OK, terug naar de luistersessie. De CD is van de Paul Berner Band. De opname klinkt alsof ik aanwezig ben bij de opnamesessie. Zo dichtbij, zo realistisch, zo pakkend. Die sax, wow! Hij ademt, borrelt, spettert, scheurt, klinkt zacht, vol, rijk en delicaat tegelijk. Complimenten voor de uitvoerende, de set, de S7 en de muzikale ontwerper uit wiens brein de luidsprekers en sub ontsproten zijn. Dan volgt nog een toetje. Rob weet dat ik, net als hij, een echte analoog liefhebber ben. Uit zijn aluminium flightcase trekt hij een LP van Allison Moyet. Old Devil Called Love. Het is lang geleden dat ik die LP zelf voor het laatst gedraaid heb.
Terwijl ik me afvraag waar ik die LP gelaten heb, speelt hij op de Bergmann Magne draaitafel met Ortofon element het album af van deze vrouw met haar heerlijk sensuele, voluptueuze stem. De Benz Micro Lukaschek phono voortrap is, net als de speakers, nog redelijk nieuw en in combinatie met het gekozen element ervaar ik de weergave van de stem wat aan de schriele kant. Maar de impact van de muziek blijft overweldigend. Wat een stem en wat een prachtige draaitafel. Zowel in visueel opzicht als in klankmatige weergave. Persoonlijk zou ik er een ander element in zetten maar qua design en implementatie;top! Zelfs de pomp is fluisterstil.
Dat heb ik bij andere merken wel anders gehoord. Dan volgt een nieuwere persing. Een vinyl uitgave van een Reference Recordings opname op 200 gram vinyl van The Minnesota Orchestra. Half speed mastered. 'Dance of the Tumblers' uit 'The Snow Maiden' van Rimsky-Korsakov. Wat me door de hoge resolutie het eerst opvalt is helaas de slechte kwaliteit van de persing. Een schande voor de gevraagde prijs. Maar de kwaliteit van de S7 maakt dat ik vrijwel tegelijkertijd wegglijd in de muzikaliteit van de uitstekende opname. De S7 laat horen dat hij familie is van de dB9 en is helemaal in zijn element. Ik kan me dan ook slechts met moeite losrukken uit deze setting om door te gaan naar de grote luisterruimte.
dB9-S
Daar staat Harry op enthousiaste wijze te demonstreren. Hoe kan het ook anders met zo'n set. De uit vier componenten bestaande dCS Vivaldi bron, de als primeur aan te merken combinatie van Moon 740 P voorversterker en Moon 860A eindversterker, de nieuwe Kharma dB9-S luidsprekers, en dat alles onderling verbonden door Sunyata bekabeling. Ik hoor op dat moment een bekende 'module'. Zo noemt Nick Bärtsch zijn composities. Elke module geeft hij een nummer maar welk nummer op dat moment speelt durf ik niet te zeggen. Wel weet ik dat deze afkomstig is van de CD Nick Bärtsch's Ronin Live. Een geweldige binnenkomer want deze CD, die ik heb leren kennen op deze zelfde dCS Vivaldi bron, heb ik daarna ettelijke malen beluisterd op meerdere installaties. Ook in mijn eigen luisterruimte is hij uitgegroeid tot een echte referentieopname.
In de luidspreker herken ik de muzikaliteit die ook zo kenmerkend is voor de dB9. Herkenning is ook het eerste woord dat in me opkomt wanneer ik naar deze dB9-S kijk. Uiterlijk zie ik geen verschil met zijn door mij zo gewaardeerde voorganger. Toch zit er een andere driver in voor het middengebied; de ook weer door Kharma zelf ontwikkelde Omega 7. Daarnaast heeft de interne zilveren bekabeling nu de beschikking over een extra cross sectie.
