Toen ik voor de eerste keer hoorde van het bestaan van deze (dubbel) lp dacht ik; hoe verzint Bruce het? De combinatie is dan ook niet voor de hand liggend.

Eén van Amerika’s grootste rocksterren die zijn elektrische gitaar omwisselt voor een akoestisch exemplaar en zich vervolgens door ‘The Seeger Sessions Band’ laat begeleiden bij het spelen van eerder door folk coryfee Pete Seegers uitgevoerde songs, met instrumenten als violen, banjo, mandoline, piano, orgel, trombone, saxofoon en trompet. Het lijkt waarachtig wel een folk feestje.

Wie de zwarte schijven vervolgens beluistert zal er achter komen dat het hier weliswaar om een vrolijk samenzijn gaat - nooit eerder hoorde ik een Bruce die met meer plezier zong - maar dat het tegelijkertijd de grenzen van de folk ver overschrijdt. Jazz, bluegrass, country, dixieland, negro spirituals, blues, rock and roll, het zit er allemaal in.

Ook al is het een beetje vreemd om van Bruce repertoire te horen dat hij niet zelf geschreven heeft, ook dat went snel. De traditionals worden met enthousiasme en overtuiging gezongen waarbij met name het aanstekelijk explosieve ‘O Mary Don’t You Weep’ er letterlijk uit knalt. Ik noem nu dit nummer maar eigenlijk kan ik met evenveel recht iedere andere song van dit album er uit lichten. Van het uit de zeventiende eeuw daterende ‘Froggy Went A Courtin’ tot de protestsong ‘We Shall Overcome’.

In klankmatige zin, en in vergelijking met eerdere ‘over’ geproduceerde opnames van Springsteen, is dit pure, in drie dagen tijd in het huis van Bruce live opgenomen album, een verademing om naar te luisteren.