Veel minder vreemd is wat ik op het bedrijfsterrein aantref. Ik laat mijn blik over het gebouwencomplex glijden en eindig bij een afwijkende sculptuur die los staat van de rest, opgetrokken is uit metaal en zo te zien een garagedeur heeft. “Die hebben we speciaal laten bouwen voor de Bentley. Een auto van een kwart miljoen kun je niet buiten laten staan”. Het heeft alles te maken met het samenwerkingsproject dat Naim en Bentley aangegaan zijn waardoor Naim – en in het bijzonder Steve Sells van Research & Development die verantwoordelijk is voor het ontwerp - de komende twee jaar voor verdere research continu de beschikking heeft over een met Naim audio uitgeruste Bentley Continental Flying Spur.

We betreden het uitstekend beveiligde gebouw. Voor alle deuren moeten codes ingetoetst worden, bezoekers dragen een speciale pas etc. Eerst gaan we op weg naar de eerste verdieping. Daar zit het kantoorpersoneel en heeft ook Doug zijn werkplek. Het is slechts een kort oponthoud want we gaan meteen weer terug naar de begane grond. Voor we de ‘factory tour’ beginnen gaan we koffie drinken in de eetzaal. Ook importeur Malcolm, die een dag eerder afgereisd is naar Salisbury, voegt zich nu bij ons. We zitten in een grote ruimte met meerdere lange tafels. Foto’s aan de muur herinneren aan belangrijke gebeurtenissen uit de rijke Naim historie.

Een dame is bezig met voorbereidingen voor de lunch. Aan de counter een ruime keus aan dranken, broodsoorten, beleg, fruit en snacks. Daarnaast zie ik meerdere kant en klare salades en een uitgebreide saladbar. Langs de kant staan enkele computers opgesteld zodat het personeel in de lunchpauze kan surfen op het internet zonder dat daarvoor de andere pc’s in het pand gebruikt hoeven te worden. Toen oprichter Julian in de zeventiger jaren zijn bedrijf startte behoorden de eerste medewerkers in die tijd van sex & drugs & rock and roll tot de leeftijdsgroep die gevoelig was voor één of meerdere van deze geneugten des levens. Door hen gratis een met zorg samengestelde, hoogwaardige lunch aan te bieden was hij er in ieder geval zeker van dat zijn personeel tenminste 1 voedzame maaltijd per dag binnenkreeg. De samenstelling van het personeel is voor een groot deel veranderd maar dit zou Engeland niet zijn wanneer deze traditie van het gezamenlijk nuttigen van de (gratis) lunch niet gehandhaafd zou zijn. In de praktijk vergroot het de saamhorigheid en komt het de werksfeer ten goede.