Een mooie film over familieverhoudingen, en dan met name hoe de generaties verschillend omgaan met zaken als liefdestrouw en seksualiteit. Veel drama, zoals het een Italiaanse film betaamt.

`De mooiste dag van mijn leven` biedt een aantal doorwrochte psychologische portretten, die illustreren dat het niet meevalt een leven lang van dezelfde persoon te blijven houden. Grootmoeder Irene is van de generatie die problemen ziet als zaken die verzwegen moeten worden, kost wat kost. Seksualiteit is voor haar een nagenoeg onontgonnen terrein. Met haar man was er in ieder geval weinig aan. Ze is inmiddels geruime tijd weduwe, en woont nog in een enorme villa, waar de familie bijeen komt. Ze heeft drie kinderen, Sara, Rita en Claudio, die wanhopig naar geluk zoeken. Veeleisend als ze zijn is het behoorlijk ploeteren, en hunkeren bovendien. Sara is net als haar moeder weduwe. Zij stort zich helemaal op haar zoon Marco, die dat als erg beklemmend ervaart. Rita heeft sinds de geboorte van haar dochter een seksuele aversie van haar man. Dat staat op springen. Zoon Claudio probeert wanhopig zijn homoseksualiteit voor zijn moeder verborgen te houden.

De jongste generatie komt aardig wat aandacht tekort met al die problematische ouders. Voordeel is wel dat ze lekker hun eigen gang kunnen gaan, en onbezorgd met klompen door het kaartenhuis van alle voorzichtigheid van de ouders kunnen stampen. De verliefdheid van Rita`s oudste dochter is aangenaam ongecompliceerd. Een centraal figuur in het verhaal is de achtjarige kleindochter Chiara. Zij levert regelmatig commentaar als voice-over. Filmen is een krachtig instrument, zo blijkt als zij haar communiefeest op de gekregen videocamera vastlegt. Ze onmastkert alle onechtheid in het onderlinge contact en toont een wijsheid waar de rest nog wat van kan leren. 
 
Het verhaal van Il più bel giorno della mia vita is behoorlijk gecompliceerd. Er zijn veel personages die ieder hun eigen rijkgevulde verhaallijn en bijbehorende psychologische ontwikkeling doormaken. Op een gegeven moment heb je ze een beetje door, en dan wordt het een meeslepend verhaal met onmiskenbare soapkwaliteiten. Daarmee wil ik niks negatiefs zeggen, want de film heeft veel te vertellen, wat van soaps niet gezegd kan worden. Maar aan ingewikkelde liefdes en heftige gevoelens geen gebrek.
 
Dat filmmaakster Cristina Comencini goed met karakterontwikkeling uit de voeten kan heeft vast te maken met haar ervaring als romanschrijfster. Het verhaal zit zo precies in elkaar dat het ook wat braaf en gekunsteld wordt. De nogal statische, wat ouderwets aandoende manier van filmen draagt bij aan dit effect. Deze kleine kritiekpunten worden volledig tenietgedaan door de overtuigende boodschap en het schitterende acteren van met name de vrouwen. De extra`s beperken zich tot een kort interview met de regisseuse. 
 
Aanvullende informatie:
Italie/Engeland, 2002
Speelduur: 98 minuten
Regie en scenario: Cristina Comencini
Camera: Fabio Cianchetti
Productie: Riccardo Tozzi
Muziek: Franco Piersanti
Montage: Cecilia Zanuso
Met: Virna Lisi, Margherita Buy, Luigi Lo Cascio, Jean-Hugues Anglade
Beeld: 2.35:1 (cinemascoop) in 16:9 frame, anamorf
Geluid: Dolby digital 5.1
Taal: Italiaans
Ondertiteling: Nederlands en Frans
Uitgave film: Cinemien
DVD distributie: Homescreen