Een uitverkochte Royal Albert Hall (capaciteit 8000 mensen). Niet één avond, nee, maar liefst 4(!) avonden in één week (2, 3, 5 en 6 mei). Kaartjes die op de zwarte markt al gauw tussen de 1000 en 2500 euro moeten kosten. Een uitzinnig publiek en drie mensen op het podium. Een optreden van een supergroep? Ja, maar wel één die sinds 1968 niet meer heeft opgetreden en waarvan het oudste lid inmiddels de 65 al lang is gepasseerd.
Cream, want daar heb ik het over, is dan ook niet zomaar een groep. Cream zou je de eerste supergroep kunnen noemen. De afzonderlijke leden hadden voordat ze in 1966 Cream vormden al het nodige succes gehad met hun vorige bands. Ginger Baker (1939) was de zeer begenadigde drummer van “The Graham Bond Organisation”. Bassist Jack Bruce (1943) kwam uit “John Mayall’s Bluesbreakers” waar hij samen speelde met de bekendste van het trio; Eric Clapton. In hun tweejarig bestaan (de band stopte op haar hoogtepunt in 1968) wisten ze meerdere wereldhits te scoren en miljoenen albums te verkopen. Vooral hun fantastische live-optredens waren in die dagen van eenzame klasse.
Het laatste “echte” optreden van de band (ze speelden in ’93 nog 3 nummers samen tijdens de opname in the Rock & Roll Hall of Fame) vond plaats op 26 november 1968 in The Royal Albert Hall. Nu, ruim 35 jaar later, is het drietal weer terug, en hoe!
Ik heb het genoegen gehad om tijdens het eerste van de in totaal 4 optredens aanwezig te mogen zijn. Nu ben ik geboren in het jaar dat Cream de pijp aan Maarten gaf, dus bewust heb ik de band nooit meegemaakt. Uiteraard heb ik de jaren daarna de meer bekende nummers van de band wel gehoord (Cream heeft in Nederland nooit die status bereikt die het bijvoorbeeld in Engeland had), maar om te zeggen dat ik echt bekend was met hun werk, nee, dat niet.
Al meteen vanaf de eerste tonen (en eigenlijk al daarvoor. Een geemotioneerde Clapton sprak het publiek toe met de woorden: "Thanks for waiting all those years. We`ll probably play everything we know, and we`ll play as long as we can" ) zit de stemming er goed in. Cream speelt alsof de band nooit uit elkaar is gegaan, sterker nog, zo moeten ze in hun hoogtijdagen geklonken hebben. Duidelijk is te horen dat, vooral in de beginjaren, de inspiratie met name gevonden werd in de Blues. “Spoonful”, “Sleepy Time Time”, “Sitting on Top of the World” en “Crossroads” zijn daar goede voorbeelden van. Maar ook Cream klassiekers als “Sweet Wine”, “I Feel Free”, “Sunshine of your Love” en “White Room” worden gespeeld. Clapton speelt de moeilijkste stukken met een onwaarschijnlijk gemak, Bruce’s zang, maar vooral zijn werk op de basgitaar, is van zeer hoog niveau, maar de echte verrassing is het drumwerk van Ginger Baker. Wat hij presteert op de drums grenst aan het ongelooflijke. Tegen het einde van het concert speelt Ginger zijn beroemde drumsolo “Toad”. Bijna tien minuten is deze “opa” een jonge god en geselt het drumstel als in zijn jonge jaren. Het drumwerk spettert de zaal in (mede door de voortreffelijke zaalversterking waarbij gebruik wordt gemaakt van JBL luidsprekers). Baker slaat hard en raak.
Na bijna 2 uur spelen en drie toegiften is het gedaan met de pret. Zijn de meeste reünie concerten vooral bedoeld om de kas van de muzikanten (Ginger en Bruce kunnen het geld blijkbaar zeer goed gebruiken) en de platenmaatschappij te spekken en zijn ze bovendien maar al te vaak van bedenkelijk niveau, dit concert is een welkome uitzondering. Deze concerten gaan waarschijnlijk de geschiedenis in als “legendarische optredens” van deze topband.
Voor iedereen die niet aanwezig kon zijn; de optredens zijn gefilmd en zullen in het najaar op DVD verschijnen. Als de registratie van dit optreden maar enigzins in de buurt komt van wat ik tijdens het optreden gehoord, gezien en beleefd heb, dan wordt deze DVD een regelrechte aanrader. Voor wie niet kan wachten, een “Best of” (CD) ligt nu in de winkels onder de naam “I Feel Free - Ultimate Cream” (Warner). Daarop 21 studio tracks en 8 live-optredens van de band, waaronder een fantastische live uitvoering van “Toad”. Voor de echte liefhebber is er ook nog een 3-box set met als extra een CD met “BBC Sessions”.
