Een recensie is bij mij als volgt opgebouwd. Eerst speelt het apparaat of de kabel gewoon mee in de set. Pas na een week of langer ga ik bewust naar het component luisteren. Vaak weet ik dan al in grote lijnen hoe het presteert en zet ik de puntjes op de ‘i’. Bovendien zoek ik muziek waarmee ik duidelijk kan maken wat ik waarneem en heb waargenomen. Zo ook met deze twee soorten kabel. Crystal eruit tussen dac en voorversterker en tussen voor- en eindversterker, en of Anthem of Chameleon erin om te spelen. Uiteindelijk heb ik naar een CD gegrepen met geselecteerde nummers, waar zowel klassiek als popmuziek op staat. Die CD is niet te koop, de muziek wel via reguliere CD’s. Gekregen in Munchen en voorlopig een heel handig testexemplaar. De CD start met een track van Kari Bremnes als de Chameleon kabels hun werk doen.

De Chameleon maakt de trommels minder zwaar en minder indrukwekkend dan mijn referentie kabels. Dat geeft een aangename lichtvoetigheid die direct in het gehoor springt. De stem van Kari staat naar voren in een ruimtelijk beeld. De kabel heeft iets “eenvoudigs” over zich wat complexiteit in de muziek vermindert. Dat is ook goed waar te nemen op de tweede track waar een vleugel fris, helder en snel klinkt. Als een klarinet inzet staat die mooi los van de piano al vormen ze samen een duo. Op de derde track speelt een gitaar met stalen snaren. De klank is inderdaad metalig en mist wat body van de klankkast. Het geheel blijft uitgewogen en ik betrap de kabel niet op een voorkeur voor hoog, middengebied of laag. Wat me opvalt, is dat een veel kostbaarder kabel “stiller” is en een diepere en rustiger achtergrond geeft. Op track vier zijn de stalen snaren vervangen door normale snaren. De weergave is niet zo indringend en opvallend als ik met andere kabels kan bereiken. Echter niet in een storende zin, je verliest alleen wat sneller de aandacht. Ik krijg steeds meer plezier met de Chameleon omdat het een fijne allround kabel is die niet het uiterste vergt van de componenten erom heen. Lekker fris en helder, niet complex en zonder opvallende tekortkomingen. Als tenslotte een Munchener pop groep inzet is de bas aan de lichte kant. De stem van de zanger is behoorlijk verstaanbaar en staat midden tussen de instrumenten in. Wat meer ruimte en wat meer bas zouden welkom zijn, wat helaas vrijwel altijd leidt tot een hogere prijsklasse of tekortkomingen op andere fronten. Chord heeft een goed evenwicht weten te vinden tussen prijs en prestatie. De Chameleon heeft lang in mijn set staan spelen en ik heb nooit de drang gehad de kabel te vervangen. Het is een bijzonder fijne, op veel fronten inzetbare kabel. Voor alle soorten muziek in vele omstandigheden, hoogstens met een lichte voorkeur van mijn kant voor klassiek. De prijs is niet onoverkomelijk en wat je daarvoor terugkrijgt is muziekplezier.

De Anthem is een ander soort kabel. Kritischer voor de set, lastiger te buigen, duurder dan de Chameleon maar beter in absolute zin. Laat ik dat nuanceren. Op track één gaan de trommels ineens een heel stuk dieper. Het geheel staat indrukwekkender voor je en de stem komt meer los van de achtergrond. De oorzaak is tweeledig, het stereobeeld is in totaal dieper en de achtergrond ruis is afgenomen. Het geheel laat een stuk grotere ruimte horen waarin plaatsing natuurlijker is. De piano klinkt met de Anthem ronder en langzamer. Bedachtzamer en minder fris. Zodra de klarinet inzet lijkt deze heel dicht naast de piano te staan. Tekende de Chameleon strak de plaatsing af, de Anthem maakt door de impact het beeld minder gefocust op één plaats. De gitaar is een stuk groter met de Anthem. Waar de muziek complex wordt heeft de Anthem een voordeel boven de Chameleon. De Anthem gaat er makkelijker mee om. De extra scherpte op de metaalklank van de snaar die de Anthem biedt is welkom. De weergave is pittig en ik bedenk mij dat dit een heel lekkere kabel is voor popmuziek, waar de Chameleon juist scoorde met klassiek. De volgende klassieke track is een beetje saai door de eenvoud in klank. Mooi afgewogen, bas en midden keurig in de pas met andere goede tot zeer goede kabels. De popgroep op de laatste track zet hard in met een stevige volle bas. De zanger is beter te volgen ondanks de toegenomen complexiteit in de weergave en het zwaardere laag. De zanger staat meer naar voren en komt los van de band. Wat ik toch weer deels toeschrijf aan de rust die in de weergave komt met de Anthem. Dat de bas vetter en completer aanzet is lekker voor popmuziek en minder relevant tijdens klassiek. De Anthem kabel heeft in de afgelopen weken bewezen minder tolerant te zijn dan de Chameleon en meer eisen te stellen aan de set zelf. Als er ergens een harde “S”- klank wordt opgewekt, dan komt die knalhard door de Anthem heen. De Anthem laat meer horen, gaat dieper en is helderder. De Anthem is eveneens te prefereren als u meer een live gevoel wilt hebben. Meer impact, meer drive, meer kracht. Met een Anthem visualiseer je gemakkelijker de artiest.