Zoals gezegd, was Ken Ishiwata van Marantz als grote publiekstrekker aanwezig. Logisch, want de letters SE in de typenummers van de apparaten staan voor Special Edition, en Marantz-liefhebbers weten wat dat betekent. Toch legde Ken het graag nog een keer uit, nadat hij aan het begin van zijn verhaal eerst een kort filmpje over de Special Edition geschiedenis van Marantz had laten zien.

Het begrip Special Edition blijkt bij Marantz gekoppeld te zijn aan een fraaie anekdote. “De eerste Special Edition,” zo vertelde hij, “kwam min of meer bij toeval tot stand. Het was ergens in de jaren ’80 dat ik in Londen bij een vergadering zat waar men vol zorgen sprak over een flinke voorraad Marantz cd-spelers die door de snelle ontwikkeling die het medium toen doormaakte opeens achterhaald was, en op de schroothoop dreigde te belanden. Ik hoorde het allemaal zo’n beetje aan en toen uiteindelijk besloten was om alles dan in hemelsnaam maar af te schrijven zei ik: ‘Nee, dat doen we niet, ik maak er een Special Edition van.’ Zo gezegd zo gedaan, ik ontwikkelde een betere schakeling, die voorheen niet binnen de geraamde ontwikkelingskosten viel, en die werd bij ruim tweeduizend apparaten ingebouwd. Daar gingen we mee op pad en binnen een mum van tijd was de hele voorraad uitverkocht. En zo ontstond het idee om met enige regelmaat een betere versie van een bestaande serie op de markt te brengen die weliswaar meer kostte, maar de consument ook een nóg betere muzikale ervaring bood. Datzelfde heb ik nu dus gedaan met onze populaire 14-serie”.




Om zijn verhaal kracht bij te zetten, draaide hij om te beginnen een aantal fragmenten van bekende en minder bekende soundtracks, waarbij hij steeds aangaf waar we als luisteraar op moesten letten. Twee stukken vielen op: een compositie van een Chinese vriend waarbij gesamplede stemmen echt boven de luidsprekers leken te zweven, en een stukje van American Beauty, waarin de muziek machtig laag door de grote ruimte rolde.




De Bowers & Wilkins CM10 S2 luidsprekers die voor deze demo zijn uitgekozen, stonden in de voor Ken Ishiwata kenmerkende ‘extreme toe-in’ opstelling en ze zetten een groot en krachtig muzikaal plaatje neer. De ruimte had eerlijk gezegd nog wel wat extra akoestische maatregelen kunnen gebruiken, maar gezien de omstandigheden was het geluid zeer indrukwekkend. Toen ik Ken na de demo een compliment gaf over de hoorbare controle die de PM14SE versterker over de luidsprekers bleek te hebben, vertrouwde hij me toe dat dat komt omdat de belangrijkste verandering van deze SE versie de voedingsbuffer is. Deze werd vrijwel rechtstreeks overgenomen uit het inmiddels legendarische jubileum-model Marantz KI Pearl. 



In de SA14SE sacd-speler annex netwerkstreaker is extra aandacht besteed aan het tot een absoluut minimum beperken van jitter en het buiten de deur houden van ruis en vervorming die via de voedingslijn van de USB binnenkomen. Het resultaat is typisch Marantz: muzikaal boeiend, kleurrijk en dynamisch van klank, met een groot ruimtelijk beeld maar geen overdreven nadruk op resolutie.