Test

Nadat de M-300 met de bijgeleverde luidsprekerkabels op mijn versterker waren aangesloten en deze op 50 cm van de achterwand geplaatst waren heb ik een tijdje zitten luisteren. Ik kwam erachter dat het laag een beetje teveel van het goede was. Dat kwam naar voren met name bij de mooie cd van Patricia Barber’s Café Blue. Hier klonk de bas toch wel overweldigend en een beetje te vet. Datzelfde had ik bij de cd van John Lee Hooker’s Don’t Look Back (HDCD). Een schitterende cd waarop lekkere blues wordt gespeeld. Van Morrisson speelt hier op gitaar en gaat regelmatig een duet aan met John. Het zijn echter wel merendeel covers, maar ze klinken zo lekker. Vervolgens heb ik de luidsprekers nog een halve meter naar voren geschoven, zodat de luidsprekers op 1 meter afstand van de muur kwamen te staan. De bas bij Patricia Barber werd slanker en strakker. Tevens nam de diepte naar achteren overweldigend toe. Dit is één van de sterke eigenschappen van de luidsprekers. Met de meeste live-cd’s krijg je een echt podium, zowel in breedte als in diepte naar achteren toe. Ik heb dit nog niet eerder bij luidsprekers in deze prijsklasse gehoord. Zoals op de cd Unplugged van Eric Clapton, de gitaristen zijn goed te volgen en zitten mooi op hun plaats. Bij nummer 9, Walking Blues staan de stem en de gitaar mooi los in de ruimte en is er een podiumgeluid te "horen en te voelen".

Evenals de live cd van The Eagles en dan met name nummer 6, Hotel California, de percussie-instrumenten aan het begin van dit nummer komen overweldigend over en zijn goed te volgen. Ook het gejoel en geschreeuw van het publiek tussen de nummers door is indrukwekkend. Als u wel eens een live-concert van een popgroep hebt meegemaakt weet u wat ik bedoel. Zoniet bezoek eens een live-concert en ervaar het gevoel en de ambiance. Ook een mooie cd met percussie-instrumenten is de cd Into the Labyrinth van Dead Can Dance. Ik gebruik track 1, genaamd Yulunga meestal bij het beoordelen van luidsprekers. Op dit nummer komen op een gegeven moment de sambaballen zo levensecht de kamer binnen dat je op z’n minst denkt dat daar echt iemand staat. Gaandeweg komen er steeds meer geluiden bij die los in de ruimte hangen en met een groot gevoel van echtheid worden weergegeven.

Het nadeel van deze luidspreker is dan ook dat je moeite hebt om te stoppen met muziek te draaien. Telkens weer wil je een cd in de speler doen om te horen hoe deze door de Link wordt weergeven. Luistermoeheid is dan ook totaal niet aan de orde, integendeel.

Zo ook volgde in rap tempo de cd Talking Timbuktu van Ry Cooder met een Afrikaanse muziekgrootheid Ali Farka Rour. Voor degene die nog niet van Ry Cooder gehoord hebben een korte introductie. Ry Cooder is letterlijk en figuurlijk een wereldmuzikant. Hij reist de hele wereld over om met lokaal bekende muzikanten de muziek op te nemen die in die streek gespeeld wordt. Zoals ook de op de cd Buena Vista Social Club. Daarop speelt Ry met een aantal zeer oude, plaatselijk bekende, muzikanten in Cuba. Een leuke cd, maar wacht even tot het mooi weer is om hem op te zetten. De cd is zo aanstekelijk en goed opgenomen dat het lijkt of je zelf op een terrasje in Cuba zit, terwijl vlakbij een bandje zit te spelen. De toen nog onbekende muzikanten trekken nu de wereld over en zijn onlangs nog in Nederland geweest. Zo helpt Ry onbekende muzikanten een stapje op de muzikale wereldladder en laat ons daarmee kennismaken.

Maar goed, weer even terug naar de cd. Nummer 9, Ai Du is een realistisch opgenomen nummer. Na ongeveer 30 seconden komt de drum inzetten en dit bezorgt een hoog kippenvelgehalte. Diep naar achteren geplaatst, strak zoals een drum moet klinken, fantastisch gewoon en het beeld blijft overeind staan hoe hard je dit ook afspeelt. Ook hier weer veel percussie-instrumenten, welke in de Afrikaanse muziek veel gebruikt worden zoals de kalebas en bongo. De cd van Laurie Anderson Bright Red - Thightrope is ook zo’n stemming- en seizoensgevoelige cd. Ik draai deze cd bijna alleen ‘s winters als het buiten donker en koud is. Als je het nummer World Without End opzet dan heb je ook echt het gevoel of het einde van de wereld nabij is gekomen. Zo realistisch geven deze luidsprekers de sfeer van cd’s weer en voel je de betrokkenheid met de muziek. Op het nummer Thightrope zelf staat de stem precies in het midden. De bijgeluiden om de stem, die om de stem heen staan pakken je daarbij zo dat je je afvraagt of ze wel uit de twee luidsprekers komen die voor je staan. Het laatste nummer op deze cd Same Time Tomorrow laat een piep van een videorecorder (VCR) horen, deze staat als een huis diep achterin en duidelijk waarneembaar iets wat ik op andere luidsprekers wel eens anders heb gehoord.

Ook een favoriete cd van mij is van Cassandra Wilson, deze cd heeft ze samen met de pianist Jacky Terrasson opgenomen die haar op zowel elektrische als akoestische piano begeleidt. Ook deze cd is HDCD opgenomen en dat is zeker te horen. De diepte, ruimte en details die in de cd zitten laten de Links ongelofelijk goed horen en je hoeft geen moeite te doen om de instrumenten te volgen. Dit geldt evenzo voor Cassandra, die "zie" je gewoon staan zingen.