Toen Elliott Murphy in 1973 zijn debuut album ‘Aquashow’ uitbracht, werd hij door de reviewer van Rolling Stone ‘the new Bob Dylan’ genoemd. Waarschijnlijk sloeg dat op zijn kwaliteiten als songwriter en minder op een vermeende gelijkenis qua stem. 
Wanneer ik nu naar het openingsnummer van de vinyluitvoering van zijn dertigste album ‘Notes From The Underground’ luister dan doet zijn stem mij eerder denken aan David Bowie. Elliott’s vorige album ‘Coming Home Again’ markeerde qua stijl een terugkeer naar zijn beginperiode en ook deze lp sluit aan bij die tijd. Het rockende element is voor een belangrijk deel afkomstig van de New Yorkse keyboardplayer Kenny Margolis, maar ook de Franse gitarist Olivier Durand - waar Murphy inmiddels alweer twaalf jaar mee samenwerkt - drukt zijn artistieke stempel op de plaat.
Dat geschreven hebbende moet me van het hart dat ook nu weer de emotioneel beladen diepgravende (bijgesloten) teksten in mijn oren ’s mans sterkste punt vormen. Tegelijkertijd is het tevens zijn achilleshiel want een hit zal hij met dit proza waarschijnlijk nooit scoren. Nu blijft het voorbehouden aan een kleinere schare liefhebbers. Tien van de twaalf songs die op de cd te vinden zijn hebben een plaats kunnen vinden op de lp. Gelukkig zijn de twee ontbrekende composities bijgevoegd op een 7 inch single. Uiteraard had deze vinylliefhebber het album liever verdeeld gezien over twee lp’s maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Veel wordt wat dat betreft goedgemaakt door de kwaliteit van de persing en de opname die zonder meer fraai is.
