De 99 CDP-2 bleek een duidelijke voorkeur qua lichtnetfase te hebben want de optimale aansluiting zorgde voor een meer zelfverzekerde en ritmisch gepunctueerde presentatie, met toegenomen rust. Rust is kenmerkend voor de weergave van deze speler, ongeacht de toegepaste randapparatuur (in dit geval drie verschillende versterkers en twee interconnects). Overigens leidt die rust niet tot gezapigheid, eerder tot een soort tegenpool van digitalitis. Hardheid is praktisch uitgeloten waardoor het mogelijk wordt om `lastig` bronmateriaal straffeloos op luid niveau af te spelen. De Crashtest Dummies CD God Shuffled His Feet is een kantjeboord opname die met een organisch klinkende speler echter de moeite van het beluisteren waard is. De derde track van deze Arista CD met de onnavolgbaar vage titel MMM MMM MMM MMM kan staan of vallen bij de juiste weergave en dat is wat de 99 CDP-2 bood. Een goede combinatie van openheid, subtiliteit en articulatie zonder het tamelijk prominente hoog van de muziek door te laten schieten.
De 99 CDP-2 werd ook als D/A omzetter voor het residentiële Marantz CD72II loopwerk ingezet, wat onverwacht goed uitpakte. Ten opzichte van het Quad loopwerk werd er wat aan rust ingeleverd maar won de weergave aan overzichtelijkheid en `drive`. In het laag waren melodielijnen van elektrische bassen met groter gemak te volgen (een `trademark` van Series 2 Marantz spelers) terwijl percussieve geluiden pittiger overkwamen. Zangstemmen, met name vrouwelijke, werden nog net iets beter behandeld met de Quad CD-speler als uitlezer en omzetter. Als DAC staat de 99 CDP-2 zeker z`n digitale mannetje maar als complete bron kan de Quad zelfs zeer overtuigend te werk gaan. Het leek te willen bewijzen dat het een gedeeltelijk Brits ontwerp is door muziek op ritmisch aanstekelijke en tonaal aimabele wijze te presenteren.
