Om de VISO 1 eens goed aan de tand te voelen voer ik hem het best mogelijke signaal: vanuit een Squeezebox Classic stuur ik via een optische digitale kabel 24 bit (48kHz) bestanden naar de VISO 1.

Als Johhny Cash vanuit de Folsom Prison weigert te vertellen dat hij “in the arms of his best friends wife” lag ten tijde van de misdaad, klinkt zijn stem vol en goed gearticuleerd, al is er soms een harde s-klank hoorbaar in zijn uithalen. Het gelach van de gevangenen wordt verbazingwekkend genoeg met enige diepte in het geluidsbeeld weergegeven.

Money van Pink Floyd - weer in 24-bit / 48kHz - brengt de beperkingen van het concept aan het licht: het geluidsbeeld blijft enigszins aan het systeem hangen, al wordt het vallen van de geldstukken duidelijk links van de VISO 1 weergegeven. Het laag loopt voor een docking station diep door en is bovendien snel en krachtig, maar kent wel enige kastkleuring. Maar eigenlijk kan ik uitstekend leven met deze - te verwachten - beperkingen van het concept. De VISO 1 is namelijk uitstekend in staat de muzikale boodschap over te brengen. De gitaar van David Gilmour scheurt heerlijk door de kamer, Nick Mason drumt er lekker op los en Rick Wright tovert mooie, warme klanken uit zijn keyboard. Waarom zit ik eigenlijk te zeuren over breedte in het geluidsbeeld en kastkleuring?

De VISO ONE op de AV-NU (PHOTO40)

Kopen?
De keuze in iPod Docking Stations is groot. Daaronder zitten de nodige exemplaren die meer dan uitstekend muziek weergeven. Toch zou ik op een feestje als eerste de NAD VISO 1 noemen als iemand vraagt welk iPod dock hij of zij het beste kan kopen. De VISO 1 is met zijn advies verkoopprijs van 599 euro zeker geen koopje te noemen, maar daar staat tegenover dat hij ongelooflijk compleet is en bovendien het best klinkende iPod Docking Station is dat ik ooit in huis heb gehad.