De K-03 is een echte SACD speler en het zou toch zonde zijn om dat gegeven niet te benutten. Niet dat mijn SACD collectie zo groot is, als liefhebber van pop en jazz is het aanbod nu eenmaal niet zo groot als op klassiek. Klassiek trek ik vaak van mijn uitgebreide vinyl verzameling. Gelukkig maar dat Janine Jansen te jong is om op vinyl te vinden en dat haar platenmaatschappij de moeite heeft genomen de Vier Jaargetijden op een DSD-stream te zetten. Het zal nog mooier zijn in een surround opstelling, maar ik laat het door de K-03 terugbrengen tot stereo. Twee zaken vallen al bij de eerste tonen op: de diepe stilte op de achtergrond die alle ruimte geeft aan elke toon en elk detail, tegelijk het vloeiende karakter in de weergave, waardoor de weergave uitermate natuurlijk overkomt. Weelderig, wellustig, intiem; het is haast een sensueel genoegen om zo muziek te horen.
Foto: Esoteric
Eerlijk is eerlijk, ik kan geen herinnering terughalen waarbij deze opname zo heeft geklonken in mijn luisterruimte. Of dat specifiek te danken is aan de eindtrap, de SACD speler of de gehele set die som delen vormt, durf ik niet zomaar te stellen. Wie weet is de directe aansluiting van de SACD-speler aan de eindtrap wel de grootste winst. Daarbij kan een voorversterker met interlinks en andere kabels worden uitgespaard. Gezien de setprijs durf ik niet te zeggen dat ik "voor een koopje op de eerste rang zit", maar qua weergave zit ik daar wel degelijk op dit moment. Even dacht ik het hoorbaar ademhalen van Janine te hebben gemist in de weergave. Als ik opnieuw de vijfde track draai en er op let is het duidelijk hoorbaar. Voor mij een bewijs dat ik meer in de muziek werd getrokken dan in de techniek. Hetgeen precies is wat ik wil: alle focus naar de muziek, waarbij de techniek slechts in dienst gesteld is. Werk van Mozart gespeeld door Sharon Bezaly op fluit samen met het Ostrobothenian Chamber Orchestra is ook al zo mooi op SACD. Een afbeelding van de muziek die sterk overeenkomt met die van een concertzaal. Intens realistisch neergezet.
Techniek, het vergeten onderdeel. Weet u wat, geheel tegen mijn principe verwijs ik u daarvoor graag naar de site van importeur Servi-Q of de site van Esoteric zelf. Gaat u echt zitten luisteren naar de drie voedingstrafo’s in de eindtrap, waarvan één trafo de spanningversterker voedt en de twee andere trafo’s de stroombron vormen voor respectievelijk het 50 Watt linker en rechter kanaal? Of gaat u proberen de twee maal vier D/A-converterchips per kanaal in de speler uit elkaar te houden? Ik denk van niet, ik denk dat u zich net als ik laat meevoeren met de muziek. Vergeet wat er speelt, net als ik even vergeet welk prijskaartje eraan hangt en na een poosje amechtig zit te verzinnen hoe het benodigde bedrag bij elkaar geschraapt kan worden.
Kritiekloos kan ik zijn over de weergave zelf. Als ik toch iets wil aanvoeren dat negatief is, dan is dat de noodzakelijke warmteafgifte van de eindtrap die permanent 400 Watt aan warmte de toch al niet koele luisterruimte in jaagt. Een ander puntje is het lichte tikje, hoorbaar door de luidsprekers wanneer de speler overschakelt van CD- naar SACD-mode of als je een digitale ingang kiest. Beslist noodzakelijk om te noemen zijn de aansluitmogelijkheden van de SACD-speler. Want de interne DAC is te gebruiken via een coaxiale ingang, een optische ingang en via USB, waarbij opgemerkt dat een digitaal signaal via USB mag binnenkomen tot een resolutie van 24 bit op een sample-rate van 192 kHz.
Foto: Esoteric
Wie niet afhankelijk wil zijn van de toch al uitstekende interne klok van de K-03 kan een externe (Esoteric) klok aansluiten. Eerder vermeldde ik al, dat u zowel gebalanceerd als single-ended analoog de speler uit kunt gaan en de eindversterker in. Wie houdt van experimenteren kan zijn lol op met de K-03. Maar liefst vijf mogelijkheden voor het inzetten van een digitaal filter; geen, tweemaal of viermaal upsampling is instelbaar, zelfs kunt u PCM data omzetten naar DSD voordat de DAC het converteert naar analoog signaal. Die instellingen zijn ook nog eens per ingang beschikbaar. Eerlijk gezegd dank ik Esoteric voor het feit dat al die opties alleen via een menu te kiezen zijn en niet tijdens het spelen. Ik zou er neurotisch van worden om per CD of SACD te gaan bepalen welke instelling het mooist is. Niet voor niets is de default-instelling filterloos, zonder PCM-naar-DSD-conversie en zonder upsampling.
