Distributeur Clofis leverde een complete set aan inclusief alle benodigde bekabeling en in die opstelling is de set beluisterd. De vM MA250 versterker en CD250 CD-speler worden met elkaar verbonden met een vM SC4S interlink. In plaats van de standaard netsnoeren is gebruik gemaakt van vM SC3P exemplaren. Zowel op de netsnoeren als op beide apparaten is een duidelijke markering aangebracht zodat ze juist “gepoold” aangesloten kunnen worden op mijn Inakustik AC1506 verdeeldozen.
Schone stroom wordt via een gescheiden geaarde stroomgroep, met AHP klankmodule, rechtstreeks uit de meterkast aangevoerd. Luidsprekerkabels zijn van het type vM SC-R33. Beide apparaten nemen plaats op de bovenste plank van mijn Quadraspire audiorack en worden nog eens extra ontkoppeld van de ondergrond met de eveneens meegeleverde vM RA4 dempers. Prettig is dat de vM bekabeling lekker dun is en redelijk soepel. De eerste luisterervaringen worden opgedaan in combinatie met Audiovector S3 Avantgarde Arreté vloerstaande luidsprekers, later werd gebruik gemaakt van Focal Chorus 705V monitor formaat speakers op Sound Organisation stands.
Luisteren
Gelukkig levert distributeur Clofis een volledig ingespeelde set en kan er direct met luisteren begonnen worden. Reeds na het beluisteren van een paar tracks van diverse CD’s komt naar voren dat de combinatie met mijn Audiovector Avantgarde Arreté speakers niet de juiste is. De weergave van het laag is uitstekend, de MA250 versterker weet de woofers prima onder controle te houden en laat veel doortekening horen. De alles onthullende bandtweeters zijn echter te veel van het goede voor de combinatie vM MA250 en CD250. Niet vreemd wanneer je bedenkt dat een set van dergelijke luidsprekers ruim het drievoudige kost van de complete vM set. In de praktijk zal een dergelijke combinatie dan ook niet snel gemaakt worden. Gelukkig heb ik naast de Audiovector speakers ook een set Focal Chorus 705V luidsprekers die in combinatie met modale goed gebouwde elektronica verrassend kunnen presteren. Deze speakers vormen voor de vM set totaal geen probleem, sterker nog het blijkt in de praktijk een prima match te zijn.
Luisterend naar Tina Turner’s album Foreign Affair komt al snel naar voren dat de combinatie in staat is de muziek met heel veel drive weer te geven. Undercover Agent For The Blues, voor mij persoonlijk het beste nummer van het album, is een perfecte mix tussen pop en blues invloeden. Het slagwerk klinkt stevig en ritmisch en is uitstekend in balans met de stuwende gitaar. Samen met de rauwe zang van Tina wordt precies de juiste, ietwat mystieke/broeierige sfeer in de luisterruimte gecreëerd. Wanneer halverwege de track de blazers hun partijtje meespelen heeft de combinatie genoeg kwaliteit in huis om de instrumenten net het juiste randje scherpte mee te geven zonder over de schreef te gaan. Het opgebouwde stereobeeld is niet bijzonder breed, gaat daar in tegen wel lekker ver de diepte in.
Het feit dat Ilse de Lange weer volop in de belangstelling staat met haar nieuwe album herinnert mij eraan dat haar eerdere albums ook van goede kwaliteit zijn. World Of Hurt opent met stevig gitaarspel. Het geluid is warm en het opgebouwde beeld is groot. Het beroeren van de snaren is uitstekend te volgen en zorgt voor een levensechte weergave. Ik wordt direct in de muziek getrokken en wanneer Ilse inzet blijkt onmiddellijk de bijzonder goede verstaanbaarheid. Dit geeft aan dat de weergave van de combinatie mooi schoon is, een verdienste van zowel de elektronica als de bekabeling. Het zo kenmerkende karakter van haar stem wordt prima weergegeven. De combinatie van weergavekwaliteit en boeiende muziek zorgt er voor dat ik bijna het hele album beluister in plaats van slechts één track. Wat ik tijdens het gebruik van de versterker wel mis ten opzichte van mijn eigen MA240 is een display. De stand van de volumeregelaar is vanaf mijn luisterpositie, een afstand van ongeveer 3 meter, niet te zien. In combinatie met de ietwat ongenuanceerde bediening via de afstandsbediening zorgt dat wel eens voor verrassingen.
Een Nederlandse zangeres die nog niet zo lang bezig is maar overduidelijk over een eigen stemgeluid beschikt is Lisa Lois. Ze is bekend geworden bij het grote publiek door het winnen van Popstars. Tijdens de finale gaf ze de concurrentie het nakijken met een verpletterend goede uitvoering van Leonard Cohen’s Hallelujah. Helaas is de uitvoering die uiteindelijk op haar album Smoke belandde anders. Er is teveel gesleuteld aan de opname, zoals het toevoegen van onnatuurlijk veel echo en een onsamenhangende mix. De combinatie van vM apparatuur en bekabeling zorgt voor een eerlijke, schone en vergaand neutrale weergave en is dus feilloos in staat de tekortkomingen in de eerder genoemde opname bloot te leggen. Gelukkig schiet de set niet door naar de analytische en koele kant zodat slechte opnames wel beluisterbaar blijven. Eerlijk duurt het langst lijkt het motto van fabrikant Van Medevoort.
De soundtrack van de film City Of Angels bestaat uit muziek van diverse pluimage. Persoonlijke favorieten zijn Sarah McLaughlan’s Angel en Alanis Morrisette’s Uninvited. Beide bij uitstek geschikt om de laagweergave te kunnen beoordelen. Vooral Uninvited wordt gedragen door een stevig bas fundament in combinatie met flinke dynamiek sprongen. Geen enkel probleem voor de set, de Focal monitor speakers zijn nu de beperkende factor. De bijzondere sfeer die beide nummers kunnen oproepen bij de luisteraar wordt zonder omhaal neergezet in de luisterruimte. Dit is precies wat een goede audioset moet doen, de muzikale boodschap en emotie overbrengen.
Natuurlijk werden niet alleen vrouwenstemmen beluisterd, ook de heren kwamen aan bod. Zowel in grote bezetting, Michael Bublé met big band van zijn laatste Cd Crazy Love, als klein in de vorm van Bruce Springsteen’s album The Ghost of Tom Joad. Of het nu moet swingen met Bublé’s up tempo nummers of ontroeren met de oneindig trieste liedjes van Bruce, het laat de set volkomen koud.
Die fungeert slechts als doorgeefluik zonder iets toe te voegen of weg te laten.
