De spoelenrecorders is een ander verhaal. Een juweeltje in de verzameling is het TC-854-4 spoelendeck, waarvan er slechts 12 in Nederland werden geïmporteerd. Het beestje kostte destijds 9975 harde Hollandse guldens, een vermogen voor die tijd, dat spreekt vanzelf. Nog een absolute rariteit is de Crown 700-series uit 1966, een vierkanaals studiomachine, die in uiterst kleine oplagen in de USA werd verkocht. Ook de eerste professionele Sony transistor studiorecorder in mono valt bij Wim te bewonderen; de TC-777 uit 1962.
De ontwikkeling op audiogebied verliep echter razendsnel, dus al gauw kwamen er de 2 , de 4 , de 8 sporen recorders, die allemaal netjes gerangschikt uitgestald staan; met de mooie verlichte VU-meters en de grote glanzende bedieningsknoppen. “Negentien Sony decks heb ik”, zegt de bescheiden Wim, die zonder gêne over zijn verzameling kan praten. “Prettig gestoord, noem ik mezelf. Verzamelaars schieten wel eens door, iets waar ik over kan meepraten.” De behoefte om zijn verzameling te delen met anderen, heeft Wim niet. “Ik kan er op mijn manier heel erg van genieten, bovendien doe ik ook nog andere dingen in het leven.”
Horrorfilms
De poster van Friday The 13th aan de muur had me al enigszins op het spoor gezet, maar Wim is groot liefhebber van horror films van het extreme soort. Een forse verzameling films in de kast laat zien, dat Wim ook daar de randen van verzamelingdrift opzoekt; ik kon er zeer van genieten. Terloops meldt hij dat hij zelf een aantal horror films heeft gemaakt. Als muziekman kwam mijn onvermijdelijke vraag : ‘wat draai je dan allemaal, waar gaat je muzikale voorkeur naar uit?’. “Mijn jeugdzonde is de Amerikaanse surfgroep ‘the Ventures’, al vanaf 1963. Deze groep bereikte met name in de jaren zestig een gigantische populariteit in Japan, waar ze groter dan de Beatles waren.” Wim zou geen verzamelaar zijn als ook hier niet zowat elke beschikbare persing en label variatie op vinyl van de band voorhanden is. In mono, stereo, uit de VS, Japanse persingen, Engelse persingen, je kunt het zo gek niet opnoemen of het staat in zijn kast. Daarnaast is de hele collectie ook nog eens op CD aangeschaft; je bent verzamelaar of niet.
“Waar ik nu het meest naar luister is de Duitse groep Tangerine Dream, een instrumentale band die we gemakshalve onder de Krautrock [een verzamelnaam voor Duitse experimentele muziek vanaf 1968] scharen. Prachtige sferische muziek, vaak beginnend met een enkele synthesizertoon; daarna aanzwellend tot een monumentale bombastische geluidsmuur. De buren hebben geen last van mij. Soms, als ik eens los ga, dan is het maar voor een korte periode; dat weten ze.” Naast Tangerine Dream behoren ook nog Kraftwerk, Goblin, Klaus Schulze en Mike Oldfield tot de favorieten. Wim liet mij een aantal remixen horen, die aantonen dat deze muzieksoort moeiteloos de stap heeft kunnen maken naar de trance en lounge muziek van heden ten dage.
Een beetje gekte
De muziek die Wim mij liet horen werd afgespeeld op een ‘moderne’ set, die, hoe kan het ook anders, volledig naar de wensen van Wim afgesteld en ingericht was. Als bron gebruikt Wim de Primare DVD-30, een alleskunner voor geluid en beeld. De luidsprekers die Wim gebruikt zijn de Master Slamm zuilen. Dit 3-weg systeem is volledig gemodificeerd en wat mij opviel dat de weergave heel goed paste bij de muziek die Wim draait; theatraal, licht bombastisch en ondanks de wat kleine kamer zeer ruimtelijk. Het maakte de luisterervaring een totaalbeleving die mij wel aansprak. Het gebeurt niet vaak dat set en muziek zo’n coherent geheel vormen. Het maakt dat Wim in zijn eigen setting kan luisteren op zijn zelf gekozen criteria. Dat heeft hij geheel naar zijn eigen hand kunnen zetten. Dat vraagt een paar goede oren, kennis, liefde voor de muziek en een beetje gekte. .jpg)
Dat Wim deze beleving (lifestyle? perfectionisme? de drang tot ordening?) wilde delen, vraagt toch enig gevoel van exhibitionisme, zonder daar al te diepzinnig over te doen. Wim ondertekent ieder bericht of contact met ‘een vintage groet’. De groeten terug, Wim, bedankt dat je ons een kijkje in wel een hele bijzondere keuken liet nemen!
