Schubert’s fameuze liederencyclus Winterreise, niet gezongen maar voor de verandering gespeeld door een jazzsaxofonist, begeleid door een pianiste die meer gespecialiseerd is in moderne klassieke muziek dan in de romantiek. De noten blijven staan, de benadering is totaal anders dan anders. Helemaal niet ongepast trouwens, want ook Schubert meed het muzikaal avontuur allerminst.

Honing benaderde de cyclus als ware het een ‘American Songbook’: standards die iedereen kent, waarbij het voor jazzmusici een uitdaging is iets nieuws toe te voegen aan de vele uitvoeringen die er al zijn. Oftewel: sterke liedjes die wel varen bij een nieuw jasje. Meningen over of dit jasje goed staat dan wel ontzettend vloekt zullen in het geval van deze interpretatie van Winterreise uiteenlopen. Normaal wordt de tekst, de gedichten van Wilhelm Müller, altijd erg belangrijk gevonden, de helft van het kunstwerk als het ware. Hier ontbreken die, de liederen worden instrumentals. Hierdoor komt de nadruk totaal te liggen op de melodieen, en die komen prachtig tot hun recht.

Er is geen noot toegevoegd, maar wel veel weggelaten. Zo is slechts de helft van Schubert’s cyclus opgenomen, en zijn veel intro’s achterwegen gelaten. Het robuuste saxgeluid van Honing staat ver van de verfijnde klassieke mannenstem waarmee de liederen normaliter gezongen worden; de intonatie is behoorlijk jazzy. De begeleiding van Mulder is hierop aangepast: kort en helder, zonder versieringen.

Als een soort toegift is het stukje uit het langzame deel uit het bekende strijkkwartet Der Tod und das Mädchen opgenomen, zo verstild dat de sax op het eind nog slechts toonloze zuchten voortbrengt.

Het resultaat van dit experiment is zeer geslaagd: dat Schubert met die Winterreise een set onvergetelijke standards avant la lettre heeft gecomponeerd is onomstotelijk aangetoond. Wat een muziek, en wat een prachtig spel.


Aanvullende informatie:
13 tracks, speelduur 43:10
Label: Jazz in Motion Records 
Distributie: Challenge 
Websites: www.yurihoning.com; www.noramulder.nl