Wacht eens, de VTA bouwwijze biedt mij wel de mogelijkheid om een 12" arm op een 9" chassis te gaan gebruiken en (in ieder geval) natuurkundig biedt een langere arm een iets betere (want radius met een grotere diameter) uitlezing van de groef, dan een kortere arm. "Elementary, my dear Watson". Een beter armbuisdesign en een langere arm in één product!
Nog even uitgelegd waarom theoretisch-technisch een langere arm beter zou moeten zijn dan een kortere: De naald van een element beweegt zich idealiter in een rechte lijn van de buitenkant van de lp, naar de binnenkant van de lp. Die ideale lijn proberen we te realiseren met, juist: tangentiale armen. Die theorie omzetten in een foutloos brok high-tech kent echter weer zijn eigen sores; vandaar dat de om een verticale as draaiende armen ook nog steeds bestaan. Ook deze configuratie heeft haar eigen lijstje met tekortkomingen vanuit utopisch standpunt en één daarvan is het feit, dat de naald onmogelijk een rechte lijn kan volgen, want de arm werkt als een passer die met de stalen punt in een wiskundeschrift is verankerd.
Dat geeft op zich niets, maar de hoek die de cantilever maakt ten opzichte van de groef is daardoor niet constant. En dat heeft effect op de stereoweergave
De arm legt van buitenkant lp naar binnenkant lp een stukje van een cirkel af. En stukjes van een cirkel hebben de onhebbelijke (voor ons) eigenschap om er behoorlijk kromgetrokken bij te liggen. Die kromming wordt ten opzichte van een rechte lijn steeds erger naarmate de hele cirkel kleiner is en die kromming wordt relatief minder naarmate de cirkel groter wordt.
En aangezien een lp een redelijk vaste maat heeft, wordt het stukje cirkel dat een korte arm daarover aflegt, krommer dan het stukje cirkel dat een lange arm daarover aflegt. En dat heeft tot gevolg dat die hoekafwijking van de cantilever minder wordt bij de langere arm, dan bij de kortere arm.
Daarmee staat mijn keus vast: de Stogi Reference 313 VTA moet het worden. Dan liggen er bij Kuzma alleen nog een tweetal kabels op de loer: de koperen Cardas, of de zilveren. Dit is een makkelijke keuze voor mij: Franc vindt dat de zilveren kabel 600 euro méér moet opleveren dan de koperen kabel. Nou, ik zal maar zeggen: die vrijheid heeft hij als fabrikant. Gelukkig heb ik als klant de vrijheid om te vinden, dat ik daar heel grote vraagtekens bij zet. En dus ga ik voor ordinair koper.
De armkeuze staat nu vast en ik heb er nog geen meter voor gereisd; de volgende stap is het vinden van iemand die een Kuzma arm kan, mag en wil leveren.
Nou, humhum, dat is nog niet zo simpel! Verbijsterd constateer ik, dat zelfs een crisiseconomie bij een aantal audiohandelaren nog niet een kwartje heeft laten vallen waar het klantvriendelijkheid en servicegerichtheid betreft.
On-ge-loof-lijk vind ik het.
Ik ben al zo ingenomen met mezelf, dat ik zonder zwerftocht een keuze voor de nieuwe arm heb gemaakt, maar nu ziet het ernaar uit, dat ik een zwerftocht zou moeten beginnen naar een Echte Dealer.
Dat is nog eens makkelijker gezegd, dan gedaan. En vooral in het geval van Kuzma. Na een winkelier die mij meldt, dat ik de arm maar eerst helemaal moet betalen voordat hij gaat leveren, en een winkelier die het nodig vindt om een poging te wagen om mij tot een beslissing binnen een bepaalde termijn te dwingen, vraag ik mij ten zeerste af in welke bewustzijnvernauwing het dealend Hifiwereldje begint te verkeren. Ik ben daar even klaar mee, met die onverholen motie van wantrouwen naar een klant en met die bancaire benadering van het proberen af te dwingen wanneer de klant van diens duur verdiend spaargeld af moet willen raken. On-ge-lóóf-lijk! Bizar!
Dus maar weer terug naar de Tekentafel: waar maak je in deze tijd nog de grootste kans op datgene wat ik het meest waardeer als ik mijn klant-jas aantrek: klantgerichtheid en een goede service. Een dealer die in staat is om een win-win situatie te creëeren voor mij als klant en uiteraard ook voor hemzelf.
Het antwoord luidde in mijn geval: waarschijnlijk een dealer die op het (letterlijk) platteland is gevestigd. En zo kwam ik in Friesland. Eerst per mail en telefoon en toen face-to-face, volslagen onverwacht voor de dealer en iets minder ook voor mij. Op een vrijdagavond een half uur ná sluitingstijd. Alleen, de deur stond toch nog open...
