Dag twee breekt aan. Langzaam afzakken van etage naar etage tot aan de uitgang. Eerst langs Eclipse dat elk jaar de indruk wekt dat de Eclipse luidsprekers 10x groter zijn dan in wekelijkheid. Jammer dat hun superieure weergave zonodig verkleind moest worden tot iPod formaat. Fujitsu doet het merk met de mini set naar mijn idee eerder afbreuk dan dat de mini substantieel zal bijdragen aan het bedrijfsresultaat. Maar wie ben ik, ik ben niet van een iPod generatie. Geef mij maar een TD510 of TD520 aan een echte speler/versterker.
Net zo min raak ik onder de indruk van Flying Mole klasse-D versterkers. Ik heb niets tegen klasse-D op zich, getuige mijn aankoop van een Van Medevoort MA240 destijds en huidige voorliefde voor Chapter versterkers, wel tegen het koppelen van klasse-D techniek aan inferieure voedingen die zich niet lenen voor audio. Het bekoorde mij niet en ik wist niet hoe snel ik afscheid moest nemen van deze weergave.
Nee, dan liever naar buurman Pioneer. Kent u hem nog, de Pioneer A-400? Lange tijd de goedkoopste en best verkochte audiofiele versterker. In Nederland gek genoeg nooit een succes behalve bij Stuut en Bruin in Den Haag, in Engeland een topper. Pioneer flikt het opnieuw. Speler onder de naam D6, versterker A6 of grotere A9. Prijzen 400/400/600 pond. Spelend op Pioneer speakers van 2500 pond verbluffend goed. Ontwikkeld door Pioneer, terwijl gebruik is gemaakt van “oren” van mensen bij de Air Studio’s. Ik geloof niet dat ik ergens op de beurs een beter geluid zou kunnen vinden voor 400/400/600 pond. A star is born. Snel naar gaan kijken als u geniet van definitie, stereobeeld, snelheid en openheid tegen een betaalbare prijs.
Sunfire is en blijft innovatief. Het merk waarachter grote namen schuilgaan zet minimonitors neer met zijwaarts gerichte middentoners en een voorwaarts gerichte bandtweeter. Spelend tezamen met Lyngdorf versterking, woofers en roomcorrectie. Dit is een minimonitor met een maxi geluid. Dank aan Sunfire techniek en Lyngdorf expertise. Zo kan het dus ook met mini speakers klinken. Val gerust van de niet in de ruimte aanwezige stoel.
Ruark kreeg in de laatste Hifi Choice een flitsend review van eerder door mijzelf beluisterde Sabre III monitors. Op de beurs klonken ze opnieuw geweldig en vulden de ruimte zo goed, dat menige bezoeker tot zijn verbazing ontdekte dat niet de veel grotere Crusader III speelde maar dit bescheiden systeem. Eén en al muziek. Ik werd op slag hebberig en garandeer u, eens staan ze weer bij mij thuis. Niet voor een test, in eigendom. Waarvan akte.
De merknaam Vita Audio die Ruark eerst reserveerde voor on-wall speakers is nu in gebruik voor DAB/FM ontvangers. Handige kastjes stand-alone te gebruiken, als radio, als wekker of als goedkope tuner in een hifi systeem. Komen binnenkort ook in Nederland beschikbaar.
Het is een kwestie van smaak of u kiest voor Ruark of voor Focal. Want ook Focal speelde simpelweg goed. Zowel de Chorus 800V serie als de goedkopere 700V. Zonder al te veel toeters en bellen, Arcam versterking, het juiste geluid. Complete series voor stereo tot en met 7.1 weergave. Chorus 700V in lichte tinten, de Chorus 800V in de nieuwe modekleuren mokka en ebben. Dit jaar geen Electra of Utopia in de Focal ruimte, wel in de hoek de slank vormgegeven Profile en de hoogglans Profile Diamond Black.
Hoe stevig staat u in uw Linn LP12 schoenen? Mag ik eens flink tegen uw schenen schoppen? Een Linn LP12 is een machtige platenspeler met zijn Ekos arm en Akiva element. Is uitermate nauwkeurig. Legt elk orkest onder een microscoop. Geeft een stereobeeld waar je in kunt stappen. Heeft een enorme rust. Maakt helaas van platendraaien een suffe, slaapverwekkende, laboratorium omgeving waardige muziekbeleving. Mooi, maar zo saai.
Zo weinig opwindend als bewegend koren bij windkracht één. Ik weet dat ik nu vele vijanden heb gemaakt en enige vrienden heb verloren. Edoch, ik heb het verschil gehoord tussen de LP12 zoals ik die net beschreef en de LP12 met een Keel subchassis, armboard en ring, een Ekos SE arm, een metalen Trampolin onderplaat en opnieuw een Akiva element. De nieuwe LP12 SE generatie leeft, maakt muziek, is opwindend als een kooidanseres in een tropische disco, maakt het stereobeeld nog veel groter, verliest niets aan detail, nee wint juist aan detail. Is een topspeler van het zuiverste water.
Linn was zo vriendelijke dit aan vriend en vijand in een A/B demo te tonen. Alles wat ik ooit dacht en schreef over de LP12 is vanaf nu achterhaald. De LP12 is dood, de nieuwe LP12 SE is meester. Zo dat is er uit. Keerzijde van deze geweldige upgrade is de prijs. 3000 euro voor de Keel. 4000 euro voor een Ekos SE. Alleen de Trampolin past in mijn huidige financiële situatie van een paar honderd euro. Mocht u denken dat elke vanaf vandaag gekochte LP12 “een Keel inside heeft”, dan heeft u het mis. U moet dat altijd los kopen. Wel zit er (uiteraard tegen leuke meerprijs) straks een Ekos SE arm op. Opgeteld kom ik op een heel dure LP12 SE en plots staan meer concurrenten op de stoep. Eerlijk is eerlijk, in ben diep onder de indruk van de upgrade. Van schrik heb ik niets meegekregen van Majik systemen bedenk ik nu pas.
