Philip Leacock’s uit 1960 daterende speelfilm ‘Let No Man Write My Epitaph’ speelt zich af in Chicago’s beruchte South side. Het beschrijft het leven van een met armoede en haar eigen drugsverslaving worstelende vrouw - gespeeld door Shelley Winters - die er alles aan doet om te voorkomen dat haar zoon Nick - gespeeld door James Darren - in de voetsporen treedt van zijn vader die geexecuteerd is voor misdaden die hij niet heeft gepleegd.
In de film speelt Ella Fitzgerald de rol van een zingende pianiste. Van de dertien speciaal voor de soundtrack van de film geschreven songs zijn er uiteindelijk slechts drie gebruikt maar gelukkig zijn alle songs te vinden op de lp waarvoor Verve producer Norman Granz van 14 tot 19 april 1960 opnamen maakt bij United Western Recorders in Hollywood, Los Angeles.
De originele lp, waarop Ella slechts begeleid wordt door een piano, in dit geval bespeeld door Paul Smith, is een echt collectors item en eigenlijk alleen te vergelijken met Ella’s album ‘Pure Ella’ uit 1950 waarop zij begeleid wordt door pianist Ellis Larkins. In vergelijking met de eerdere lp heeft Fitzgerald hier een meer volwassen geluid hetgeen tot uiting komt in toegenomen emotionele diepgang.
Fitzgerald bewijst dat zij als geen ander ‘The Great American Songbook’ kan interpreteren, ook wanneer zij daarbij niet terug kan vallen op een groot orkest. Een onderscheid tussen goede en minder goede songs is niet te geven. Van ‘Black Coffee’ via ‘Misty’ tot ‘Reach For Tomorrow’; Ella klinkt onovertroffen. Bernie Grundman staat garant voor het klankmatig fraai overbrengen van de in aanleg al goed klinkende originele Granz opname op Classic’s 200 gram Quiex ‘Super Vinyl Profile’ vinyl.
