REVIEWMarantz

Marantz en Mordaunt Short

René van Es | 28 juli 2002 | Marantz

De opstelling

Zoals aangegeven staan de MS902 op een set Target stands van 50 cm. Via korte Supra kabels sluit in de versterker aan. De dvd speler gaat met een scart naar een Sony tv en met de Siltech New York naar de dvd speler. Zo heb ik naar mijn idee aardig de benadering van een 17-jarige gekozen. Beeld, geluid, MP3 en afstandsbediening is nu in voorzien. Zonder surround, dat kan altijd later nog. In tweede instantie zijn de speakers gebruikt op mijn eigen set en werden ze aangestuurd met Monarchy Audio SE-100 Delux 100 Watt klasse A eindtrappen. Beetje overdreven combinatie, maar lees straks de ervaring. De rest bestaat dat uit cd speler, platen speler, Clearaudio Balance voorversterker en een flinke bos kabel. De dvd speler staat in die opstelling ver van de tv en een 10-meter lange S-VHS kabel brengt het beeldsignaal over. Mijn eigen Monarchy Audio M22B d/a converter zorgt dat het geluidsspoor van de dvd via de hoofdinstallatie kan worden weergegeven. Het beeld heeft nauwelijks te leiden en ziet er op mijn Sony niet veel minder uit dan met de korte scart. Later wordt dit de definitieve opstelling. Een waarschuwing is op zijn plaats. Via het On Screen Display Menu is de digitale uitgang instelbaar. Je “wandelt” door de opties en als je niet op past zorgt een verkeerd digitaal signaal naar de dac voor digitale ruis. In het ergste geval kan dat de tweeters beschadigen van de luidsprekers door de grote hoeveelheid hoog informatie in het signaal. Dus eerst alles zacht zetten, dan pas de digitale uitgang kiezen.

De ontdekking van geluid

Bij mijn zoon die zoals het de jeugd betaamt wel een dvd speler heeft pik ik een film. Met weinig inspiratie kijk ik naar het geen mij zou moeten boeien. Hmmm is dit nu dvd, wat meewarig kijk ik naar de Marantz/Mordaunt Short opstelling. Liever een cd pakken, het beeld uitzetten en naar muziek luisteren. Het verrukkelijke Girl Talk van Holly Cole maakt mij in eerste instantie veel meer blij van zin. Het geluid is mijns inziens wat aan de donkere kant en een helder klinkende interlink van Siltech vijzelt het geheel op. Zo een borrel erbij en genieten. Wat de combinatie laat horen is een muzikaal geheel, een droog geluid zonder nare bijverschijnselen. Er is geen overdaad aan detail te horen. Ik haal mij nog eens de prijzen voor de geest en dan kijk je er deels anders (=positiever) tegenaan. Met de nieuwe cd van Patricia Kaas verandert er niet veel in de emotie die over moet komen. De stem op Piano Bar is al donker van zichzelf en kleurt nog wat bruiner dan noodzakelijk is. Het hoog krijgt een randje aan de scherpe kant. De combinatie is uit zijn evenwicht. Terug met een andere interlink (Siltech New York en/of Van den Hul The First) verdwijnt de scherpe rand, maar blijft de maskering. Met de dvd van Diana Krall, haar concert in Parijs, zet ik expres het beeld uit en luister naar de muziek. Zoals vaak met live registraties pakt het mij meer dan wat ik voelde met de eerder gedraaide cd’s. Om vast te stellen welke schakel welke invloed heeft op het geheel, maken per toerbeurt de dvd speler, de versterker en de luidsprekers deel uit van mijn eigen installatie. Dan blijkt al snel dat de versterker de zwakste schakel is. Op mijn JMLabs komt hij duidelijk vermogen te kort en herken ik de donker omfloerste weergave. Zowel in combinatie met de DV4200 als met mijn cd speler als bron.

Als volgende verandering gaan de JMLabs in de hoek, de sub gaat uit en de MS902 mag zijn kunstjes gaan vertonen op de grote monoblokken. En dan gebeurt het, de magie grijpt om zich heen, wat een heerlijke sound. Hoe kan een speaker uit deze prijsklasse zo lekker klinken? Volstaat het om aan te geven dat gedurende twee weken de MS902 bijna permanent heeft staan spelen en de JMLabs er voor joker bij stonden? Want dat was wel het geval. Cd na cd verdween in het laatje en plaat na plaat lag op de draaitafel. Of het nu om klassiek ging, pop, dames vocaal, het maakte niet uit. Genieten. Niet perfect natuurlijk, dan zou het ook volslagen onzin zijn om meer geld uit te geven aan luidsprekers, maar wel goed. Ik verwacht van een monitor in deze afmetingen een bescheiden niet bonkend laag, een detailrijk en helder hoog. Daarnaast een goede spreiding van het geluid en een fraai stereobeeld. Vooral dat laatste kan door de beperkte afmetingen van de mini monitor uitstekend zijn als de bouwer zijn vak verstaat. Mordaunt Short laat me niet in de steek. Voor ik het weet staan de luidsprekers en niet meer, daarvoor in de plaats de muzikanten en de solisten. Heel eenvoudig visualiseer in de diverse opstellingen in de studio of in de mix. Het laag uitstekend in de pas, dieper dan ik had verwacht, en rustiger dan menige basreflex met een veel hoger prijskaartje laat zien. Midden en hoog passend in het totale beeld. Heel af en toe breekt de tweeter wat op, over het geheel mis je na lang luisteren verfijning. Je weet best waarom je 4442 euro meer hebt uitgegeven aan luidsprekers . Maar er bekruipt ook een gevoel dat het ook voor 258 euro had gekund. Zijn de MS902 dan zo goed? Volmondig ja, zo goed! Ook Jan de Jeu die langs komt, staat verbaasd over de geboden kwaliteit. Als ik hem de prijs noem staat het ongeloof in zijn ogen. Hier gaat het krantenwijk idee van de Lenteshow overboord. Deze luidsprekers misstaan namelijk niet in vele uitgewogen sets voor jong en oud. Wat ik al veel meer heb beleefd is weer waarheid. Men neme een set van bovenmatige klasse, men kope twee kleine luidsprekers van goede basis kwaliteit en men luistere naar muziek. Een zware versterker legt zijn wil op aan een kleine speaker en dwingt deze het elektrische signaal te volgen. De kwaliteiten van een muziekbron hoor je dan terug. Het kan altijd beter, maar dan schieten de prijzen omhoog. Persoonlijk bezuinig ik liever op speakers dan op elektronica. Getuige het bovenstaande, Monarchy Audio met Mordaunt Short is een snoepje, Marantz PM6010 KI Signature met JMLab mist power, weet ik dat ik op het juiste pad ben.

MERK

EDITORS' CHOICE