Het lijkt me tijd geworden om eens naar muziek te luisteren. Jadis beschikt over een heel mooie luisterruimte om de eigen producten te beoordelen. De kamer is lang en heeft licht taps toelopende wanden. Het plafond is gemaakt in een boog. De ruimte is zoveel mogelijk geïsoleerd van de rest van het pand, lijkt haast te zweven. Op de wanden is her en der akoestisch materiaal aangebracht. Ruim van de achterwand staan een paar forse systemen. Patrick verontschuldigt zich voor de luidsprekers. Hij zegt: "… dat er betere op de markt zijn, maar dat ze zo gewend zijn aan deze weergave, dat ze elke verandering aan de elektronica kunnen horen op dit systeem".
De verontschuldiging is volkomen onterecht, zullen mijn vrouw en ik al snel ervaren. De speakers zijn trouwens door Jadis-medewerkers zelf gemaakt. Waar we naar gaan luisteren is een JD 3 Evolution Tube cd-speler, met losse voeding, buizen in de uitgang en uitgeschakelde upsampling. De voorversterker is een JPL, al ligt die onherkenbaar zonder behuizing voor mij. De eindversterkers zijn prototypes met KT-88 buizen. Niet spelend staat er een andere ontwikkeling op het podium, een nieuwe Defy 7 eindtrap. De eerste cd schuift in de speler. Het is het Cantate Domino, bekend van shows, wat gelijk voor een schok zorgt. De solo stem staat groots in de ruimte, als daarna het koor invalt zie ik het kippenvel verschijnen op de armen van mijn vrouw. Het lijkt meer dan levensecht. Het orgel heeft kracht en diepgang. Mogelijk is het opzet van Patrick. Hij heeft ons met deze eerste cd al overgehaald naar het kamp van Jadis.
Binnen de gevarieerde keuze aan muziek, die Patrick ons voorschotelt, zit een oude cd van Jheena Lodwick met de titel "All My Loving". Haar stem is te groot in de forse ruimte en verliest daarmee intimiteit. De piano heeft juist voordeel van de akoestiek en staat er vol op. De stem van Jheena is met de eerste gezongen noot al herkenbaar en we verbazen ons over de enorme hoeveelheid details, die met zoveel gemak en souplesse naar voren komen. Heel bijzonder is een live-opname van Yves Montand uit 1981. Opgenomen in het Olympia-theater in Parijs. "Imposant" is een woord dat in mij opkomt, maar dat dekt de lading slechts een stukje. Luister naar de mensen in de zaal en het orkest. Die hebben volume en "stage". De stem van Yves heeft zeggingskracht, maar blijft tegelijk zo intiem, dat hij alleen tegen ons praat en voor ons zingt. Op een manier die realisme voorbij gaat. Ongekend en meesterlijk. Een paar volgende cd’s tonen aan, dat Jadis elektronica snel en levendig is. Slagwerk gaat fel te keer, een trompet komt tot leven. De lage tonen weergave is strak, de drumkit zo groot als in werkelijkheid. De klank van een groep van 15 muzikanten, voorzien van de meest exotische instrumenten, loopt niet dicht onder het geweld. Details blijven overeind, ook als het volume fors toeneemt.
Met Harry Belafonte sluiten we de luistersessie. Zijn “Mathilda” blijft leuk. Hoewel ik meer naar de kwaliteiten van de gehele set luister dan naar wat Harry te vertellen heeft. Mijn vrouw en ik kijken elkaar aan en denken precies hetzelfde op dat moment: we willen deze luisterruimte meenemen naar Nederland en daarin gaan draaien met Jadis elektronica. Ik zeg geen woord teveel als ik tegen Patrick zeg, dat ik nimmer heb geweten welke kwaliteiten in de apparatuur van Jadis schuilen. Mijn oren gaan open voor Jadis. Een oude liefde voor het merk, die was weggeëbd door het werken met andere buizenversterkers, komt volkomen tot leven. In het achterhoofd ga ik na, wanneer ik genoeg zal hebben gespaard voor een setje monoblokken. Zelden kreeg ik zo het gevoel in de zaal aanwezig te zijn als dit keer met Harry Belafonte en Yves Montand.
