Als je de BDS-2 Blu-ray Disc receiver voor het eerst aanzet krijg je een goed ogend en eenvoudig te bedienen menu te zien waarmee je aan de hand van een aantal vragen de gewenste parameters als beeldformaat, opstelling van de luidsprekers en dergelijke kunt instellen. Een kind kan de was doen. Via de menuknop op de afstandsbediening zijn de instellingen achteraf eenvoudig te veranderen.
De subwoofer heeft een knop waarmee je kunt instellen dat hij in rust is als er geen signaal wordt aangeboden, maar inschakelt zodra dat wel het geval is en weer uitschakelt als het signaal stopt. Ik heb in de praktijk regelmatig ruzie met dat soort systemen omdat ze mijns inziens niet gevoelig genoeg zijn afgesteld. Het kan gebeuren dat de subwoofer zichzelf uitschakelt als het volume zeer laag wordt gezet, terwijl je juist op zeer laag volume de ondersteuning van de lage tonen heel goed kunt gebruiken. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik deze mogelijkheid in dit geval half onbewust links heb laten liggen. Achteraf gezien had het erg weinig moeite gekost hem wel uit te proberen, maar niets menselijks is mij vreemd, ook het hebben van vooroordelen niet. Ik kan dus niks zeggen over hoe deze BDS-400 set in de praktijk met deze wake-on-signal schakeling functioneert.
Een bekend euvel van Blu-ray spelers is de lange inleestijd van de schijfjes. De BDS-2 is ook geen echt snelheidsmonster, maar sinds de eerste generaties Blu-ray spelers is er echt veel verbeterd op dit vlak. Ik heb het niet met de stopwatch in de hand bijgehouden, maar ik schat ongeveer twintig tot dertig seconden. Het wachten wordt echter ruimschoots beloond, want als de play-knop wordt ingedrukt barst een onvermoed spektakel los.
Luisteren (en een beetje kijken)
Omdat ik stiekem best wel een liefhebber van het ‘grote gebaar’ ben kies ik de 2D Blu-ray uitvoering van Avatar als testmateriaal. Mijn Pioneer 427 plasma-scherm heeft geen Full-HD mogelijkheid, maar blijkt op 720p wel degelijk een haarscherp beeld te produceren dat duidelijk beter is dan bij het kijken naar SD materiaal op DVD.
Deze film is ook lekker lang en de soundtrack bevat zowel ongelooflijk dynamische passages als uiterst subtiele stukken. Laat ik beginnen met de resultaten met Virtual Surround, want mijn nieuwsgierigheid daarnaar was een belangrijke reden waarom ik deze set wilde testen. Die zijn uitstekend en subtiel. Er zijn twee standen, VS Wide en VS Ref. In Wide wordt het geluid, zoals de naam al doet vermoeden, extra breed neergezet. De jungle van Pandora met al haar exotische dierengeluiden strekt zich tot ver naast mijn hoofd uit, maar niet zo ver naar achteren als ik wel eens gehoord heb. Mijn ervaring is echter dat de digitale parameters die nodig zijn om het geluid ook echt achter de luisteraar te projecteren vaak hoorbare fase-effecten met zich meebrengen, en Harman Kardon kiest hier gelukkig voor een minder spectaculaire, maar klankmatig veel betere terughoudendheid.
Nadeeltje van de Wide stand is dat de geluiden uit het virtuele Center-kanaal (het merendeel van de dialogen bijvoorbeeld) wat versmeerd en daardoor diffuus worden, wat de verstaanbaarheid af en toe belemmert. In de VS Ref stand is de jungle iets minder prominent naast mij hoorbaar, maar zijn de stemmen veel beter. Deze stand prefereer ik.
Tonaal valt deze set absoluut niet tegen. De satellieten klinken zonder de subwoofer al redelijk vol, met een fraaie detaillering vanwege de soft-dome tweeter. De BMR-units geven een prachtige spreiding van het geluid, en ze kunnen erg hard zonder dat ze vervormd gaan klinken. De subwoofer heeft met zijn 200 watt versterker voldoende puf om diep en knallend laag te produceren. De scène waarin de massale raketaanval op de Home Tree van de Na’vi wordt ingezet deed mijn bank schudden, en ik prees me gelukkig met naaste buren die allebei overdag werken. Wat een geweld, zeer spectaculair. De filmbeleving wordt, door het Virtual Surround effect, echt een stuk anders. Ik ben als stelselmatige surround-ontkenner zelfs geneigd om te zeggen: beter.
