Een opname uit 1974 is van het Tsuyoshi Yamamoto Trio, waarop Misty van Erroll Garner geweld wordt aangedaan. Mijn exemplaar verkeert in slechte conditie, maar heeft wel een enorme attack en directheid. Hoe beter het element, hoe minder ik gestoord word door de tikken en spetters, hoe verder ik betrokken raak in de muziek zelf. Wat ik beluister is een diep doorlopende bas, een zeer helder neergezette piano (zoals die hoort te zijn) en tot in detail ruisende bekkens. In een ruimtelijke weergave, die overeenkomt met de tekening die TBM met de opname meeleverde, waarop de microfoonplaatsing is aangegeven.
Geen spoor van vervorming, zelfs niet als de snijsnelheden erg moeten oplopen om de piano-aanslagen bij te houden. Waar deze plaat last van heeft, is dat telkens op de achtergrond te horen is wat bij de volgende omwenteling te horen zal zijn. Dat is met de ZYX 4D zeer duidelijk te onderscheiden in rustige passages. Een foutje van de mastering-afdeling van Three Blind Mice. Levendigheid is troef in de volgende nummers, lekkere jazz en iedereen die deze plaat of cd niet heeft (hij is leverbaar als XRCD) moet hem beslist eens beluisteren, of nog liever aanschaffen. Na al de jaren dat ik de plaat in bezit heb is hij nog steeds heerlijk om te draaien.
In een aangename mix van oude platen en nieuw vinyl (vaak heruitgaven) spelen The Weavers Ramblin’Boy, van de plaat Reunion At Carnegie Hall – 1963. Iets waar de 4D overmatig gelukkig mee is. De ruimtelijkheid die ten toon wordt gespreid is fenomenaal, terwijl de details ervoor zorgen dat elk geluidje, ook uit de zaal, overduidelijk aanwezig is. Vaak gaat overmatig veel detail samen met een kille analytische weergave. Het is de kunst detail in muziek te vertalen. Dat is het knappe van de ZYX 4D, die doet niet anders. Daardoor ontstaat een grote betrokkenheid tussen de set en de luisteraar. In dat oplossend vermogen spelen twee dingen mede een beslissende rol. Dat is in de eerste plaats het Gingko Audio platform dat de Super Seven haast laat zweven. In de tweede plaats is dat de phonotrap van HAT. Een korte exercitie met een gemodificeerde Xindak LP1.0 phono versterker en bijbehorende MC step-up trafo’s maakte het middengebied levendiger, wat mij aanspreekt, maar laat geen spaan heel van ruimte, detail en “echtheid”. Geen spaan is overdreven, het grote prijsverschil in beide phonoversterkers is echter terecht.
De ZYX 4D verdient een heel goede MC versterkertrap.
Ondertussen speelt Guantanamera op onnavolgbare wijze. Heerlijk dat je als recensent in de gelegenheid wordt gesteld om met zulke mooie elementen te werken. De stap terug zal niet gemakkelijk zijn. Zelden kon ik zo mooi beluisteren dat de opname is gemaakt met drie microfoons. Waarbij opgemerkt hoort te worden, dat die zodanig worden weergegeven dat de twee buitenste microfoons ook echt naast de luidsprekers klinken en niet aan de kasten plakken. Met een virtuele middenmicrofoon is de combinatie van virtuele microfoons aan de buitenkant een volmaakte eenheid. Te vaak heeft de middenmicrofoon met deze opname een andere klank dan zijn maatjes. U vindt het toch niet erg dat ik overmatig aan het genieten ben?
