Opstellen

Met wat kunst en vliegwerk is het net mogelijk de speakers op mijn eigen Target TR60 stand te plaatsen. Dit heeft vooral te maken met het feit dat de onderkant van de speakers niet vlak is maar de zijkanten een paar millimeter verder doorlopen ten opzichte van de bodemplaat. Een grote bovenplaat op de stands of nog beter de speciaal voor deze speakers ontwikkelde stand van Meadowlark omzeilt dit “probleem”.
In eerste instantie worden de speakers met de eigen Cable Talk luidsprekerkabels single-wire op de Naim Nap90 eindversterker aangesloten maar later in de test zijn de LS-kabels vervangen door de Siltech New-York. Alle aantekeningen betreffende de prestaties van de speakers werden gemaakt met de Siltech kabels aangesloten. De overige apparatuur die tijdens de test gebruikt is, is inmiddels waarschijnlijk genoegzaam bekend maar nog even een korte opsomming: Naim Nait3 voorversterker, Clearaudio Champion draaitafel en Philips DVD963Sa als bronnen. Alle bronnen zijn aan de voorversterker gekoppeld met Siltech interlinks. Doordat bij de Swallow’s de poort aan de voorzijde zit werden de speakers eerst op dezelfde plaats opgesteld als mijn eigen gesloten Spendor speakers. Ongeveer 30 centimeter van de achterwand en tussen de 60 en 80 centimeter van de zijwanden. Omdat Meadowlark geen aanwijzingen geeft ten aanzien van de plaatsing kwam ik er al experimenterend uit dat niet ingedraaid het beste resultaat geeft in mijn luistersituatie. Aangezien de speakers splinternieuw waren hebben ze de eerste anderhalf tot twee weken na plaatsing de tijd gekregen om in te spelen. Dit is zeker nodig want koud uit de doos klinken de speakers wat verstopt en stijfjes. Naarmate de tijd verstrijkt hoor je dat de speakers losser gaan klinken. Na twee weken neem ik geen verbetering meer waar in de klank. Er kan dus vanuit gegaan worden dat de speaker klinkt zoals de fabrikant het bedoeld heeft en dat er serieus geluisterd mag gaan worden.

Luisteren

Gedurende de eerste weken had ik toch al een globale indruk van de speakers gekregen omdat ze op een aantal punten wezenlijk anders klinken dan mijn eigen Spendor S3 minimonitors. Wat direct opvalt, is de rustige bijna terughoudende laagweergave. Hoewel de kastinhoud ongeveer anderhalf maal die van de Spendors is, waarbij ook de woofer nog eens een aantal centimeters groter is en geholpen door een poort, komt er duidelijk minder laag uit de speakers. Zeker voor kleinbehuisde is dit over het algemeen eerder een voordeel dan een nadeel. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan wat minder maar wel gecontroleerd laag dan aan boemend laag. Een ander verschil is de transparante en open weergave van de hoge tonen. Er werd uitsluitend geluisterd met de frontdoeken geplaatst. Meadowlark heeft voor de doekmontage een mooie constructie verzonnen middels een sleufje in het front waar de frontdoeken, die voorzien zijn van een elastische rand, in gespannen kunnen worden. Op zich een mooie rammelvrije constructie, alleen past een en ander net niet 100% waardoor het moeilijk is een verwijderd frontdoek opnieuw strak gespannen in de sleuf te krijgen. Geen halszaak maar toch een aandachtspunt voor Meadowlark. Genoeg gezeurd, laten we gaan luisteren!

De eerste plaat die gedraaid wordt met het aantekenblok op schoot is de LP “Ancient Heart” van Tanita Tikaram. Hierop staat het schitterende “Twisting my sobriety”. De stem van Tanita staat rotsvast in het midden en is heel tastbaar aanwezig. De hoogweergave is uitstekend, de in deze track gebruikte belletjes en vingerbekkens zijn perfect onderling te onderscheiden en lijken in het geluidsbeeld te zweven. De dynamieksprongen worden prima weergegeven alleen missen de klappen op het drumstel iets aan impact door het ingehouden laag. Alles bij elkaar genomen ontstaat een zeer ruimtelijk en tastbaar geluidsbeeld. De volgende LP die op het plateau van de Clearaudio draaitafel belandt, is de jaren 80 klassieker “Brothers in arms” van de Dire Straits. Het nummer “Ride across the river” is een leuke track om te controleren of de speakers ook in de breedte kunnen plaatsen en dat doen ze met verve. De zoemende insecten worden ver buiten de speakers geplaatst en de speakers worden min of meer onzichtbaar. Wat overblijft is een “muur” van geluid. De dynamieksprongen in deze track worden moeiteloos weergegeven . In de track “Ride across the river” zit een gitaarloopje welke gedurende het hele nummer apart te volgen is. Iets wat bij mijn eigen speakers niet lukt wanneer het geluidsbeeld drukker wordt. Er ontstaat dan een beetje een brei die bij de Swallow achterwege blijft, alle individuele instrumenten zijn apart te volgen. Dat is iets wat ook goed merkbaar is in de titeltrack, hier zijn de diverse bekkenlaagjes feilloos van elkaar te onderscheiden.

De door mij gebruikte Naim versterkers staan bekend om de hoge mate van het zogenaamde “pace and rhythm”, of voetjes van de vloer en swingen maar. De Meadowlark speakers vormen daar een prima aanvulling op. “She’s got it bad” van het Simply Red album “Stars” swingt de pan uit. De drumintro aan het begin van het nummer mist misschien een klein beetje de impact en het gewicht van wat ik normaal gewend ben, maar op het gebied van ritme overtreffen de Meadowlarks de Spendor speakers net. Ook met meer ingetogen werk zoals de track “For your babies” is de Swallow zeker in staat de muzikale boodschap over te brengen. Fraai wordt het snarenspel weergegeven in combinatie met de emotionele en ingehouden stem van zanger Mick Hucknall. Kippenvel…………..!!
Een zelfde ervaring heb ik met het fraaie “Signalen” van Herman van Veen, op de LP is dit stuk voorzien van een instrumentaal gedeelte wat gemakshalve op CD maar weggelaten is. In het instrumentale gedeelte speelt een saxofoon waarvan de aanblaasgeluiden goed te horen zijn. Tijdens de gebruiksperiode passeerde nog diverse CD’s, LP’s en DVD’s de revue. Alle lieten eenzelfde positief gevoel achter.