De kabels aangesloten
Genoeg gepraat over theorie, ontwerp en materiaal, we gaan eens kijken wat met NBS bereikbaar is. De Plinius voor- en eindversterker stond nog bij mij thuis (lees ook de recensie: Plinius en JM Reynaud) en die zijn met losse netkabels aan te sluiten. Fluks alles losgehaald om vervolgens meteen de duurste Monitor III serie eraan te hangen. Een korte opsomming waar welke kabel gebruikt is. Voor de Plinius versterkers 2x netkabels III, interlink tussen voor-eind versterker is type III ongebalanceerd, op de Monarchy Audio dac een netkabel IV, digitaal transport van loopwerk naar dac type III en tenslotte de luidsprekerkabels ook de III serie. Mijn Teac-loopwerk heeft een vast snoer, vandaar dat deze niet met een Monitor netsnoer aangesloten is. Na het aansluiten de apparatuur een tijdje zachtjes laten spelen voor ik eens goed ben gaan luisteren. M’n verwachtingen waren hoog gespannen met in het achterhoofd het prijskaartje, het ontwerp en de gebruikte onderdelen.
Genieten van de muziek
De eerste cd, John Lee Hooker met de toepasselijke naam Don’t Look Back, verdween in de cd-lade gevolgd door het loopje naar m’n luisterplaats. Daar gesetteld koos ik voor het laatste nummer van de cd en beëindigde mijn handelingen met een drukje op de play-toets van de afstandbediening. 
Wat ik hoorde was JLH pal voor mij met instrumenten links en rechts om hem heen, mijn Avalons verdwenen in het niets. Het geluid was volkomen los van de luidsprekers, er werd een beeld opgebouwd waar je helemaal eng van werd. Dit kan gewoon niet! Snel een volgende cd de in de lade, het alom bekende, schitterende Rendez-Vous van Cassandra Wilson en Jacky Terrason. Ook hier weer een realistisch, doorzichtig opgebouwd beeld, waarbij ieder detail hoorbaar is zonder kil of klinisch te worden, hetgeen op sommige analytische systemen wel gebeurt. Elke volgende cd die ik draaide van Diana Krall, Patricia Barber, Tori Amos, Peter Gabriel of de oudere opnames van The Weavers, Duke Ellington en Dave Brubeck, allemaal klinken ze even natuurgetrouw. Het geluid vloeide uit mijn Avalons de woonkamer in, om die vervolgens te vullen met een mix van muziek, lucht en ruimte. Het deed mijn luidsprekers in het niets verdwijnen. Elk instrument staat absoluut stabiel in de ruimte en daar omheen is de aanzet en het uitsterven zo “tastbaar” aanwezig, dat het lijkt of je de instrumenten uit de handen van de muzikant kan pakken. Alles heeft z’n vaste plaats en het beeld is nergens wazig, slecht doortekend of een brei, hoe hard je ook speelt. Het laag is slank, krachtig en gaat heel diep, dieper dan je op het eerste gehoor denkt, omdat het laag heel strak wordt weergegeven.
Na de opstelling met de duurste kabels van NBS wist ik nog niet wat ik van de goedkopere IV serie kon en mocht verwachten. Ik heb om het niet nodeloos ingewikkeld te maken, in één keer de hele III serie vervangen door de IV serie. De IV serie is nog enigszins te betalen zonder direct een extra hypotheek op je huis te nemen, je aandelen te verkopen of andere maatregelen te nemen zoals droog brood eten. Hoewel als ik alleen zou wonen zou ik dat, om tot aanschaf van de III serie over te kunnen gaan, wel ernstig overwogen. Opnieuw alles losgegooid en aangesloten, om het vervolgens de set op een zacht volume op de achtergrond te laten spelen. Tot de tijd rijp en daar was om serieus te luisteren. De kabels waren al enige tijd bij de importeur in gebruik, al “ingespeeld” en ik hoefde daarom niet al te lang te wachten voor ik kon luisteren. Ook hier weer de gebruikelijke cd’s en wat ander materiaal waaronder Kari Bremnes, Loreena McKennith, The Doors samen met Ry Cooder, Sara K. (op het fantastisch opgenomen op het Chesky-label) , Holly Cole en Ricky Lee Jones. 
Ik kan u meedelen, na vele vele luistersessies, dat het verschil tussen de III en IV serie lang niet zo groot is, als het verschil tussen een standaard kabel en serie IV. De overgang van de bijgeleverde standaardsnoeren (of beter) naar een serie IV is wel heel erg groot. Voor het laatste restje detail, autoriteit en dynamiek die de III serie biedt ten opzichte van de IV serie moet, zoals gebruikelijk, veel geld betaald worden. Bij de Monitor-IV is alles net van een iets mindere orde, het aanslaan en strijken op de snaren van de bas op de cd Rendez-Vous is net wat minder, de kickdrum op de cd Talking Timbuktu van Ry Cooder is niet zo krachtig en wat wolliger. Onder andere de stemmen van Patricia Barber en Tori Amos worden een fractie minder open en minder fraai neergezet. Ik denk dat een Monitor IV op 90% van het kunnen zit ten opzichte van de Monitor III serie. Pas nadat ik een tijdje naar de IV serie had geluisterd, ben ik de netkabels één voor één gaan wisselen. Duidelijk viel het mij op dat als je maar één standaardkabel ergens tussen hangt de totale magie van het NBS systeem onevenredig snel verminderd. In de afgelopen tijd ben ik erachter gekomen, door de vele wisselingen, dat de netkabels de grootste positieve invloed hebben binnen de totale setbekabeling.
De laatste dagen dat ik de Plinius voor- en eindversterkers tot mijn beschikking had, heb ik ze nog even gebalanceerd aangesloten. De prijs van een paar gebalanceerde interlinks is gelijk aan die van de ongebalanceerde versie. De gebalanceerde versie kenmerkte zich door nog een fractie meer rust en autoriteit in de muziek, waarbij de detaillering en plaatsing ook verder toenamen. Na het uit huis verdwijnen van de Plinius set, is mijn eigen Audio Research versterker weer van stal gehaald en op de vrijgekomen plek teruggezet. Daar de IV serie prijstechnisch voor de meesten onder ons het meest interessant is, ben ik daar de overgebleven periode verder mee blijven spelen. Mijn AR heeft geen los netsnoer. Zodat alleen een IV serie netsnoer aan mijn Monarchy Audio dac bleef hangen. Interlinks en speakerkabels zijn allemaal met NBS IV serie bekabeld. Mijn perfect werkende Audio Alchemy anti-jitterbox, tussen het Teac loopwerk en mijn dac heb ik tijdelijk weggelaten en daarvoor in de plaats de digitale IV serie van NBS er in gehangen. Na alles voor de zoveelste keer aangesloten en verschoven te hebben, ben ik er eens goed voor gaan zitten en heb ik mijn gebruikelijke cd’s de revue nogmaals laten passeren. Mijn AR in combinatie met de Avalons, de Avalons staan bekend om hun plaatsing, detaillering, ruimtelijkheid en de stemechtheid, worden naar een nog hoger niveau getild. De hele luisterruimte vult zich met muziek en ieder instrument, stem, gestamp of geklap heeft een eigen plaats in de luisterruimte. De muziek hoor je voor, achter, naast en zelfs ver boven de luidsprekers, maar nimmer direct uit de luidsprekers zelf.
