De nieuwe film van Quentin Tarentino was eigenlijk de helft van het tweeluik Grindhouse, met de horrorfilm Planet Terror van Robert Rodriguez als het andere deel van een avondvullend programma. De naar de jaren 70 pulpfilms gemodelleerde formule van de ‘double bill’ sloeg in Amerika niet aan, waarop de films opgerekt en gescheiden werden. Ook Death Proof zelf, een ode aan het zogeheten exploitatiefilm, is een tweeluik. 
Achtervolgingen en gruwelijke moorden vormden eigenlijk de kern van het genre. Tarentino heeft veel aandacht besteed aan de actiesequenties, op ambachtelijke wijze zonder trucage tot stand gebracht. Beide delen van de film worden afgesloten met een spectaculaire achtervolging. De rest van de tijd wordt voornamelijk gevuld door oeverloos gekwebbel van de vrouwelijke hoofdpersonen. Nu is Tarentino een meester in het filmen van slap geouwehoer, maar het niveau van bijvoorbeeld Pulp Fiction wordt hier bij lange na niet gehaald. Van een verhaal is nauwelijks sprake, en die schamele plot vertellen zou het kijkplezier ernstig beperken, dus dat doe ik maar niet. Ik beperk me tot de mededeling dat de oudere stuntman Mike, met het litteken over zijn gezicht, een nogal erg aparte man is, met een al even bijzondere auto.
Grootste attractie van de film is de aankleding. De kunstmatig aangebrachte beschadigingen, spetters, kabels, harde overgangen ten gevolge van vaak gebroken en slecht geplakte filmstroken, alles geeft het gevoel dat je naar een oude, afgeragde filmkopie zit te kijken. Titels, muziek en kleurgebruik zijn geheel in jaren 70 B-film stijl, al zijn er ook tal van anachronismen, zoals de aanwezigheid van SMSjes en CD’s. Slordigheid als stijlmiddel. Ook wordt er veel te goed geacteerd, zowel door de acht dames die we in twee viertallen volgen, als door Kurt Russell (stuntman Mike). De kleuren zijn eerst vaal, dan afwezig, en in het te mooie slotdeel overdreven fel.
Duidelijk is dat er met veel, zeg maar gerust kinderlijk plezier gewerkt is aan deze film – Tarentino heeft zijn liefde voor foute films en de genres waarin hij zich verdiept heeft vanaf de tijd dat hij in een videotheek werkte wederom kunnen uitleven, als regisseur, scenarioschrijver en als cameraman. Zijn fetisjisme met vrouwenvoeten veelvuldig aan bod en heeft lekker met auto’s kunnen spelen. Het feit dat zijn film uitsluitend en alleen om vormgeving en lol draait maakt dat Death Proof uitsluitend aantrekkelijk is voor gelijkgestemden. Wie van actie houdt moet lang wachten, want hij (dit is echt puur een mannenfilm) wordt nauwelijks onderhouden met zoiets als een verhaalontwikkeling of een interessant personage. Hoewel de boel aan het eind wel weer mooi in elkaar past voelt de film als geheel erg leeg, wat alleen maar versterkt wordt door het aan Reservoir Dogs herinnerende groteske geweld in de slotscène.
De bonusdisk biedt in een aantal korte documentaires veel achtergrondinformatie. De nadruk ligt daarbij op de stunts. Deze film lijkt voor Tarentino vooral een studie geweest te zijn. Hij wilde de perfecte achtervolging filmen, zich een ambacht eigen maken. Dat lijkt me goed gelukt. Ook is er in het bonusmateriaal veel aandacht voor het plezier van de crew tijdens het productieproces, wat de kijker toch enigszins buitensluit. Niet te zien zijn de fake trailers die in Grindhouse zaten, wel is er de winnaar van de wedstrijd die verdeler A-film uitschreef om een trailer voor een niet-bestaande film te maken.
Aanvullende informatie:
Verenigde Staten, 2007
Speelduur: 112 minuten
Regie, scenario en camera: Quentin Tarantino
Productie: Elizabeth Avellan, Robert Rodriguez, Erica Steinberg, Quentin Tarantino
Montage: Sally Menke
Art direction: Steve Joyner
Met: Rosario Dawson, Kurt Russell, Rose McGowan, Sydney Poitier, Zoe Bell, Vanessa Ferlito, Tracie Thoms, Quentin Tarantino
Beeld: 1:2,35, anamorf
Geluid: dolby 5.1
Extra’s: Death Proof Theatrical Trailer (2 min); Death Proof International Trailer (3 min); The Hot Rods of Death Proof (12 min); International Poster Gallery; Death Proof (Extended) Music Selection; Stunts On Wheels:The Legendary Drivers Of Death Proof (12 min); Introducing Zoe Bell (9 min); Kurt Russell as Stuntman Mike (10 min); Finding Quentin’s Gals (21 min); The Uncut Version of "Baby It’s You": Performed By Mary Elizabeth Winstead (2 min); The Guys Of Death Proof (8 min); Quentin’s Greatest Collaborator: Editor Sally Menke (5 min); Double Dare Trailer (3 min); Nailed By Nikita - Winner of A-FILM’s “Fake Trailer Contest” (3 min)
Distributie: A-Film
Website: www.deathproof.nl
