsnog niet zo kwalitatief is als drie dimensies via het brilletje - laat staan zo betaalbaar, wat nog een reden is dat je het voornamelijk in reclameland tegenkomt. Onderzoekers van Seoul National University zijn er nu echter in geslaagd die techniek ook op bioscoopschermen toe te passen. De resultaten van hun bevindingen worden gepubliceerd in een paper dat in het Optics Express journal zal verschijnen.
De innovatie voortzetten voor een succesvolle 3D weergave op een groot bioscoopscherm is niet zo simpel als het ophangen van grotere lamellen, om bij de Luxaflex-vergelijking te blijven. Die techniek werkt namelijk alleen als de kijker op een vaste positie zit, bijvoorbeeld midden voor het scherm, wat een stuk lastiger is in een (volle) bioscoopzaal.
De onderzoekers hebben dat opgelost door polariseerders aan de barrière toe te voegen, vergelijkbaar met die in een bril, en bovendien een speciale laag over het scherm te plaatsen, waardoor meerdere beelden naar meerdere posities verzonden kunnen worden - voldoende voor een complete zaal.
Wat deze ontwikkeling op korte en lange termijn betekent, is nog niet duidelijk. De vraag is hoe gemakkelijk en natuurlijk tegen welke prijs bioscopen de techniek, wanneer geperfectioneerd, kunnen implementeren. Wellicht dat we op de aanstaande IFA in Berlijn, die volgende week vrijdag alweer van start gaat, meer over het onderwerp tegen zullen komen. 3D-televisies zonder bril staan er in ieder geval weer op het programma.
