Luisteren: een live-verslag
Een belangrijk onderdeel van m`n luisterbezoekjes blijft natuurlijk het luisteren naar de set. Maar zoals altijd en dus ook bij Henk, praten de meeste "audiomuzifielen", ikzelf vorm hierop geen uitzondering, heel graag over hun hobby en hun muzieksmaak, komen er allerlei vragen aan de orde, en vliegt zo`n middag veel sneller om dan de bedoeling is.
Gelukkig heb ik nog tijd genoeg om een goede luisterindruk van de set te krijgen. Een klein beetje bevooroordeeld ben ik hierbij natuurlijk wel. Ik luister namelijk zelf ook al jaren met groot genoegen naar Thiel speakers, namelijk de grotere CS 3.6 en daarbij ben ik goed op de hoogte van het klankkarakter van verschillende Thiel-modellen, uiteraard in verschillende set-ups. Toch is de ene luisterruimte de andere niet en de veelbelovende samenstelling van Henk`s set maakt me zeer nieuwsgierig naar het eindresultaat.
Zoals eerder gemeld is Henk een groot liefhebber van live-concerten. Ook thuis geniet Henk het meest van de ambiance en sfeer van een live-concert. Het lijstje met titels, die Henk speciaal heeft uitgezocht vanwege mijn bezoek bevat dan ook een behoorlijk aantal live-registraties.
Toch beginnen we met een studio-opname, namelijk "Reverence" van het gelijknamige album "Reverence" van electronic-music band "Faithless".
Ik zit gelijk al te genieten van deze mooie opname, waarin een breed, diep en gedetailleerd podium wordt neergezet, en een strak en diep laag die met voelbare druk de woonkamer ingestuwd wordt. De stem van Maxi Jazz klinkt natuurlijk en losjes, de set als geheel klinkt evenwichtig en realistisch. Vanaf de luisterpositie is wel een lichte laagresonantie waarneembaar, die via de vloer door wanden en plafond wordt versterkt.
We gaan verder met de dubbelcd "Time Machine" van "Joe Satriani" en luisteren naar enkele nummers van de tweede (live) cd. Het nummer "Rubina" klinkt schitterend, waarom heb ik die cd eigenlijk nog niet? Ik luister ook hier naar een royaal podium, Joe Satriani staat hierop realistisch, iets voor de speakers, levensecht te soleren. Opvallend in deze opname zijn de strakke drums en vele kleine details, die door de Thiels uitmuntend worden weergegeven. We luisteren nog een paar nummers van deze cd, ik zet `m gelijk op m`n eigen verlanglijstje.
We gaan verder met Pink Floyd. Henk draait eerst het nummer "Time" van de live-cd "Delicate sound of thunder". De wat schorre stem van David Gilmour komt natuurgetrouw de kamer in, de hoogte en plaatsing lijkt me OK, de opname klinkt behoorlijk ruimtelijk en dynamisch. Het nummer "Run like Hell" van de nieuwere "Pulse-live" dubbelcd wordt nóg wat ruimelijker en uitgebalanceerd neergezet. Ik heb zelf alleen de cd Pulse, het ledje in de cd-box is trouwens al jaren gedoofd, maar beschouw deze cd toch als iets completer én beter opgenomen.
Henk komt aan met de dubbel DVD van de Nederlandse band "Within Temptation", genaamd "Mother Earth Tour". Bij deze dubbelaar wordt een gratis live-cd meegeleverd, waarvan we enkele nummers beluisteren. Ik ken de muziek niet, maar word aangenaam verrast. Het betreft hier een live-optreden van deze band op het Lowlands festival. De zangeres heeft een krachtige heldere stem, deze komt mooi los van de speakers. De begeleidende band is goed te plaatsen en verzandt niet in een muzikale "brij". De diepte van deze opname is opmerkelijk groot. Ik ken de Northstar combinatie niet, maar ik vermoed dat een groot deel van de performance die hier eventjes wordt neergezet is te danken aan deze combinatie.
Heel fraai en levensecht is het meeleven van het publiek in deze opname hoorbaar, je hoort ze op de achtergrond meeklappen, zingen, praten enz. Ik ben erg benieuwd naar de DVD-opnames, die we verder niet hebben bekeken en ga deze zeker aanschaffen. De cd heb ik er dan meteen bij!
Terug naar een studio-opname, van "Het Beste uit 10 jaar Twee meter sessies". Hoewel het een studio-opname is, opgenomen in 1995, is het nummer "Silently", gezongen door "Nils Loffgren" in één enkele sessie opgenomen. Ik moet er nu wel heel erg naast zitten, maar als je naar de stem luistert, kun je door de galm, of moet ik zeggen het gemis ervan, de (beperkte) afmetingen van de opname-studio bijna uittekenen. De Thiels geven de ambiance en de akoestiek van deze opname-studio heel goed weer. De stem van Nils Loffgren is realistisch en perfect geplaatst en de posities van de overige bandleden zijn uitstekend aanwijsbaar. Het drumstel in deze opname klinkt strak en geeft een voelbare punch.
Ik had een behoorlijke berg cd`s meegenomen, maar de tijd gaat dringen. Ik kies een cd van "Lee Ritenour" uit, overigens ook een live-opname, namelijk "Alive in L.A.".
Bij sommige sets komt het "live-gevoel" van deze opname niet geheel goed uit de verf, je mist dan de sfeer en ruimtelijkheid die deze cd kenmerkt. Henk z`n set lijkt voor dit soort muziek gemaakt te zijn, de ambiance komt perfect uit de verf! We luisteren o.a. naar "Night rythms", dit klinkt vloeiend, smooth, dynamisch, vol en met veel attack. Het podium is groots, fraai is het gepluk aan de basgitaar door Melvin Davis en de sax-solo door Bill Evans wordt realistisch en vol vuur neergezet.
Het volume gaat nog wat verder omhoog, maar de stage staat als een huis zonder schreeuwerig of agressief te worden; een compliment lijkt me hier op z`n plaats voor de Audio Analogue Maestro versterker! Vanuit m`n ooghoek zie ik Henk naar het cd-doosje grijpen, hij is duidelijk onder de indruk van dit jazz-fusion spektakel. Hier vindt fusion tussen de musici, de set én de luisteraars plaats en zo hoort het ook!
Als laatste kies ik nóg een cd uit eigen verzameling, namelijk "Something never change" van "Supertramp". Het betreft hier een HDCD-opname, de Northstar DAC beschikt hiervoor overigens niet over een decoder. Het eerste nummer "It`s a hard world" is een fraaie en ruimtelijke opname met veel details.
Ik had het nummer die ochtend nog bij mij thuis beluisterd en constateer nu toch enig verschil. De handklapjes in het refrein klinken wat slapper dan ik gewend ben en verdwijnen meer in de achtergrond. Daarbij is de overgang naar de opmerkelijke rust in de opname die zich manifesteert als Rick Davies, na het ca. 1 minuut durende intro, begint te zingen hier nauwelijks waarneembaar.
Ik ga er op dat moment niet al te veel op in, maar stel aan Henk voor om de dropveters, zo noem ik de standaard meegeleverde netsnoertjes, van de Northstar combinatie af te halen en te vervangen voor de door mij meegebrachte hoogwaardige powercords. Het verschil is niet gering! Terwijl we hetzelfde nummer nogmaals beluisteren, neem ik de verbaasde blik van Henk waar. Ik had zelf de verschillen al overduidelijk waargenomen, maar vraag Henk om te vertellen welke verschillen hij heeft waargenomen. Hij is duidelijk enthousiast en vertelt over de toegenomen druk in het laag, de handklapjes die ineens veel pittiger, strakker klinken én meer op de voorgrond geplaatst zijn, de rust in de opname en de betere detaillering van het hoog. Daarbij wil ikzelf nog aanvullen dat de opname ineens veel meer ademde, meer "lucht" kreeg en de ruimtelijkheid duidelijk toenam.
Het blijft opmerkelijk wat een goed netsnoer in je set kan doen, vaak zijn de verbeteringen duidelijk waarneembaar. Ik kan iedereen, die dat nog niet heeft uitgeprobeerd van harte aanbevelen hier eens mee te experimenteren; er zijn genoeg hifi-dealers te vinden die je vrijblijvend één of meerdere van die powercords laten uitproberen in je eigen set.
