Tina May - I’ll Take Romance

Ze wordt door velen bejubeld als één van de beste jazz vocalisten die het Verenigd Koninkrijk ooit voortgebracht heeft. Ze wordt geboren in Gloucestershire als dochter van een echtpaar met een grote jazzplatencollectie van o.a. Duke Ellington en Fats Waller. Als tiener treedt ze op met het Gloucestershire Youth Orchestra. Later gaat ze studeren bij Eilleen Price aan het University College in Cardiff en gaat ze optreden in kleine bandjes. Ze wordt lid van de Welsh Jazz Society en bezoekt in ‘The Lions Den’ van het Great Western Hotel in Cardiff optredens van voorbeelden als Sweets Edison en Eddie ‘Lockjaw’ Davis. Door haar studie Frans krijgt ze de gelegenheid om een jaar in Frankrijk te gaan studeren en in Parijs komt ze in aanraking met inspirerende jong muziek studenten waar ze mee ‘jamt’. Onder hen Pascal Gaubert en Patrick Villanueva die twintig jaar later samen met Tina haar dan achtste CD ‘Live in Paris’ opnemen. Ze vormt een kwartet met Patrick Villanueva, Renaud Garcia-Fons en Alain Richard en gevieren treden ze op in clubs als ‘Caveau de la Huchett’, ‘Le Petit Opportun’ en ‘Le Bilboquet’. In de daaropvolgende jaren werkt ze in het theater, gaat ze op tournee en is ze lid van diverse groepen. In het begin van de negentiger jaren richt ze haar eerste Tina May Quartet op. In 1998 wordt ze bij de British Jazz Awards uitgeroepen tot ‘Best Vocalist’ en van 1994 tot 2001 is ze vrijwel jaarlijks de ‘Jazz Critic’s Choice’.

‘I’ll Take Romance’ is Tina’s negende CD en haar eerste CD voor het Schotse Linn label. Het album met tijdloze romantische jazz klassiekers is opgenomen op 2 en 3 april 2002 in de Londense Olympic Studios en Tina wordt begeleidt door de vaste leden van haar huidige kwartet; de Britse Nikki Iles op piano, de Amerikaan Alec Dankworth op bas en de Fransman Tristan Mailliot op drums. Voor deze gelegenheid is het kwartet aangevuld met de Amerikaanse tenorsaxofonist Scott Hamilton, hij heeft samen met Tina deze CD geproduceerd, en de Britse pianist Robin Aspland. Met beiden heeft miss May in het verleden reeds vaker samengewerkt. Alec Dankworth heeft projecten gedaan met Nigel Kennedy en o.a. samengewerkt met Van Morrison, het Duke Ellington Orchestra en het Dave Brubeck Quartet. Scott Hamilton heeft, ondanks zijn leeftijd, al een indrukwekkend aantal CD’s op zijn naam staan. Onder andere meerdere met Shirley Horn en Rosemary Clooney en een CD met de grote baritonsaxofonist Gerry Mulligan.

Op deze CD heeft Tina May ervoor gekozen om, zoals velen voor haar deden, nummers van ‘The Great American Songbook’ op te nemen. Ik ben altijd opnieuw weer benieuwd hoe de zoveelste versie van een bekend nummer zal klinken. In de titelsong, de romantische ballad ‘I’ll Take Romance’ van Oscar Hammerstein, valt met name de ritmesectie in positieve zin op. Zowel het tweede als het derde nummer zijn van de hand, of liever gezegd handen, van George & Ira Gershwin. ‘I’ve Got a Crush on You’ heeft een heerlijk bossa nova tempo en Scott geeft een vlekkeloze solo ten beste. Datzelfde doet hij in ‘How Long Has This Been Going On’. Ook de over een bereik van drie octaven beschikkende sopraan Tina excelleert in dit nummer. Robin Aspland, die in het tweede nummer zijn plek even afgestaan heeft aan Nikki Iles, bereikt moeiteloos een zelfde niveau. ‘Come Fly With Me’ doet me altijd weer denken aan een live registratie van Frank Sinatra waartegen Tina May kansloos is. ‘September In The Rain’, opnieuw een romantische ballad, wordt gedeeltelijk in het Frans gezongen. ‘Tonight I Shall Sleep With A Smile On My Face’ is een nummer van Duke Ellington dat Scott Hamilton al jaren op zijn repertoire heeft staan en dat is goed te horen. Tina sluit mooi aan. ‘Trust In Me’ uit de Disney film ‘Jungle Book’ is nu niet direct een nummer dat ik op deze compilatie zou verwachten maar ik hoor deze uitvoering liever dan de originele track uit de film. Het nummer van Jerome Kern en Oscar Hammerstein ‘Nobody Else But Me’ wordt voldoende recht gedaan net als de song ‘I Do It For Your Love’ van Paul Simon. Ook ‘I Only Have Eyes For You’ en ‘Quietly There’ brengen geen nieuwe verrassingen. Op de opnamekwaliteit van deze HDCD is niets aan te merken. Bij Tina May blijf ik tot aan het laatste nummer hopen op wat meer emotionele diepgang. Een gemis dat ondanks, of misschien juist dankzij, de kwaliteit van de begeleiding gedurende de gehele CD voelbaar blijft.