Switchen

Niet tevreden met de combinatie Highphonic / Clearaudio kan ik het niet laten de Phono van Transrotor als pre amp in te zetten. Laat ik beginnen met klankbeeld zoals dat nu is. Helder, detailrijk transparant, strak, analytisch en te fel in het hoog om echt mooi te zijn. Dat hoog gaat me echt tegenstaan. Platen waar de opname erg mooi van is blijven goed, maar er hoeft maar even een te diep gemoduleerde groef langs te komen of het kan er rauw worden. Stemmen willen dan niet meer. Het is sterk overdreven het geluid te vergelijken met het scheuren van een laken, maar zo in die richting moet u het zoeken. Vervanging van de Linn door de Siltech kabel werkt positief in het geheel, maar dat alleen is niet genoeg. De Phono van Transrotor staat toch op 100 Ohm en dat is de goede waarde voor de Highphonic. De versterkingsfactor staat iets te laag, een MC-A300 geeft maar 0.25 mV af, maar het ruist niet, dus gaan met de speler. Direct valt op dat stemmen natuurlijker zijn. Juliette Greco neigt veel meer naar de ongekende charme die ik ooit hoorde op een La Musica uitgewogen set. Het lijkt dat detaillering iets afneemt maar daarvoor in de plaats komt rust en muzikaliteit terug. Ook de ruimte afbeelding is iets minder, doch wel stabieler. Dire Straits heeft meer power en is overtuigender. The Weavers hebben dat scherpe randje niet meer en ik loop niet langer risico “het laken” weer te horen. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik veel, veel meer geniet van muziek. Jammer dat de Clearaudio niet instelbaar is, wie weet klinkt die wel nog fraaier als het element ook dan 100 Ohm aan de ingang zou zien. Ik besluit op dit punt wel om de Clearaudio te gaan vervangen door iets anders. De Highphonic wil ik namelijk zeker geen afscheid van nemen. “Best of both worlds” is bereikt. Nieuwsgierig geworden sluit ik de Leonardo met Goldring aan op de Basic. Binnen twee platen weet ik het zeker, “Worst of both worlds” staat aan de poort. Jammer, een mislukte poging om twee apparaten samen te voegen. Ook mede auteur Phil van Deijk die langs komt, is het volledig met mij eens. Zijn Weavers Gold cd laat het overigens volledig afweten tegen beide platenspelers. En zeker met de Phono ingeschakeld.

Genoeg gepraat, aan u om te genieten

De Leonardo 25 met gemodificeerde Rega 2.5 arm en het Goldring Eroica LX element staat zijn mannetje. De concurrenten hebben niet zozeer het nazien, maar wel een probleem in hun markt aandeel. Transrotor zet een mooi product neer dat in alle opzichten werkt als mag worden verwacht. Fluisterstil drijft de motor het plateau aan en element/arm/phono amp zetten alle zeilen bij om muziek uit de groeven op te diepen. De geboden klankmatige eigenschappen zijn van hoog niveau. Ik luister met plezier naar vele platen in even zovele genres. Klassiek, pop, jazz, zang nergens word ik teleurgesteld. Opmerkelijk dat de Goldring op de Leonardo veel informatie uit de groef haalt terwijl de oppervlakte ruis van de plaat ver naar achteren is gedrukt. Dat gaat lang niet altijd goed samen. Het gevoel om een plaat op te zetten is robuust en de arm zakt recht naar beneden. Dat een vast chassis is gebruikt zonder zwevend subchassis zal velen aanspreken in bedieningsgemak. De prestaties gekoppeld aan het verzorgde uiterlijk van de speler en de zacht glanzende uitstraling, maken de Transrotor Leonardo 25 tot een begerenswaardige speler. En de “Teutonische” phono amp mag daar best naast staan. Maar kan eveneens heel goed meespelen in een veel hogere prijsklasse. Het uiterlijk riekt daar al naar. Zeker eens gaan kijken en luisteren bij uw dealer naar speler en Phono versterker. En wie weet krijgt u een clamp/stabilizer tegen een aardige prijs er wel bij geleverd.

Prijzen
Transrotor Leonardo 25 incl. arm + element: 1680 euro
Transrotor Leonardo Doppio: 1980 euro
Transrotor Leonardo High End: 2300 euro
Transrotor Phono voorversterker: 600 euro
Transrotor Stabilizers vanaf: 95 euro
(Optioneel is een stofkap leverbaar en een extra chassis met voeten (Doppia uitvoering))