Dat klankkarakter bleek zoals gezegd optimaal aan te sluiten bij dat van de Naim arm. Er werd veel jazz beluisterd want telkens wanneer er muziek met een stevige, swingende ritme-sectie werd gedraaid liep dat als een comfortabel voortrollende trein, waarmee de Dynavector leek aan te geven dat hij net als Naim en Linn componenten van een goede ritmische flow houdt.
De mooie Opus 3 LP Rainbow People van Eric Bibb werd tevoorschijn gehaald om de track Catalina Estimada door de Pathfinder tip te laten aftasten. Het akoestisch gitaarspel klonk lichtvoetig waarbij de snaarplukken op plastische wijze aanwezig waren. De zang van Eric Bibb kwam rustig en natuurlijk over en werd mooi vrij tussen de weergevers afgebeeld.
Bij de saxofoon-solo kwam de bekerklank tegelijkertijd helder en ademend over terwijl het instrument minder ver buiten de rechter weergever werd afgebeeld als met de Ortofon. Bij de staande bas viel het op dat het uitsterven van elke toon tamelijk lang hoorbaar bleef. Het geheel werd met een minder breed stereobeeld gepresenteerd dan met het residentiële element terwijl de dieptestaffeling juist bovengemiddeld goed was (de hoogte van de opnameruimte kwam minder duidelijk uit de verf dan met de Ortofon).
Van de Fleetwood Mac LP Rumours werd de track Never Going Back Again beluisterd. Het gitaarspel kwam timbraal natuurlijk en soepel over terwijl de zangweergave in één woord kan worden samengevat: prachtig. Zelden werd deze track zo vanzelfsprekend en zonder enige dichtloop weergegeven. Het geheel kwam niet alleen tonaal mooi over maar werd ook met een aanstekelijke souplesse gepresenteerd. Deze track duurt niet erg lang maar leek des te korter omdat de klanken zo aanstekelijk waren. Het zou met de DV XX2 MkII rustig drie keer kunnen worden afgespeeld zonder te gaan vervelen. Bij meer energieke muziek liet deze Dynavector zich ook van zijn pittige kant horen. Hij is niet alleen vloeiend en soepel maar ook temperamentvol wanneer het bronmateriaal daar om vraagt, vooral in de uitersten van het frequentie-spectrum. Muziek met `bite` wordt dus ook als zodanig vertolkt, maar dan wel zonder een hard randje en met een goede controle. Wanneer dit element met een hoogwaardige toonarm wordt gecombineerd en het geheel met zorg word afgeregeld onstaat er een bijzonder stille, non-mechanische aftasting.
