In juni 1971 verpletterde Joni Mitchell de wereld met ‘Blue’, een album dat zij in mijn beleving in artistieke zin daarna nooit meer heeft kunnen evenaren, laat staan overtreffen. In klankmatige zin is echter met de door Rhino gelanceerde re-issue van de oorspronkelijk op Reprise uitgebrachte lp opnieuw een niet geringe winst behaald. 
En dat wil wat zeggen want de originele door Henry Lewy gemaakte, en door Bernie Grundman gemasterde, opname was destijds al een door veel audiofielen gekoesterd hoogstandje.
Kevin Gray en Steve Hoffman van Acoustech Mastering hebben de analoge banden met fluwelen handschoenen benaderd en op de bij RTI geperste 180 gram zware schijf is niet alleen de dynamiek, maar ook de detaillering en de transparantie adembenemend fraai.
Daardoor is Joni lijfelijk aanwezig en is het bijna griezelig om te ervaren hoe zij zich emotioneel openstelt en haar diepste zielenroerselen blootlegt.
In de loop der jaren zijn een aantal songs waaronder ‘River’ en ‘A Case Of You’ van de lp wel één of meerdere malen gecovered door de fraaist klinkende vrouwenstemmen van onze tijd. Zonder de waarde van versies van bijvoorbeeld Holly Cole, K.D. Lang, Madeleine Peyroux, Jane Monheit etc. tekort te willen doen wordt tijdens het beluisteren van deze heruitgave echter keer op keer duidelijk dat Mitchell’s eigen originele interpretaties op eenzame hoogte blijven prijken. Daarbij natuurlijk bijgestaan door onder andere Stephen Stills op bas en gitaar in ‘Carey’, James Taylor op gitaar in ‘California’, ‘All I Want’ & ‘A Case Of You’ en Sneeky Pete op pedal steel in ‘California’ en ‘This Flight Tonight’.
Gelooft u me; deze re-issue wilt u niet missen.
