Speciaal voor de gelegenheid was er achter in het Arnhemse Hobo Hifi filiaal een demonstratie-opstelling gemaakt met de nieuwe Confidence C4. Versterking was van Chord Electronics, de luidsprekerbekabeling en alle analoge en digitale interlinks waren afkomstig van AudioQuest. Als bron dienden om beurten een Chord cd-speler en een nettop pc die met een AudioQuest USB-kabel was verbonden met een Chord Dac.
Audiofiele klassiekers als Keith Don’t Go van Nils Lofgren en prachtige Noorse liedjes van Kari Bremnes werden door de Nederlandse Dynaudio vertegenwoordiger Edwin Vlieger afgewisseld met klassiek en dance. Zonder een krimp te geven worden alle muzieksoorten door de Confidence C4 Signature met controle en verfijning weergegeven. Waar de alweer 10 jaar oude originele versie in mijn geheugen ietwat ingetogen klonk zijn de MkII versies juist open, fris en gedetailleerd. “Door de symmetrische opbouw van de luidspreker ontstaat er een soort lijnbron,” verklaart Wilfried Ehrenholz “hierdoor hebben de Confidence C4’s minder last van ongewenste reflecties. Of je nu kort op de luidspreker luistert of juist verder weg gaat zitten, de verhouding tussen direct en indirect geluid blijft gelijk.”
Als een soort ultieme test vraag ik Edwin Vlieger een nummer van Michel Jonasz te spelen. Le Temps Passé is een ruim tien minuten durende track van het album La Fabuleuse Histoire De Mr Swing. Een erg ruimtelijke opname met bergen detail en een laagweergave die alleen door luidsprekers met een fantastische controle over de woofers op een muzikale manier weergegeven kan worden. De Confidence C4 Signature doorstaat de test met vlag en wimpel. De warme stem van Jonasz wordt gevat in een sfeervol geluidsspectrum vol met belletjes, bekkens, vingerknippen en woodblocks. Als de eerste lage tonen als een soort tsunami door de winkel rollen kijkt Edwin Vlieger vol verbazing mijn kant op. Zelfs hij - ik weet dat hij thuis naar de Confidence C2 luistert - is verbaasd over de enorme controle die de C4 Signature over het laag heeft.
Mag ik uw handtekening meneer Ehrenholz?
De nieuwe Dynaudio Confidence C4 is een indrukwekkende luidspreker, niet alleen door zijn rijzige verschijning maar vooral door zijn grootse en ruimtelijke presentatie van de muziek. De belangrijkste wijziging in de MkII versie is ongetwijfeld de nieuwe precision coating tweeter. Maar Dynaudio heeft ook zeer kritisch gekeken naar de componenten die gebruikt worden in het wisselfilter en tegelijkertijd is ook de interne bekabeling aangepakt. Op het oog geen wereldschokkende wijzigingen, maar ze brengen de C4 wat mij betreft een klasse hoger dan de originele versie.
Mensen die willen besparen op de toch wel aanzienlijke aanschafprijs kunnen kiezen voor de technisch aan de Signature gelijkwaardige MkII versie. Maar gezien de prijsklasse waarin deze luidsprekers zich bevinden zullen de meeste potentiële kopers niet struikelen over de meerprijs van de Signature versie. Voor die meerprijs krijg je een exclusieve maar vooral zeer fraaie afwerking in Mocca of Bordeaux - zoals op het inmiddels niet meer verkrijgbare jubileummodel Sapphire - en natuurlijk de handtekening van meneer Ehrenholz. Ik ben geen handtekeningenjager, maar deze zou ik heel erg graag bezitten.
