REVIEW

Queen - A night at the Opera

Jan de Jeu | 09 februari 2006

Dertig jaar geleden, december 1975, kwam er een album uit waarvan al snel duidelijk werd dat het behoorde tot de beste hard rockplaten aller tijden. Queen’s vierde release getiteld A Night At The Opera. Ter gelegenheid daarvan heeft platenmaatschappij nu een speciale ‘30th anniversary collectors edition’ uitgebracht, welke onder andere op 180 gram vinyl verkrijgbaar is.

Queen - a night at the operaTezamen met A Day At The Races uit 1976 - met het prachtige Somebody To Love - biedt het het beste wat de Britse heavy metal groep ooit produceerde. De titel wijst op de ontegenzeggelijk op dit album aanwezige opera invloeden, culminerend in het bombastisch pompeuze Bohemian Rhapsody met zijn massaal door overdubs gekenmerkte sound van gitaren en vocalen.

Tegelijkertijd is het een verwijzing naar de gelijknamige film van de Marx Brothers en een vingerwijzing voor de humor en de kwinkslagen die veel nummers kenmerken. Het album opent met een echt heavy metal nummer Death On Two Legs om vervolgens een geheel andere kant op te slaan.

Lazing on a Sunday Afternoon is als een soort van tussengerecht dat de luisteraar de gelegenheid biedt om even op adem te komen voordat de tweede heavy rocker I’m in Love with My Car losbarst. De pop ballad You’re My Best Friend - in mijn oren één van de sterkste nummers - zorgt weer voor rust waarna 39 gedachten oproept aan de Beatles en ik op een gegeven moment zelfs aan Peter, Paul & Mary moet denken.

Sweet Lady, u raadt het, is opnieuw een rocker van het type hard en snel. Seaside Rendezvous heeft dezelfde kenmerken als Lazing on a Sunday Afternoon waarna Prophet’s Song met zijn fantasy kenmerken en een a capella zingende Freddie Mercury een mooie inleiding vormt voor de fraaie pop ballad Love of My Life met een harp spelende Brian May. Diezelfde Brian May zingt en speelt ukelele in de tune Good Company die sterk beïnvloed is door de muziek uit de dertiger jaren.

Na het bekendste nummer van deze LP - juist, ik noemde hem eerder - sluit een gitaar spelende May als een soort ‘afterthought’ kort af met God Save The Queen. Na al die jaren heeft deze LP nog niets van zijn kracht verloren en ik begrijp waarom deze nummers zo hoog scoren in de top 100 aller tijden.


EDITORS' CHOICE