Voordat er werd geluisterd kreeg de fabrieksnieuwe Oehlbach XXL Phonotrap eerst ruim de tijd om op te warmen en in te spelen. Omdat low-output Moving Coil elementen de prestaties van een Phonotrap het meest op de proef stellen werd de XXL aangestuurd met het signaal van een Ortofon MC 15 Super II (die een nominale uitgangsspanning van 350 microVolt, oftewel 0,35 miliVolt afgeeft). Van Tracy Chapman`s gelijknamige LP werd de track For You beluisterd. Haar stem werd vrij groot afgebeeld waarbij de dynamische uithalen van haar zang op ronde en impulsieve wijze naar voren kwamen, zonder toegevoegde hardheid of `slis`.
Het subtiele gitaarspel kwam met een rijke tonaliteit en een soepele presentatie naar voren. De nagalm werd vrij groot afgebeeld en het geheel klonk tegelijkertijd lekker intiem. Van Peter Gabriel`s LP Shaking The Tree werd de track met dezelfde titel gedraaid om de laagweergave op de proef te stellen. Dat laatste stelde zeker niet teleur want het laag kwam elastisch en krachtig over en was tonaal erg goed te volgen. Het achtergrondkoor werd met autoriteit weergegeven en de elektrische piano klonk soepel en ontspannen. Peter Gabriel zelf werd met een goede focus afgebeeld en de harmoniering en complexe verweving van zijn zangpartij met die van de andere bandleden kwam goed uit de verf. De drums kwamen lekker knallend naar voren en de blazers klonken soepel maar werden met een iets softe focus neergezet. Het geheel werd groot afgebeeld en de ritmische `flow` kwam goed naar voren. Dit is geen gemakkelijke track en er mag daarom wel worden gesteld dat men zich op dit prijsniveau (209 euro) nauwelijks een betere weergave van deze muziek kan wensen. Toen de naald weer uit de groef was genomen werd er geluisterd naar het ruisniveau. Op een gemiddeld luistervolume was er praktisch geen ruis hoorbaar maar ook met een verder opengedraaide volumeknop bleef het ruisniveau laag en was de ruis prettig (`schoon`) op het gehoor.
Omdat de XXL had laten blijken dat hij goed met complexe ritmestructuren kon omgaan werd de mooie Steeplechase (Jazz) LP Goin` Home van Archie Shepp en Horace Parlan op het draaiplateau gelegd om de titeltrack af te tasten. Shepp`s saxofoon werd groot en met veel presence afgebeeld waarbij de typische volle en resonante sound van zijn spel goed uit de verf kwam. De felle uithalen klonken krachtig en soepel maar hadden op zich nog wat dynamischer naar voren mogen komen. We hebben het hier natuurlijk wel over een bescheiden geprijsde phonotrap en de ontspannen, zelfverzekerde weergave was daarom des te opmerkelijker. Het pianospel van Horace Parlan werd met de juiste hoeveelheid `bloom` weergegeven en de lange uitsterving van de snaren was goed te volgen. De piano werd met een goede mate van gewicht weergegeven zodat de lagere akkoorden met een sonore en diepe grom naar voren kwamen. De goede timing van toetstenmeester Parlan kwam duidelijk over en de laatste uithalen van Shepp kregen een lekker gearticuleerd vibrato mee.
Van Eric Bibb`s debuut LP Rainbow People werd de track Catalina Estimada beluisterd. Het snarenspel op de twee akoestische gitaren was goed te volgen en de geplukte `double-bass` werd op luchtige en plastische wijze afgebeeld. Eric Bibb`s stem klonk ontspannen en zijn emotionele zangstijl kwam goed uit de verf. De saxofoon werd net even buiten de rechter weergever afgebeeld en klonk lekker `smooth`. Het geheel werd met een goede ruimtelijkheid neergezet waarbij de diepteweergave (waar OPUS 3 opname`s om bekend staan) heel behoorlijk was. De 180 grams persing van The Pink Panther LP werd uit de kast gehaald om de track The Pink Panther Theme te draaien. De intro klonk helder en kreeg een vrij groot, open stereobeeld mee. De saxofoon kwam op directe en droge wijze naar voren en werd met een stevig vibrato weergegeven. De bas klonk lekker smeuïg en de roffels op de trommelvellen van de drums kwamen expressief en goed gedifferentieerd naar voren. De uitbarsting van de blazersectie kwam energiek over maar kreeg een wat aangezet hoog mee.
Als uitsmijter werd de Steeplechase LP Paths Beyond Tracing van David Friese gedraaid, waar hij een basviool uit 1795 op geheel unieke wijze bespeelt. Het snel getokkelde spel en de krachtige, plastische basplukken kwamen zowel qua intensiteit als ruimtelijkheid prachtig naar voren. De `visceral impact` van zijn geïmproviseerde spel werd uitstekend weergegeven waarbij de weergave totaal los van de weergevers kwam. De randapparatuur was van hoge kwaliteit en de XXL had een goede match in de MC 15 maar dat neemt niet weg dat de Oehlbach Phonotrap mede verantwoordelijk was voor de uiteindelijke weergave.
