Hier zijn delen drie en vier van de zes albums die John Frusciante begin dit jaar opnam omdat hij tot de conclusie gekomen was dat langzaam werken ook zijn nadelen heeft. De reeks toont tot nu toe op overtuigende wijze zijn gelijk: met hooguit een paar opnamedagen per CD is er slechts tijd voor spontaan en intens, en dat zijn belangrijke kwaliteiten. 
Tot nu toe verschenen op 22 juni The Will to Death, op 10 augustus Automatic Writing, op 14 september DC EP en Inside of Emptiness op 26 oktober.
Iedere CD heeft tot nu toe wel een eigen karakter: op de eerste stond een singer-songwriter benadering centraal, de Ataxia CD is experimentele, hypnotiserende gitaarnoise, DC EP bestaat uit een viertal mooie popsongs en de meest recente CD rockt als geen ervoor. Allemaal in sobere maar smaakvolle digipackjes, mooie dingetjes met handgeschreven tekstboekje erbij.
De DC EP heeft een toepasselijke titel. Het is een EP met vier korte nummers, en hij is gemaakt in Washington DC, op 9 en 10 februari 2004.
Net als bij de Ataxia CD is de Fugazi connectie hier van belang: er werd opgenomen in de Inner Ear studio waar de Discord artiesten hun dingen doen. Muzikale partners waren dit keer de vaste assistent van Fugazi, Jerry Busher, als drummer, en producer Ian MacKaye. Voor Frusciante was het wel apart om de productie aan iemand anders over te laten, op andermans apparatuur te spelen en geen elektronica te gebruiken, alleen gitaren. Vier sterke songs krijgen een fraaie uitvoering, twee stevig en twee ballad-achtige. 
Inside of Emptiness is net als The Will to Death thuis in LA gemaakt met vast maatje Jon Klinghoffer op bas, drums en nog zo wat. Klein gastrolletje is er voor Mars Volta gitarist Omar Rodriguez, die een uiterst beknopte solo (17 seconden op een nummer van vijf minuten) inbrengt in het nummer 666. Zoals gezegd, de nadruk op deze CD ligt op Rock. En dan wel anno 1970, de periode waar Frusciante zijn inspiratie voornamelijk vandaan haalt. Zijn favoriete band is Van der Graaf Generator (van Peter Hammill), en qua sound waren White Light/White Heat van Velvet Underground en Lust for Life van Iggy Pop referentiepunten. Niet vreemd dus dat de plaat af en toe flink smerig klinkt. Wederom is er geen zwak nummer te ontdekken. Wel een hoogtepunt: Look on, een uiterst jaren 70 nummer met een indrukwekkende ouderwetse gitaarsolo. Kleine aarzelingen – het lijkt herhaaldelijk mis te gaan - maken hem spannend en houden clichématigheid buiten de deur.
Wie dacht dat zes CD’s in een half jaar een waanzinnige actie was lijkt ongelijk te krijgen: er liggen inmiddels vier geweldige CD’s, die ondanks de kwantiteit benieuwd maken naar het vervolg.
Aanvullende informatie:
DC EP: 4 tracks, speelduur 14:51
Inside of Emptiness: 10 tracks, speelduur 39:33
Label: Record Collection
Distrubutie: Warner Music
Website: www.johnfusciante.com
